Εζησε μια λαμπερή ζωή μπροστά από τα φώτα της δημοσιότητας, αλλά και μια άλλη, σκοτεινή και μοναχική, όταν αυτά έσβησαν...
Η Καίτη Φίνου από το Σπίτι του Ηθοποιού, όπου φιλοξενείται τα τελευταία χρόνια, μας μίλησε για την απώλεια του πατέρα της σε μικρή ηλικία και τον στοργικό πατριό της από τον οποίο πήρε το επίθετό της, για το παράπονό της ότι δεν πληρώθηκε όσο θα έπρεπε τη χρυσή εποχή των βιντεοταινιών, αλλά και για το μεγάλο κεφάλαιο της ζωής της, τον Στάθη Ψάλτη, και τους πολλούς αρραβώνες τους, που δεν κατέληξαν ποτέ σε γάμο...
Μάλιστα, αποκαλύπτει και ποια είναι η κυρία που δεν της επέτρεψε να τον επισκέπτεται στο νοσοκομείο τις τελευταίες τους στιγμές.
Καίτη, πού γεννήθηκες;
Στην Εδεσσα. Λίγους μήνες μετά τη γέννησή μου οι γονείς μου μετακόμισαν στην Αθήνα. Ο πατέρας μου ήταν βέρος Αθηναίος και πήγε στην Εδεσσα για δουλειές, όπου γνώρισε τη μητέρα μου. Παντρεύτηκαν μετά τη γέννησή μου. Οταν έγινα τριών ετών, γεννήθηκε η αδελφή μου η Μαίρη και δυστυχώς λίγο μετά τη βάφτισή της ο πατέρας μας πέθανε.
Τι θυμάσαι από τα παιδικά σου χρόνια;
Η μαμά μου δίδασκε σε χοροδιδασκαλείο στην οδό Βουλής -μάλιστα, εκεί μάθαιναν χορό ο Κώστας Καρράς και ο Αγγελος Αντωνόπουλος- και θυμάμαι που περίμενα με αγωνία, σε μια ταβέρνα που ήταν δίπλα στο σπίτι μας, πότε θα γυρίσει από τη δουλειά. Επίσης θυμάμαι τον πατέρα μου, ο οποίος έπαιζε χαρτιά και έπινε πολύ, να μυρίζει ούζο. Με έπαιρνε μαζί του στην ταβέρνα κι εγώ κοιμόμουν στα πόδια του.
Το επίθετο Φίνου είναι του βιολογικού πατέρα σου;
Είναι του πατριού μου. Οταν πέθανε ο πατέρας μου, η μητέρα μου, η οποία ήταν μόνο 21 χρόνων, ξαναπαντρεύτηκε από σφοδρό έρωτα με τον Δημήτρη Φίνο. Αυτός ο άντρας έγινε, πραγματικά, πατέρας για εμάς, αν και οι δικοί του τον αποκλήρωσαν γιατί παντρεύτηκε μια γυναίκα με δύο παιδιά... Το πρωί δούλευε ως οικοδόμος και το βράδυ, ως γκαρσόνι στα μπουζούκια, για να μας τα παρέχει όλα. Με τη μητέρα μου έκανε ακόμη ένα κορίτσι, την αδελφή μας, τη Γιάννα. Αυτός μας μεγάλωσε. Οταν πέθανε ο βιολογικός πατέρας μου, η μητέρα μου έπρεπε να δουλέψει κι εγώ πήγα να μείνω στη γιαγιά μου στην Αθήνα και η αδελφή μου η Μαίρη πήγε να μείνει στην άλλη γιαγιά, στην Εδεσσα.
Πώς έζησες κοντά στη γιαγιά σου;
Σαν πριγκιποπούλα! Η γιαγιά μου ήταν μοδίστρα, έραβε ρούχα για τις κυρίες των τιμών του παλατιού, αλλά έραβε και σε εμένα μοναδικά κομμάτια με κάτι υπέροχα υφάσματα που έρχονταν από το εξωτερικό. Μαζί μας έμενε και η αδελφή του πατέρα μου, η οποία όταν έγινα 14 και ήθελα να πηγαίνω σε πάρτι και να ξενυχτάω αντιδρούσε έντονα. Ηθελε να κοιμάται νωρίς για να πηγαίνει το πρωί στη δουλειά της. Ετσι, στην εφηβεία μου επέστρεψα στο πατρικό σπίτι μας.
Πότε μπήκες στο καλλιτεχνικό σινάφι;
Στα 15 μου έδωσα εξετάσεις στη δραματική σχολή ως ειδικό ταλέντο και θα με περνούσαν, αλλά η Καρέζη και ο Καζάκος, που ήταν στην επιτροπή, μου είπαν να τελειώσω πρώτα το Γυμνάσιο και μετά να ξαναπάω. Τελικά στην ε' γυμνασίου έδωσα ξανά στα ταλέντα και με πέρασαν. Ωστόσο, πήγα και στη σχολή του Θεοδοσιάδη και από το πρώτο κιόλας έτος άρχισα να δουλεύω. Επαιξα στην ταινία «Παρθενοκυνηγός» του Ομηρου Ευστρατιάδη με τον Σωτήρη Μουστάκα. Αν και ήμουν ΡΕΤΡΟ πήρα 10.000 δραχμές αμοιβή, ενώ τα ρούχα που φόρεσα κόστιζαν 20.000 δραχμές και τα μισά ρούχα, καθώς και τα κοσμήματα, μου τα έδωσε η Αννα Κουρή, συμμαθήτριά μου στη σχολή. Στη ταινία αυτή έπαιζε και ο Στάθης Ψάλτης κι εκεί πρωτογνωριστήκαμε.
