Μια ταινία που εκτός απροόπτου θα βρεθεί ανάμεσα στις υποψηφιότητες για Όσκαρ, το βιογραφικό δράμα “Πρώτος άνθρωπος”, και μία φανφαρόνα, ιταλική πολιτική σάτιρα, στο ύφος του ήρωά της που δεν είναι άλλος από τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, το “Loro”, είναι δυο ταινίες που λογικά τραβούν το ενδιαφέρον των θεατών αυτή την κινηματογραφική εβδομάδα. Πάντως, δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο το ιαπωνικό δικαστικό δράμα “Το τρίτο έγκλημα”, το φιλμ που ίσως έχει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τις συνολικά οκτώ ταινίες που προβάλλονται στις κινηματογραφικές αίθουσες.
«Πρώτος άνθρωπος»
(“First man”) Βιογραφική ταινία αμερικανικής παραγωγής του 2018, σε σκηνοθεσία του Ντέμιαν Σαζέλ, με τους Ράιαν Γκόσλιγκ, Κλερ Φόι, Κρίστοφερ Άμποτ, Κάιλ Τσάντλερ κα.
Ο σκηνοθέτης του βραβευμένου με Όσκαρ “La La Land” Ντεμιάν Σαζέλ, στην τρίτη ταινία του, καταπιάνεται με ένα ιστορικό πρόσωπο, αυτό του Αμερικανού αστροναύτη Νιλ Άρμστρονγκ, του πρώτου ανθρώπου που πάτησε το πόδι του στη σελήνη το 1969, ευτυχώς όχι για να κάνει ακόμη μία ιλουστρασιόν αγιογραφία, στο γνωστό πλαίσιο των μεγάλων Αμερικανών ηρώων. Σαφώς και υπάρχουν στην ταινία και πάλι τα στοιχεία που επαναφέρουν στο προσκήνιο ένα χαρακτήρα πρότυπο, που έχουν ανάγκη σήμερα οι ΗΠΑ, ενός ήρωα για τους Αμερικάνους και ως εκ τούτου για όλο τον πλανήτη, όπως πιστεύουν διαχρονικά οι ίδιοι. Ωστόσο, ο Σαζέλ δεν μένει σε αυτό μόνο και προχωρά στις αγωνίες, το δράμα, την απώλεια, τον εσωτερικό περίπλοκο κόσμο του ήρωά του, τον οποίο κινηματογραφεί με προσοχή και μια μελαγχολική γλυκύτητα, ξεφεύγοντας από τις γνωστές συνταγές ηρωικών ταινιών.
Ο σκηνοθέτης ακολουθεί την πορεία του Άρμστρονγκ από το 1961 έως το 1969, την περίοδο που η NASA προετοίμαζε το θρυλικό πλέον διαστημικό της πρόγραμμα, προκειμένου να στείλει την πρώτη επανδρωμένη αποστολή στο φεγγάρι, αλλά επικεντρώνει το ενδιαφέρον του στο προσωπικό κόστος του πρωταγωνιστή του, για την επίτευξη του στόχου κι αν τελικά αυτή η θυσία αξίζει το τίμημα. Πέρα από τον παθιασμένο ήρωα, υπάρχει, όμως και η δραματική φιγούρα της συζύγου του Τζάνετ. Οι δυο τους θα βιώσουν την τραγική απώλεια της κόρης τους από τον καρκίνο, κάτι που θα σημαδέψει τον Άρμστρονγκ και ίσως να είναι αυτό που τον ώθησε στην αποστολή του.
Καλός ο Γκόσλιγκ στο πρωταγωνιστικό ρόλο, ακόμη καλύτερη η Κλερ Φόι στο ρόλο της συζύγου, σε μια καλοκουρδισμένη ταινία, που αν μη τι άλλο βλέπεται με αμείωτο ενδιαφέρον.
“Loro”
(“Them”) Πολιτική σάτιρα ιταλικής παραγωγής 20018, σε σκηνοθεσία του Πάολο Σορεντίνο, με τους Τόνι Σερβίλο, Ρικάρντο Σκαμάρτσιο, Κάσια Σμούτνιακ κ.α.
