«Το τραγούδι ήταν μέσα στη ζωή μου. Ήξερα πως ό,τι και να γίνει, εγώ θα τραγουδάω», με αυτά τα λόγια η γνωστή τραγουδίστρια Γιώτα Νέγκα είχε μιλήσει για τα παιδικά της χρόνια στο περιοδικό «people» που είχε κυκλοφορήσει με το Έθνος.
Η Γιώτα Νέγκα, στην οποία απόψε, Σάββατο 18/1, είναι αφιερωμένη η εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου, «Στην υγεια μας ρε παιδιά», είχε μιλήσει με πολύ τρυφερά λόγια για τους γονείς της.
Δείτε το σχετικό απόσμασμα από εκείνη τη συνέντευξη:
Ερ: Θα έλεγες πως μέχρι τώρα είχες μια σχετικά εύκολη ζωή;
Απ: Θα σου πω αρχικά πως ως παιδί είχα μια υπέροχη ζωή. Η αγάπη των γονιών μου με θωράκισε και με δυνάμωσε για όλη την υπόλοιπη ζωή μου. Είμαι μοναχοπαίδι και παιδί του έρωτα. Ο μπαμπάς μου έλεγε πως «Βγήκες τόσο καλή, που σπάσαμε το καλούπι μετά». Οικονομικά δεν ήταν εύκολα τα πράγματα, αλλά δεν είχε σημασία, γιατί τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν από αυτά…
Ερ: Τι δουλειά έκαναν οι γονείς σου;
Απ: Ο μπαμπάς μου ήταν κατά βάση ψυκτικός, αλλά καλλιτέχνης στην ψυχή. Έπιαναν τα χέρια του στα πάντα, από το να χτίσει και να φτιάξει τα ηλεκτρολογικά μέχρι να ζωγραφίσει και να παίξει μπουζούκι. Τραγουδούσε, έψελνε, μαθαίναμε μαζί βυζαντινή μουσική. Η μαμά, από την άλλη, ήταν η σταθερότητα. Η δύναμη. Το καθαρό μυαλό. Το πλαίσιο που επέτρεπε στον μπαμπά να είναι όλα τα παραπάνω. Σήμερα, είναι 75 χρόνων. Μοιράζεται τις αγωνίες μου και χαίρεται με τις χαρές μου. Καμιά φορά, έρχεται στα lives και της δίνω το μικρόφωνο. Έχει πολύ ωραία φωνή, αλλά δεν έχει το σαράκι της σκηνής. Εγώ με τον μπαμπά το είχαμε…
Ερ: Πρέπει να έχεις αυτό το «σαράκι» για να κάνεις το οτιδήποτε, έτσι;
Απ: Δεν θυμάμαι ποιον καταξιωμένο ηθοποιό τον ρώτησε κάποτε ένας νέος «Μπορώ να γίνω ηθοποιός;» και εκείνος του απάντησε: «Αν ρωτάς, μη γίνεις!». Για να αντέξεις τις δυσκολίες στην τέχνη, και ιδίως στη μουσική που μαζί με το θέατρο είναι η πιο άμεση μορφή τέχνης, δουλεύεις καθημερινά με το νευρικό σου σύστημα. Αν αυτό δεν είναι ανάγκη σου, δεν αντέχεις και να το κάνεις.
Ερ: Από μικρό κορίτσι έλεγες ότι θα γίνεις τραγουδίστρια;
Απ: Μικρή έλεγα διάφορα χαζά. Από ηθοποιός και αεροσυνοδός μέχρι –μη γελάσεις, σε παρακαλώ!– να ασχοληθώ με το μόντελινγκ και να περπατάω στην πασαρέλα. Παιδί ήμουν και το μυαλό μου ήταν θολωμένο. Ποτέ δεν είπα «Θα γίνω τραγουδίστρια», γιατί τραγουδούσα από παιδί. Το τραγούδι ήταν μέσα στη ζωή μου. Ήξερα πως ό,τι και να γίνει, εγώ θα τραγουδάω. Γι’ αυτό και επέλεξα να σπουδάσω μουσική αρκετά μεγαλύτερη.