«Τα πράγματα δεν είναι καλά ως προς τη σεξουαλική ζωή των Ελλήνων τα τελευταία χρόνια», σχολιάζει ο Δρ. Θάνος Ασκητής στο Sputnik κάτι που προκύπτει και από έρευνα του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας για την περίοδο 2015-2017.
Η επίδραση της οικονομικής κρίσης στην καθημερινότητα, αλλά και στην ερωτική ζωή των σύγχρονων Ελλήνων ήταν σφοδρή. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι για τη συγκεκριμένη περίοδο, 2 στους 3 άνδρες και 1 στις 2 γυναίκες δήλωσαν ότι «ξέχασαν» τη σεξουαλική τους ζωή ενώ σχεδόν οι μισοί δήλωναν δυσαρεστημένο από τη συχνότητα των σεξουαλικών τους επαφών. Ομοθυμία υπήρξε στο ποιος τελικά ήταν ο μεγάλος «ριγμένος» της κρίσης, καθώς άνδρες και γυναίκες συμφώνησαν πως ο ανδρικός ρόλος ήταν αυτός που δέχτηκε το μεγαλύτερο πλήγμα.
Εξηγήσεις σε όλα τα παραπάνω έρχεται να δώσει ο Δρ. Ασκητής, ο οποίος κατά την πολύχρονη διαδρομή του στον ψυχιατρικό κλάδο αλλά και από την προσωπική του εμπειρία μέσα από τις οικονομικοπολιτικές διακυμάνσεις της Ελλάδας, είδε τους παραδοσιακούς ρόλους να ανατρέπονται και τις αξίες να χάνονται. Τίποτα όμως δεν είναι χαμένο «εάν βάλουμε μυαλό», επισημαίνει.
Αναλυτικά η συνέντευξη του κ. Θάνου Ασκητή έχει ως εξής:
Ερ: Κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής ευνοήθηκε η δημιουργία περιστασιακών σχέσεων ή ενισχύθηκε ή έννοια του «ζευγαριού»;
Απ: Η δημιουργία περιστασιακών σχέσεων ευνοήθηκε όχι όμως λόγω της κρίσης. Η κρίση του ζευγαριού δεν είναι τωρινή απλώς τώρα είναι περισσότερο επώδυνη. Δηλαδή σήμερα το ζευγάρι συμπιεσμένο οικονομικά και φοβισμένο πίσω από τις υποχρεώσεις και την ανεργία έχει δημιουργήσει μια εχθρότητα και πολλά ζευγάρια σήμερα χωρίζουν ή τουλάχιστον χωρίζουν με την έννοια της συναισθηματικής απομάκρυνσής και όχι της τυπικής. Αλλά το πρόβλημα της σχέσης ξεκινά από τη δεκαετία του ‘80, όπου οι άνθρωποι ανέπτυξαν περισσότερο ατομικότητα, εγωπάθεια, και υλιστική νεύρωση μπροστά στην ανάγκη να αποκτήσουν περισσότερα χρήματα και πλούσια ζωή. Αυτό ήταν ένα φαινόμενο της ελληνικής κοινωνίας που ήρθε ακριβώς μετά τη μεταπολίτευση και που δημιούργησε συνθήκες αλλαγής της στάσης ζωής των δύο φύλων. Αυτό χάλασε την παραδοσιακή κοινωνία των Ελλήνων, που ήταν τη δεκαετία του ‘50, μετά τον πόλεμο μέχρι το ‘80. Από το 80 μέχρι το 2010, η Ελλάδα ευτυχεί σε ένα παραμύθι, όπου οι άνθρωποι έχουν περισσότερο ανάγκη ηδονής, προσωπικής ικανοποίησης και προβολής ναρκισσιστικής.