Τότε πλέχτηκε το ειδύλλιο με τον Στάθη;
Ο Στάθης ήθελε να τα φτιάξουμε, αλλά εγώ τον απέφευγα, γιατί ήταν παντρεμένος. Η μοίρα, όμως, είχε άλλα σχέδια και, όταν συναντηθήκαμε ξανά στο Ναύπλιο, στα γυρίσματα της ταινίας «Τα καμάκια», με τον Κώστα Καρρά, έμαθα ότι πλέον ήταν ελεύθερος. Τα φτιάξαμε, και μάλιστα επιστρέφοντας στην Αθήνα συγκατοικήσαμε στο σπίτι του στην Κυψέλη.
Το όνομά σου συνδέθηκε με επώνυμους άντρες, όπως ο Λευτέρης Πανταζής και ο Γιώργος Λύρας, τον οποίο παντρεύτηκες κιόλας. Ωστόσο, έγινες «αυτοκόλλητη» με τον Στάθη Ψάλτη. Σε βοήθησε στην καριέρα σου;
Ο Στάθης ποτέ δεν με πρότεινε σε ταινία, ούτε στο θέατρο με επέβαλε. Γίναμε κινηματογραφικό ζευγάρι επειδή ταιριάζαμε στο σινεμά και όχι επειδή ήμαστε ζευγάρι στη ζωή. Ας μη γελιόμαστε! Ο Ψάλτης ήταν τόσο έξυπνος, που ακόμη κι αν έπαιρνε σε δουλειές του κάποια κοριτσάκια-γκομενίτσες στο πλευρό του, σε πρωταγωνιστικό ρόλο, θα έβαζε εκείνη που «τα έλεγε» και θα του ανέβαζε τη δουλειά.
Εβγαλες λεφτά από την εποχή που ήσουν παρτενέρ του Στάθη Ψάλτη;
Ο γιος του θεατρικού επιχειρηματία Νίκου Μπουρνέλη, που με τον Στάθη είχαμε δουλέψει για τέσσερα χρόνια στα θέατρα του πατέρα του, με είδε προ καιρού και μου είπε: «Επαιρνες τα λιγότερα λεφτά από τις τότε πρωταγωνίστριες και σ' το λέω τώρα, για να δεις πόσο ηλίθια ήσουν...».
Θα ζούσες, όμως, πλούσια στο πλευρό του Ψάλτη...
Τον πρώτο καιρό δεν είχαμε να φάμε, και μάλιστα κάποιες φορές ο πατέρας του μας ψώνιζε... Η αλήθεια είναι πως δεν είχα ποτέ κανένα δώρο από τον Στάθη. Εγώ του έκανα δώρα και εκπλήξεις... Από χρυσαφικά μέχρι ταξιδάκια μιας μέρας. Το μοναδικό δώρο του Στάθη ήταν το δαχτυλίδι του αρραβώνα μας, το οποίο πήρε πίσω και μου το επέστρεψε κάποια στιγμή ο αδελφός του, ο Γιάννης.
Είναι αλήθεια ότι είχατε αρραβωνιαστεί έξι φορές; Αν θυμάμαι καλά, έχω έρθει σε δύο αρραβώνες σας...
Επισήμως είχαμε αρραβωνιαστεί τρεις φορές. Τελευταία φορά αρραβωνιαστήκαμε τον χειμώνα το 1985, και το κάναμε γιατί θέλαμε να δώσουμε λίγη χαρά στη μητέρα μου, που έπασχε από καρκίνο... Η αλήθεια είναι πως η μητέρα μου δεν ήθελε αυτή τη σχέση από την αρχή, γιατί πίστευε ότι δεν θα κρατήσει. Ο έρωτας με τον Στάθη κράτησε περίπου έναν χρόνο, αλλά μείναμε μαζί από το 1981 μέχρι τις αρχές του 1986.
Πώς χωρίσατε οριστικά;
Είναι μερικά πράγματα που δεν μπορώ να αποκαλύψω, αλλά ένας βασικός λόγος ήταν πως ο Στάθης δεν είχε ζητήσει διαζύγιο από τη γυναίκα του, την Κάτια. Επομένως, δεν μπορούσαμε να παντρευτούμε. Του είπα να μη με ξαναενοχλήσει, κι έτσι έγινε. Βέβαια, κρατήσαμε καλές σχέσεις.
Είπες πρόσφατα πως κάποιο πρόσωπο δεν σου επέτρεπε να πας στο νοσοκομείο να τον δεις. Θα μας αποκαλύψεις ποιο ήταν αυτό το πρόσωπο;
Μια κυρία που λένε ότι είχε αναλάβει να κάνει δημόσιες σχέσεις στην αρρώστια του. Εχω δύο μάρτυρες γι' αυτό, τον κομμωτή μου κι έναν φίλο μου, στους οποίους έλεγε: «Απαγορεύεται η είσοδος στη Φίνου, τι τη φέρατε αυτήν εδώ;»
Πηγή: