Δυο συνειρμούς πυροδοτεί το άκουσμα της λέξης «Βενετία»: το καρναβάλι, είναι ο ένας. Ο δεύτερος είναι ο Τζάκομο Καζανόβα.
Το καρναβάλι, το δικό μας καρναβάλι, πλησιάζει. Άρα κι αυτό της Βενετίας. Οι μάσκες εκεί είναι περίτεχνες, είναι μαγευτικές. Για πρώτη φορά, φορέθηκαν για να εορταστεί η νίκη της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας κατά του Ούλριχ του Β', Πατριάρχη της Ακουιλέιας, στην προσπάθειά του να φέρει την πόλη υπό γερμανικό έλεγχο, το 1162.
Την εποχή που ο Καζανόβα έζησε στη Βενετία, στα μέσα του 18ου αιώνα, επιτρεπόταν στους πολίτες να φορούν μάσκα για χρονικό διάστημα έως κι έξι μηνών. Αυτό επέτρεπε στους μασκοφόρους να επιδίδονται σε υπερβολές σε ποτό, φαγητό, και εορτινές συγκεντρώσεις και να συγχρωτίζονται ελεύθερα με τις χαμηλότερες κοινωνικές τάξεις. Ανωνυμία, η υπέρτατη ευτυχία.
Επιστρέφοντας στον Καζανόβα, πρέπει να αποκαταστήσουμε τη φήμη του. Ήταν πολύ περισσότερα από μια μηχανή του σεξ. Ήταν στρατιώτης ήταν μουσικός, ερασιτέχνης στον αποκρυφισμό, συγγραφέας, κατάσκοπος και, τελικά, βιβλιοθηκάριος στη βιβλιοθήκη του κόμητα Γιόζεφ Καρλ φον Βαλενστάιν, στο κάστρο του τελευταίου στην Βοημία. Εξέτισε ποινή στη διαβόητη φυλακή Πιόμπι, στους ανώτερους ορόφους του παλατιού του Δόγη, από όπου δραπέτευσε το 1796 σκαρφαλώνοντας στη στέγη. Τον ξαναβρίσκουμε στο Παρίσι, όπου έχει στήσει λοταρία για να συγκεντρώσει χρήματα για τον γαλλικό στρατό.
Περίτεχνες μάσκες. Όπως και αυτές του καρναβαλιού της Βενετίας, φτιαγμένες στο χέρι, εμπνευσμένες από μοτίβα τα οποία οι πολίτες της Γαληνοτάτης φορούσαν την εποχή του Καζανόβα (και τις οποίες παρουσιάζει σε αυτήν τη photo gallery το Dangerous Minds).