Πριν από δέκα χρόνια ακριβώς ο Ναπολιτάνος Πάολο Σορεντίνο των ταινιών “Η τέλεια ομορφιά” και “Νιότη” είχε παρουσιάσει το “Il Divo”, μία βιογραφική ταινία για τον “θεϊκό”, τον “ανοξείδωτο” και τρεις φορές πρωθυπουργό Τζούλιο Αντρεότι, μία αινιγματική πολιτική προσωπικότητα που σημάδεψε την μεταπολεμική Ιταλία, κερδίζοντας το στοίχημα για την κινηματογραφική προσέγγισή του, αλλά και δίνοντας μία άκρως ενδιαφέρουσα βιογραφία.
Εδώ με το “Loro” ο Σορεντίνο δεν κάνει μια βιογραφική ταινία ακριβώς, αλλά κατά βάση μια πολιτική σάτιρα, στο ύφος και την αισθητική που επέβαλαν τα κανάλια και η πληθωρική προσωπικότητα του Μπερλουσκόνι. Ενός μεγαλοεπιχειρηματία, που κατάφερε να αποκτήσει τρία μεγάλα κανάλια εθνικής εμβέλειας -ελέω Κράξι- και που κατάφερε να γίνει τρεις φορές πρωθυπουργός και συνεχίζει, όπως φαίνεται, να κινεί ακόμη τα νήματα της πολιτικής στην Ιταλία, παρότι έχει πιάσει τα 82. Ωστόσο, ο Μπερλουσκόνι, πέρα απ’ όλα αυτά είναι ένας μεγάλος σόουμαν σε ότι και να κάνει. Ένας σταρ. Κι όπως όλοι σχεδόν οι σταρ, είναι υπερβολικός, φτάνει στα άκρα, ρουφάει τη ζωή κι ας είναι εις βάρος του γενικού συνόλου, πιστεύει ότι όλα περιστρέφονται γύρω απ’ αυτόν και δείχνει να αγνοεί τους κινδύνους. Ο Σορεντίνο, που εστιάζει στην εποχή, που τα ερωτικά σκάνδαλα του ήρωά του άρχισαν να βγαίνουν στη φόρα (2006-2010), το τραβά υπερβολικά προς μία γκροτέσκο εκδοχή του πολιτικού, που μπορεί να έχει πλάκα ορισμένες φορές, αλλά αποφεύγει να μπει στην ψυχοσύνθεσή του και να κάνει μια ταινία που μπορεί κάποιος να καταλάβει – έστω και από την οπτική του σκηνοθέτη- τι ήταν ακριβώς ο Μπερλουσκόνι.
Ο θεατής πρέπει να ξέρει ότι ο Σορεντίνο ουσιαστικά ενώνει δυο ταινίες, που προβλήθηκαν με διαφορά λίγους μήνες στην Ιταλία, σε μία. Στο πρώτο μέρος έχει ως πρωταγωνιστή ένα από τα θύματα της εποχής Μπερλουσκόνι, έναν προαγωγό συνοδών πολυτελείας από τον Τάραντα που φιλοδοξεί μέσω των πανέμορφων κοριτσιών του και της κοκαΐνης να ξεφύγει από την επαρχία και να φτάσει στη Ρώμη, να ζήσει τη μεγάλη ζωή, δίπλα στον Σίλβιο και βεβαίως στο δεύτερο μέρος, όπου μπαίνει στην αρένα της ταινίας ο Μπερλουσκόνι, τον οποίο υποδύεται ο μόνιμος πρωταγωνιστής του Σορεντίνο, ο εξαιρετικός Τόνι Σερβίλο, ο οποίος για μια ακόμη φορά δίνει μια αξιοπρόσεκτη ερμηνεία και ειδικά όταν ο πρωταγωνιστής του πέφτει στη θλίψη.
Σημειώνεται ότι στην ταινία ποτέ δεν αναφέρεται το όνομα Μπερλουσκόνι, για ευνόητους λόγους.
«Το τρίτο έγκλημα»
(«The third murder”) Δικαστικό δράμα ιαπωνικής παραγωγής του 2017, σε σκηνοθεσία . Χιροκάζου Κόρε Έντα, με τους Μασακάρου Φουκουγιάμα, Κότζι Γιακούσο, Σινοσούκε Μιτσουσίμα κ.α.