Μετά το 2010, η κρίση γκρεμίζει το παραμύθι αυτό. Οι άνθρωποι αρχίζουν να βλέπουν τη δυστυχία να καταλαμβάνει τη ζωή τους και ουσιαστικά μέσα στο θύμο, μέσα στην αιτιοπαθολογία, δηλαδή το ποιος φταίει έβγαλαν έξω τον εαυτό τους και έψαχναν τους ενόχους, κυρίως μέσα στο γάμο. Αυτό πέρασε στη ζωή των συντρόφων, ο ένας να χρεώνει τον άλλο, ως ανάξιο, ανίκανο, μη παραγωγικό και μη λειτουργικό, κυρίως από την πλευρά της γυναίκας, που η γυναίκα έχοντας περισσότερες απαιτήσεις, ειδικότερα όταν γίνεται μητέρα, βλέποντας τον εαυτό της να προσδοκά μια καλύτερη ζωή στο γάμο.
Και ο άντρας ο οποίος είχε χάσει ήδη την εξουσία, διότι η εξουσία του άνδρα ήταν οι πόλεμοι και τα όπλα, ένιωσε αδύναμος και ανασφαλής να μπορέσει να διατηρήσει τις ισορροπίες, μέσα στις προσδοκίες της γυναίκας που λογικά σκεπτόμενη, άρχισε να τον απορρίπτει, να τον διώχνει και να απομακρύνεται από τη ζωή του γάμου.
Δηλαδή η γυναίκα είναι η μεγάλη αλλαγή που βλέπουμε, ουσιαστικά, τα τελευταία 50-60 χρόνια. Μετά το ‘60 η γυναικά αλλάζει την παραδοσιακή κοινωνία αλλά μετά το 2010 η κρίση σηματοδοτεί πολύ τον άντρα, που χάνει τη δουλειά του, χάνει τα λεφτά του και χάνει και τη σεξουαλικότητά του. Διότι ο άντρας νιώθει απαξιωμένος και ευνουχισμένος από τη γυναίκα, αντιλαμβάνεται ότι και σεξουαλικά δεν μπορεί να ανταποκριθεί.
Γιατί χρήμα, δόξα και σεξ είναι ταυτισμένες έννοιες από τη φύση. Αυτή λοιπόν είναι μεγάλη διαφορά, στο κατά πόσο «μπλέξαμε» με εξωσυζυγικές σχέσεις, κυνηγώντας την ευτυχία εκεί, αφού το σπίτι μας έχει δυστυχία, γκρίνια, θυμό και μεγάλο ποσοστό διαζυγίων.
Να σας πω ότι σχεδόν διπλασιάστηκαν τα διαζύγια τα τελευταία δέκα χρόνια και μειώθηκαν οι γάμοι περίπου στο μισό. Ας σκεφτούμε ότι μπήκε και το σύμφωνο συμβίωσης το οποίο γεφύρωσε τους ανθρώπους που φοβήθηκαν τη δέσμευση και το γάμο και έφτασαν στη συμβίωση, όπως ο νόμος στην Ελλάδα ξέρετε ότι το επιτρέπει.
Ερ: Ποια ήταν τα συνηθισμένα προβλήματα που αντιμετώπισαν οι νέοι στη σεξουαλική τους ζωή, τα τελευταία οκτώ χρόνια;
Απ: Η σεξουαλική απελευθέρωση, που ταυτίζεται με την εποχή του ‘70, είναι η επανάσταση των νέων. Μετά το 1965 με 1968 οι επαναστάσεις των νέων έχουν χαρακτήρα διαφυλικής απελευθέρωσης και σεξουαλικής πρόκλησης, δηλαδή η σεξουαλικότητα υπάρχει σε όλες τις συναυλίες, βγαίνει διάχυτη στη συμπεριφορά των νέων ανθρώπων, δηλαδή ντύνονται περίπου το ίδιο, φεύγει το πατροπαράδοτο μοντέλο όπου ο μεγαλύτερος άνδρα ο ασφαλής παντρεύεται μια μικρότερη γυναίκα που τον υπηρετεί, τον φροντίζει και του κάνει τα παιδιά του. Και έρχεται και ένα νέο δεδομένο, ότι η γυναίκα διεκδικεί περισσότερο το σεξ. Τα τελευταία χρόνια και μετά την επανάσταση των φαρμάκων, το 1998 έρχεται το Viagra παγκόσμια να δείξει στον άντρα ότι η στύση του μπορεί να έχει θεραπεία φαρμακευτική.
