Πρέπει να βλέπουν παράξενα όνειρα στην Πειραιώς. Οτι ο Κυριάκος οδεύει δαφνοστεφανωμένος στον δρόμο για την εξουσία, ο Κωστάκης Μπακογιάννης ετοιμάζεται για περίπατο στην Αθήνα, η Ντόρα προαλείφεται για επίτροπος και άλλα τέτοια ωραία.
Γι' αυτό και ασχολούνται με ζητήματα φτηνού πολιτικού κουτσομπολιού. Τι είπε ο κάθε… καψερός στη δημόσια τηλεόραση, ποιες κεντροαριστερές λαμπερές «περσόνες» θα μπορούσαν να στελεχώσουν τα «γαλάζια» ψηφοδέλτια, αν ξηλώθηκε το τακούνι από τη γόβα της Σοφίας Ζαχαράκη κατά την… παρ' ολίγον μεταγωγή της στη ΓΑΔΑ, γιατί ο σερβιτόρος δεν γέμισε το ποτήρι του Ορμπαν στη Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και πάει λέγοντας.
Αλίμονο, δυστυχώς. Δεν έχουν καταλάβει ότι ο Τσίπρας κρατάει και το μαχαίρι και το πεπόνι. Οχι μόνο γιατί μπορεί να προσδιορίσει τον χρόνο της εκλογικής αναμέτρησης, αλλά κυρίως γιατί είναι σε θέση να συνθέσει την πολιτική ατμόσφαιρα κάτω από την οποία αυτή θα πραγματοποιηθεί.
Το θέμα των συντάξεων δεν θεωρείται πλέον πρόβλημα. Οι ενστάσεις του ΔΝΤ αξιολογούνται, τουλάχιστον από κυβερνητικούς κύκλους, ως «τυπικού χαρακτήρα». Απομένει και η τυπική διευθέτηση της ακύρωσης ή, στη χειρότερη περίπτωση, της μετάθεσης του μέτρου για τον Ιούνιο του 2019, πιθανότατα στο Eurogroup της 5ης Νοεμβρίου.
Επομένως, η πίεση μεταφέρεται μόνο στο μέτωπο του Σκοπιανού. Ο σχεδιασμός, χωρίς αμφιβολία, είναι να γίνουν τετραπλές εκλογές τον Μάιο. Για να χαθεί η μπάλα. Αλλοι θα τρέχουν για την Ευρωβουλή, άλλοι για τους δήμους, άλλοι για τις περιφέρειες, με αποτέλεσμα τον πλήρη κατακερματισμό δυνάμεων στην τελική προσπάθεια της Ν.Δ. για αυτοδύναμη επάνοδο στην εξουσία. Αφήστε που στις αυτοδιοικητικές αναμετρήσεις μπορεί να βγουν εσωκομματικά μαχαίρια και να έχουμε δράματα.
Ο Τσίπρας, αντίθετα, δεν έχει τέτοια ζητήματα. Το μόνο που τον απασχολεί είναι αν θα περάσει τη Συμφωνία των Πρεσπών από τη Βουλή πριν από την αναμέτρηση του Μαΐου (όπως έχει υποσχεθεί στα… αφεντικά) ή θα αφήσει την καυτή πατάτα στον κακομοίρη τον Κυριάκο.
Στην πράξη διαθέτει κάθε δυνατότητα για να ξεχειλώσει χρονικά τη διαδικασία, αφού ακόμη και μετά το δημοψήφισμα (που μάλλον θα είναι θετικό για τον Ζάεφ) προβλέπεται διάστημα έως έξι μηνών για να ολοκληρωθούν οι συνταγματικές αλλαγές. Αφήστε που μπορεί να προκηρυχθούν και ενδιάμεσες εκλογές στο γειτονικό κράτος.
Το ερώτημα είναι αν ο Τσίπρας επιθυμεί να πάει στις δικές του εκλογές με σημαία το Σκοπιανό, χρησιμοποιώντας μάλιστα ως αφορμή την απόδραση από το κυβερνητικό σχήμα του Πάνου Καμμένου. Στον σημερινό πρωθυπουργό πολλά μπορεί να καταλογίσει κανείς, εκτός από βλακεία.
Τετραπέρατος είναι, ρεαλιστής, μακιαβελικός όπου και όταν χρειάζεται, με ισχυρό ένστικτο πολιτικής αυτοσυντήρησης, πλην όμως και περιπτωσιακά βαριά ιδεοληπτικός.
Αν δεν έχει συνειδητοποιήσει την εξαιρετικά αρνητική απήχηση της εξέλιξης στο Σκοπιανό και θελήσει να πάει στις κάλπες με τη λογική «Ψηφίστε με για να περάσω την ιστορική συμφωνία», απλά θα καεί στο ζέσταμα.
Και θα κάνει εύκολη τη ζωή του Κυριάκου για λίγες μέρες, ώσπου να χτυπήσει το τηλέφωνο και στην άλλη γραμμή να ακουστεί η φωνή του χαριτόβρυτου Τζέφρι Πάιατ που θα λέει: «Μy dear boy, μην αργείς, φέρε στη Βουλή τα βαφτίσια να τελειώνουμε».
Αν, από την άλλη, ο Τσίπρας, στο πλαίσιο είτε του delivery είτε της ιδεοληψίας, επιχειρήσει να περάσει τη συμφωνία από τη Βουλή και μετά να πάει σε εκλογές (αναμφισβήτητα μπορεί να βρει την πλειοψηφία από τα διάφορα κεντροαριστερά και «ποταμίσια» ρετάλια), θα έχει αυτοκτονήσει πολιτικά και θα κάνει την ωραιότερη πάσα στον Κυριάκο.
Είπαμε όμως, βλάκας δεν είναι.
Επομένως, με oρθάνοιχτο το Σκοπιανό, ολίγην από Novartis (ακούγονται πράματα και θάματα που μπορούν να οδηγήσουν ακόμη και σε... βραχιόλια προβεβλημένο στέλεχος της Ν.Δ.), ψευτοπαροχές, μαϊμουδένιες αναβαθμίσεις της ελληνικής οικονομίας και ισχυρότατη έξωθεν υποστήριξη μπορεί να πάει σε εκλογές τον Μάιο και να τα παίξει όλα για όλα.
Η ξαφνική μείωση της ψαλίδας στις δημοσκοπήσεις που φέρνει τη διαφορά σε μονοψήφιο αριθμό σημαίνει ότι πάμε σε σκληρή μάχη και όχι σε περίπατο.
Σε περίπτωση που ο Τσίπρας δεν κάνει το θανάσιμο λάθος με το Σκοπιανό, πιθανότερο σενάριο από την αυτοδυναμία είναι μία πύρρειος νίκη της Ν.Δ. που θα επιταχύνει τις εξελίξεις στο εσωτερικό της.
ΠΗΓΗ: Το άρθρο του Γιώργου Χαρβαλιά δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Δημοκρατία»