Βαρυφορτωμένο δικαστικό ψυχολογικό δράμα, που γύρισε ο Κόρε-Έντα πριν από το “Κλέφτες καταστημάτων”, το οποίο κέρδισε φέτος το Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες. Στοχαστικό σινεμά, με σχετικά αργούς ρυθμούς και συνάμα μία επίπονη μελέτη πάνω στην αλήθεια και το ψέμα, τη δικαιοσύνη και αν αυτή τελικώς υπάρχει, από ένα σκηνοθέτη με πολιτικό χαρακτήρα, έναν ιδεολόγο, που δεν αφήνει να πέσει τίποτα κάτω και ίσως είναι αυτό μία από τις αδυναμίες της ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσας ταινίας του. Γύρω από τη μυστήρια ιστορία του, ο Ιάπωνας σκηνοθέτης ξεδιπλώνει τους προβληματισμούς του για το αν πράγματι το δικαστήριο είναι ένα μέρος για να ανακαλύψεις την αλήθεια. Γνωρίζοντας έστω και σε μέσες άκρες πως λειτουργούν τα δικαστήρια, είναι φανερό ότι η αλήθεια ίσως είναι το τελευταίο πράγμα που μετρά σε μια απόφαση. Και αν στα δικαστήρια συμβαίνει αυτό, όπως παρατηρεί και ο Κόρε-Έντα, φανταστείτε τι συμβαίνει εκεί έξω, στη ζωή, στην εποχή των fake news, της εκτεταμένης διαστρέβλωσης των γεγονότων και της γιγαντιαίας προπαγάνδας απ’ όλες τις πλευρές. Παράλληλα, ο σκηνοθέτης δουλεύει με προσοχή την ψυχολογία των δύο ηρώων του, αλλά και των υπόλοιπων χαρακτήρων της ταινίας, για να σχολιάσει την πτώση του ανθρώπου, το αδιέξοδο του άκρατου καπιταλισμού, τα κρυφά οικογενειακά δράματα, που στοιχειώνουν τη ζωή αμέτρητων ανθρώπων και εν τέλει να δώσει μία γοητευτικά μελαγχολική ταινία.
Ένας σχετικά νεαρός ικανότατος δικηγόρος αναλαμβάνει την υπόθεση μιας δολοφονίας, που έχει κάνει ένας μεσήλικας, ο οποίος έχει κάνει τριάντα χρόνια φυλακή και φαίνεται ότι δεν έχει μεγάλα περιθώρια, καθώς έχει ομολογήσει την ενοχή του. Ωστόσο, η αινιγματική συμπεριφορά του κατηγορούμενου, καθώς αλλάζει συνεχώς την κατάθεσή του, αναγκάζει τον δικηγόρο να ψάξει περισσότερο το τι πραγματικά έχει συμβεί και παρότι συνεργάτες και περίγυρος θέλει να κλείσει την υπόθεση, με ένα συμβιβασμό, που ίσως γλυτώσει από τη θανατική ποινή τον πελάτη του.
Καλοί οι πρωταγωνιστές και ειδικά ο Φουκουγιάμα Μασαχάρου (δικηγόρος) ο οποίος έχει ένα λαμπρό μέλλον μπροστά του.
ΠΡΟΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΑΚΟΜΗ
«Το ένστικτο της επιβίωσης»
(“Journeyman”) Δραματική ταινία αγγλικής παραγωγής 2017, σε σκηνοθεσία του Πάντι Κονσιντάιν, με τους Πάντι Κονσιντάιν, Τζόντι Γουίτακερ, Πολ Πόπλγουελ κα.
Απλοϊκό όσο και προβλέψιμο αθλητικό δράμα του Κονσιντίν, (σκηνοθέτης, σεναριογράφος, πρωταγωνιστής) που βλέπεται, προκαλεί τη συγκίνηση, ορισμένες φορές υπερβολικά και θα αρέσει στους θιασώτες του είδους και μόνο.
Ένας πυγμάχος, που από ένα χτύπημα στον τελευταίο αγώνα της καριέρας του έχει μείνει βαριά ανάπηρος και προσπαθεί να ξαναβρεί τον εαυτό του, με τη βοήθεια της γυναίκας του, αλλά και των παλιών συνεργατών του.
«Πόθος»
(“Ca’ agua”) Οικογενειακό δράμα ισραηλινής παραγωγής του 2017, σε σκηνοθεσία του Σάβι Γκάμπιζον, με τους Σάι Αβίβι, Άσι Λέβι, Νέτα Ρίσκιν κα.
Περίεργη – ίσως για μας – ταινία από το Ισραήλ, που έχει ένα σχετικό κινηματογραφικό ενδιαφέρον, αλλά μέχρις εκεί.