Άρα οι νέοι άνθρωποι έχοντας αυξήσει περισσότερο της προσδοκίες τους στο σεξ, παγιδεύονται οι άντρες περισσότερο στο φόβο της σεξουαλικής αποτυχίας και οι γυναίκες να απαιτούν πιο πολύ έναν καλύτερο οργασμό, μια καλύτερη σεξουαλική επαφή και φυσικά το δικαίωμα της πολυσυντροφικότητας. Διεκδικούν μια σεξουαλικότητα με τα δύο φύλα να παρασύρονται σε περισσότερο ανταγωνισμό και συγκρουσιακή συμπεριφορά και στο σεξ.
Θα έλεγε κανείς όσο η σεξουαλική απελευθέρωση ερχόταν τόσο τα σεξουαλικά προβλήματα μεγάλωναν. Και αυτό είναι το παράδοξο διότι όταν το σεξ το προβάλλεις, αρχίζεις και το ζητάς αρά και η πιθανότητα να συγκριθείς με άλλους και να δεις πως είσαι στη σεξουαλική σου ζωή είναι και ένας τρόπος φοβίας, πιο πολύ για τους άνδρες, καθώς το σεξ είναι πιο πολύ ταυτισμένο με τον άνδρα, που πρέπει να έχει στύση, που πρέπει να μην έχει πρόωρη εκσπερμάτιση, που πρέπει να έχει ένα μεγάλο πέος. Αυτές οι φοβίες που ξεκινούν από την εφηβεία, δίνουν στον άνδρα ένα μεγάλο φόβο απέναντι στη γυναίκα που πια τον συγκρίνει με τον προηγούμενο και βέβαια φοβάται και τον επόμενο.
Αρά η σεξουαλική μας ζωή μες την κρίση έδωσε στους νέους ανθρώπους περισσότερο την αναζήτηση αλλά και τον προβληματισμό. Έδωσε τον φόβο της αποτυχίας στα αγόρια ενώ έχει κάνει τα κορίτσια πιο επιθετικά, πιο προκλητικά και φυσικά να ξεκινούν τη σεξουαλική τους ζωή σε μικρότερη ηλικία.
Ερ: Η κρίση περιόρισε τις γυναίκες στις διεκδικήσεις τους εντός μιας σχέσης;
Απ: Όχι, δεν τις περιόρισε. Η γυναίκα σήμερα είναι περισσότερο διεκδικητική από τον άντρα. Μάλιστα, ετοιμάζω ένα βιβλίο, ήδη έχω ξεκινήσει και γράφω ένα βιβλίο για τη γυναίκα και τη σεξουαλικότητά της διότι τα νέα δεδομένα είναι ότι οι γυναίκες ζητούν περισσότερο το σεξ από τους άνδρες, από τους άνδρες που όμως επιθυμούν και θαυμάζουν. Δηλαδή η γυναίκα, δεν έφυγε από το μυαλό της ότι το σεξ δεν είναι το κορμί της ή το αιδοίο της, αυτό που ο άντρας πάντα έβλεπε, ποθούσε και ποθεί, αλλά είναι μια συμπεριφορά που την κάνει να αισθάνεται περισσότερο ολοκληρωμένη και απελευθερωμένη έχοντας καλή σεξουαλική ζωή.
Τα τελευταία χρόνια στο Ινστιτούτο μας έρχονται περισσότερο γυναίκες, οι οποίες διεκδικούν τη σεξουαλική τους ζωή και διεκδικούν και τη σεξουαλική ζωή του συντρόφου τους. Παλιά αυτό δεν υπήρχε, δεν ερχόταν τότε εύκολα η γυναίκα να πει ο άντρας μου έχει πρόωρη εκσπερμάτιση. Ο άνδρας ερχόταν κρυφά από τη γυναίκα. Άρα οι γυναίκες διεκδικούν περισσότερο, με τα νέα δεδομένα, παρόλο που η σχέση με τον άντρα είναι πιο συγκρουσιακή απ' ότι ήταν πριν από 30 χρόνια.
Ερ: Είναι ταμπού ακόμα για τους Έλληνες η αναζήτηση ιατρικής βοήθειας για προβλήματα στη σεξουαλική ζωή;
Απ: Δεν είναι πια τόσο ταμπού. Βεβαίως δεν έρχονται όλοι όσοι έχουν σεξουαλικά προβλήματα. Αλλά να σας πω ότι τα παλαιότερα χρόνια ερχόταν περίπου ο ένας στους δέκα, σήμερα έρχονται οι 5, οι 6 στους δέκα άρα έχουμε μια βελτίωση στην προσέγγιση των γιατρών σεξουαλικής βοήθειας και νομίζω ότι αυτό θα αυξηθεί περισσότερο.
Αν θέλετε, κι εγώ με τις εκπομπές στην τηλεόραση τα προηγούμενα χρόνια, βοήθησα αρκετά στο να εξοικειωθεί ο Έλληνας και η Ελληνίδα με τη σεξουαλικότητα και τη βοήθεια. Και φυσικά σήμερα το ίντερνετ αποτελεί μια μεγάλη πηγή πληροφόρησης. Βεβαίως σε μεγάλο βαθμό το ίντερνετ σήμερα είναι παραπληροφόρηση, δηλαδή λέει πάρα πολλά ψέματα, παραπέμπει σε εμπορικές συμπεριφορές και οδηγεί τους ανθρώπους να αγοράζουν φάρμακα τυχαία από το ίντερνετ που δεν γνωρίζουμε και η επικινδυνότητα πολλές φορές είναι μεγάλη, να μπλέξουν με αγορές και αναζητήσεις βοήθειας που δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια.
Πάντως να σας πω ότι ο Έλληνας σήμερα έχει κάνει βήματα, επειδή είμαι και στην Κύπρο καθηγητής, πρέπει να σας πω ότι οι Κύπριοι είναι ακόμα συντηρητικοί. Οι Έλληνες είναι πιο ανοιχτοί στο να πλησιάσουν τον γιατρό και έρχονται περισσότερο και γυναίκες και άνδρες. Κυρίως οι νέοι άνθρωποι είναι πιο μυημένοι στη σεξουαλική τους ζωή.
Αλλά πρέπει να σας πω επίσης ότι έχουμε μεγαλύτερο εύρος ηλικιακό. Δηλαδή έρχονται άνθρωποι μεγάλης ηλικίας. Έχουμε πραγματικά εκπλαγεί πολύ θετικά καθώς είδαμε πολλούς ανθρώπους άνω των 60 ετών να έρχονται σήμερα και να ζητούν βοήθεια για τη σεξουαλική τους ζωή. Και άνθρωποι άνω των 70 και 80 χρονών, άνδρες κυρίως που ψάχνουν τη σεξουαλική τους ζωή. Δεδομένου ότι ζούμε περισσότερα χρόνια και οι άνδρες υποφέρουν οργανικά από διαβήτη, από υπέρταση, από καρδιοπάθειες αλλά όλα αυτά δημιουργούν και σεξουαλικά προβλήματα άρα έρχονται συνολικά για το θέμα της υγείας τους.