Η ιστορία του Γκάμπιζον, περιστρέφεται γύρω από έναν ευκατάστατο μεσήλικα εργοστασιάρχη, που ζει τη ζωή του, ώσπου μια παλιά κοπέλα του, τού αποκαλύπτει πως όταν χώρισαν, πριν 20 χρόνια, ήταν έγκυος και γέννησε το παιδί του, ένα γιό, ο οποίος σκοτώθηκε λίγες ημέρες νωρίτερα σε ένα δυστύχημα. Η τραγική είδηση θα τον στείλει στην πόλη που θα γίνει η κηδεία και όπου έζησε ο γιος του. Ωστόσο, η προσπάθειά του να ανακαλύψει το τι άνθρωπος ήταν ο γιος που έχασε θα τον φέρει αντιμέτωπο με απρόοπτες εκπλήξεις.
«Δύσκολες ώρες στο Εl Royale»
(«Bad times at the El Royale») Αμερικανικό θρίλερ του 2018, σε σκηνοθεσία του Ντριου Γκόνταρντ, με τους Τζεφ Μπρίτζες, Σίνθια Ερίβο, Ντακότα Τζόνσον, Κρις Χέμσγουορθ, Νικ Όφερμαν κα.
Ακόμη ένα περιπετειώδες θρίλερ στο γνωστό ύφος του Κουέντιν Ταραντίνο, με αλλόκοτα πρόσωπα, αλλοπρόσαλλες καταστάσεις, που επιχειρεί να δώσει, χωρίς πάντα να το καταφέρνει, το σκοτεινό πρόσωπο της Αμερικής και μια απαισιόδοξη ατμόσφαιρα, μέσα από βίαιες καταστάσεις, φωτισμό από νέον, πολλά χρώματα, και ορισμένα περιττά λογύδρια αλλά και μπερδεμένα στοιχεία για τους ήρωες της ταινίας. Απευθύνεται σε αυτούς που βάζουν στην κορυφή του σινεμά το “Pulp Fiction”.
Επτά άγνωστοι, ο καθένας με ένα κρυμμένο μυστικό, συναντιούνται στο ερειπωμένο ξενοδοχείο Ελ Ροαγιάλ της Λίμνης Τάχο, για να ξεκαθαρίσουν τους λογαριασμούς τους.
«Κτήνος»
(«Beast») Αγγλικό δραματικό θρίλερ παραγωγής 2017 σε σκηνοθεσία του Μάικλ Πιρς, Τζέσι Μπάκλεϊ, Τζόνι Φλιν κα.
Μία απροσάρμοστη κοπέλα, το μαύρο πρόβατο της οικογενείας της, που δεν έχει τίποτα κοινό με τον φιλόδοξο αδελφό της και την καθωσπρέπει παντρεμένη αδελφή της, το σκάει από τη γιορτή των γενεθλίων της, για να περάσει μία νύχτα χορεύοντας και πίνοντας σε ένα τοπικό μπαρ και φεύγει απερίσκεπτα με έναν άγνωστο που προσπαθεί να τη βιάσει στα χωράφια. Εκεί θα συναντήσει έναν άλλο νεαρό, έναν ταξιδιώτη, με τον οποίο θα έρθουν κοντά, παρ’ όλες τις αντιρρήσεις της οικογένειάς της. Όταν θα προκύψει μια εξαφάνιση ενός άλλου κοριτσιού, τότε οι υποψίες θα πέσουν στον φίλο της.
«Peppermint»
(“Peppermint”) Αμερικανική περιπέτεια παραγωγής του 2018, σε σκηνοθεσία του Πιέρ Μορέλ, με τους Τζένιφερ Γκάρνερ, Τζον Γκάλαχερ κα.
Ακόμη μία ανούσια περιπέτεια εκδίκησης, που έχουμε δει κατά καιρούς σε διάφορες παραλλαγές, με την Τζένιφερ Γκάρνερ στον πρωταγωνιστικό ρόλο να δείχνει πιο άγρια και πιο “μάτσο” από τον Τσαρλς Μπρόνσον παλαιότερα ή τον Λίαμ Νίσον εσχάτως.
Μία γυναίκα που βλέπει τρεις κακοποιούς να σκοτώνουν το παιδί της και τον άντρα της, βρίσκεται σε ψυχολογική κατάρρευση όταν το “διεφθαρμένο δικαστικό σύστημα” τους αφήνει ελεύθερους. Μετά από πέντε χρόνια κι όταν έχει αρχίσει να βρίσκει τον εαυτό της, θα ανακαλύψει και τις τερατώδεις δυνάμεις της για να πάρει πίσω το αίμα των δικών της.
Πηγή: ΑΠΕ