Πρέπει να σας πω και χωρίς να περιαυτολογήσω, το 2008 εγώ και η ομάδα μου πήραμε βραβείο στην Ευρώπη διότι συσχετίσαμε τη στυτική δυσλειτουργία στον άνδρα ως πρώιμο σύμπτωμα στεφανιαίας νόσου, δηλαδή προεμφραγματικής περιόδου, δηλαδή ο ένας στους 5 άνδρες που εμφανίζει στυτικό πρόβλημα, εγκυμονεί κίνδυνο, να εμφανίσει την προσεχή τριετία καρδιακό επεισόδιο.
Άρα αντιλαμβάνεστε τη συσχέτιση της στυτικής δυσλειτουργίας στους άνδρες με την καρδιακή νόσο και ειδικά με τη στεφανιαία νόσο.
Μια άλλη παράμετρος που έχουμε είναι ότι η σεξουαλική ζωή απειλείται από την κατάθλιψη που η κρίση την έφερε σε πολύ μεγάλα επίπεδα. Σήμερα η κατάθλιψη περίπου τετραπλασιάστηκε από την εποχή του 2010 και η κατάθλιψη συσχετίζεται με τον σακχαρώδη διαβήτη, δηλαδή οι καταθλιπτικοί γίνονται διαβητικοί και οι διαβητικοί γίνονται καταθλιπτικοί. Ενδιαμέσως μάλιστα και οι δυο αυτές κατηγορίες ασθενών από κάτω υποκρύπτουν σακχαρώδη διαβήτη, δηλαδή και οι καταθλιπτικοί και οι διαβητικοί, θα ακολουθήσουν τη συμπεριφορά της στεφανιαίας βλάβης, δηλαδή ο διαβήτης ο ίδιος θα προκαλέσει στεφανιαία νόσο. Άρα έχουμε το τρίπτυχο του διαβόλου, ότι κατάθλιψη, διαβήτης και στεφανιαία νόσος, συνυπάρχουν σε ηλικίες ανδρών άνω των 45-50 ετών. Αν σκεφτούμε ακόμα ότι υπάρχουν και πολλοί καπνιστές, παχύσαρκοι και υπερτασικοί και βλέπουμε και τις γυναίκες να έρχονται, δυστυχώς, γιατί έχει αυξηθεί πολύ ο αριθμός των γυναικών που καπνίζουν άγρια και έντονα και στην εμμηνόπαυση οι γυναίκες πληρώνουν το τίμημα του διαβήτη από το τσιγάρο.
Μάλιστα πρέπει να σας πω ότι στην εμμηνόπαυση η γυναίκα δείχνει ένα περίεργο ενδιαφέρον για τη σεξουαλικότητά της επειδή αισθάνεται ότι γερνάει και ότι δεν είναι πια τόσο επιθυμητή. Σήμερα έχουμε γυναίκες και στα 70, και ελάχιστες πάνω από τα 70, που διεκδικούν τη σεξουαλική τους ζωή. Στην Αμερική πριν από 3-4 χρόνια κυκλοφόρησε ένα φάρμακο για τη σεξουαλική επιθυμία της γυναίκας, δεν έχει έρθει στην Ελλάδα, και απευθύνεται σε γυναίκες στην εμμηνόπαυση, που φυσικά δεν πάσχουν από κατάθλιψη και δεν έχουν σοβαρά προβλήματα ή καρκίνο. Άρα αντιλαμβάνεστε ότι κι αυτό είναι ένα βήμα, ώστε να δώσουμε και στη γυναίκα.
Ερ: Τι θα συμβουλεύατε κάποιον που η σεξουαλική του αυτοπεποίθηση έχει πληγεί λόγω των οικονομικών συνθηκών;
Απ: Η σεξουαλική αυτοπεποίθηση αντανακλά την ψυχική αυτοπεποίθηση. Άρα η διαδρομή της ψυχολογίας είναι καθοριστικός παράγοντας και επειδή η ψυχολογία έχει τρεις παραμέτρους. Πρώτον, έχει την ενσυναίσθηση, αυτό που λέμε την επίγνωση. Δεύτερον έχει την κοινωνική παραδοχή και τρίτον έχει την επαγγελματική επιτυχία ή αποτυχία. Θα λέγαμε ότι αυτό για έναν άνθρωπο πραγματικά αποτελεί το τρίπτυχο της σεξουαλικότητας του ως αυτοπεποίθηση και ως συμπεριφορά.
Άρα οι οικονομικές συνθήκες βεβαίως έχουν συμβάλει στη μείωση της σεξουαλικής αυτοπεποίθησης. Ένας άνδρας που ξυπνάει το πρωί και του λέει η γυναίκα του ‘'θέλω 100 ευρώ για να πάρω γάλα ή να πληρώσω τον ΟΤΕ ή να κάνω κάποια έξοδα στο σουπερμάρκετ'' και αυτός δεν τα έχει, τι σεξουαλική αυτοπεποίθηση μπορεί να έχει; Όταν η γυναίκα του θα αρχίσει να τον βρίζει και αυτός θα αισθανθεί λίγος, ανεπαρκής και δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις ανάγκες της σχέσης του.
Αλλά και στον μη παντρεμένο, αυτόν που φοβάται να παντρευτεί. Συνεχώς αυξάνεται ο αριθμός των ανθρώπων που αντί να κάνουν δεσμό έχουνε σχέση με το κομπιούτερ τους και βλέπουν τη ζωή μέσα από το λάπτοπ και εθίζονται στο διαδίκτυο και σεξουαλικά ικανοποιούνται με το διαδίκτυο. Πολύ σύντομα, μάλιστα θα έχουμε το ρομποτοειδή, που θα κάνουν σεξ, θα εκφράζονται και θα σου κάνουνε παρέα και θα παντρεύεσαι με το ρομπότ, το οποίο δε θα διαμαρτύρεται ποτέ, δεν θα έχει διαφωνία μαζί σου ποτέ και θα έχεις μια σχέση τέλεια. Με τη διαφορά ότι εσύ θα γερνάς και αυτό θα μένει νέο.
Καταλαβαίνετε λοιπόν που πάμε, που οδηγούμαστε σιγά σιγά. Αλλά αυτές είναι οι νέες πλευρές της τεχνολογίας και της ανθρώπινης ζωής άρα η σεξουαλική αυτοπεποίθηση είναι σαφώς συνυφασμένη με την οικονομία και τις συνθήκες, όταν ένας άνθρωπος ζει κάτω από ένα συγκεκριμένο οικονομικό καθεστώς.
Ερ: Εκτιμάτε, ότι το τέλος του μνημονίου θα φέρει αλλαγές προς το θετικό στις ερωτικές σχέσεις των Ελλήνων;
Απ: Θα ήταν μια ευχή αυτό. Αλλά να σας πω ότι το μνημόνιο, η κρίση των ανθρώπων, η κρίση η οποία δεν είναι μόνο κρίση οικονομική, είναι κρίση αξιών και κρίση κοινωνική σε μια χώρα που είχε χάσει τον μπούσουλα και τον προσανατολισμό της, και αυτή η απότομη ευμάρεια του ‘80 και η ψευτο — οικονομική και κοινωνική υπερβολή, δυστυχώς αλλοίωσε τις κοινωνικές δομές της χώρας.
Θα σας πω ότι η κρίση προσγειώνει. Διότι εμείς που είμαστε μεγαλύτεροι, ζήσαμε μια Ελλάδα που από τον πόλεμο και μετά, την απογειώσαμε σε μια προσπάθεια να την κάνουμε σύγχρονη, η κρίση την προσγείωσε άτσαλα, την τσάκισε. Άρα σήμερα είμαστε σε μια πραγματικότητα που νομίζω ότι σε μια προσεχή δεκαετία, εικοσαετία, οι άνθρωποι θα είναι πιο ρεαλιστές και πιο προσγειωμένοι εάν δεν αλλοιωθεί η κοινωνική δομή και συνέχεια.
Δηλαδή σήμερα μιλάμε για ένα μνημόνιο που τελειώνει αλλά η Ελλάδα έχει βάλει μυαλό; Η κοινωνία έχει ωριμάσει, οι άνθρωποι έχουν συνειδητοποιηθεί;
Αν διαβάσετε τον Έριχ Φρομ λέει κάτι πολύ ξεκάθαρο. Ότι τα άτομα μιας ομάδας συνλειτουργούν και συνυπάρχουν με αξίες και δομές που από μόνες του καθορίζουν την τύχη τους και τη ζωή τους.
Αυτό λοιπόν, για την Ελλάδα είναι πολύ σύγχρονο εάν σκεφτούμε ότι ερωτική ζωή δεν είναι τίποτα άλλο από τη συνέχεια της ίδιας της ζωής μας.
O άνθρωπος έχει τρεις πλευρές να δει. Να δει τον εαυτό του, εσωτερικά και ψυχικά πως αισθάνεται, να δει έναν σύντροφο, τον οποίο θα ερωτευτεί και θα αγαπήσει και θα κάνει μια οικογένεια και να έχει ένα επάγγελμά για να έχει οικονομική και κοινωνική αξιοπρέπεια. Αυτά λοιπόν στην Ελλάδα ίσως τα δούμε μέσα από την κρίση. Γιατί η κρίση μας χαστούκισε όλους και μας προσγείωσε σε μια πραγματικότητα που θα πρέπει να βάλουμε μυαλό.
Αν δεν βάλουμε μυαλό, νομίζω ότι μετά την κρίση υπάρχει η εκφύλιση και η εκφύλιση είναι ο αργός θάνατος των ανθρώπων. Και δεν μιλάει κανείς για ερωτικές σχέσεις αλλά μιλάει μόνο για πένθος, για κηδείες και για μνημόσυνα που θα τα βιώσουν οι επόμενες γενιές αν δεν συνειδητοποιήσουν ότι ερωτισμός, σεξουαλικότητα και ψυχολογία είναι συνυφασμένα φαινόμενα της ανθρώπινης ύπαρξης.
Πιστεύω ότι η κρίση είναι μια γέφυρα που μπορεί να ενώσει τους ανθρώπους και να τους κάνει πιο δυνατούς. Και φυσικά να γεννήσει επαγγέλματα και συμπεριφορές που οι άνθρωποι θα ζήσουν καλύτερα. ‘Όχι πιο ευτυχισμένοι, γιατί εγώ δεν πιστεύω στην ευτυχία, η ευτυχία είναι στιγμές. Πιστεύω όμως στην πραγματική ικανότητα των ανθρώπων να μπορούν να απολαμβάνουν τα αγαθά του.
Σήμερα η Ελλάδα είναι σε ένα μεταίχμιο, που μπορεί αν όλοι αυτοί που ζούμε σε αυτή τη χώρα το θελήσουμε, να φτιάξουμε μια χώρα πολύ πιο όμορφη και πιο ερωτική γιατί έχουμε και φως και ήλιο και θάλασσα και είμαστε και ανοιχτός λαός.
Αν τα πετύχουμε αυτά τότε θα έχουμε αλλαγές προς το θετικό. Αν δεν τα κάνουμε το ένα μνημόνιο θα φέρει το επόμενο και θα ζούμε με μνημόνια και συνεχείς εποπτείες.
ΠΗΓΗ: Η συνέντευξη του Δρ. Θάνου Ασκητή (Νευρολόγου — Ψυχίατρου, Διδάκτορα Ψυχιατρικής στο Παν/μίο Αθηνών, Προέδρου του Ινστιτούτου Ψυχικής & Σεξουαλικής Υγείας, Πρώην Βουλευτή Αθηνών, Προέδρου της Ελληνικής Εταιρείας Αγωγής Ψυχικής & Σεξουαλικής Υγείας) δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα Sputnik.gr