Το πιο εύκολο και γρήγορο γεύμα. Ψωμί και ότι βρίσκεται στο ψυγείο. Σάντουιτς, μικρά, μεγάλα με ό,τι μπορούμε να φαναταστούμε, πάντα χορταστικά αρκεί να έχουμε έμπνευση. Πόσοι όμως γνωρίζουν την μακρόχρονη ιστορία τους;

Η πρώτη μαρτυρία για τα σάντουιτς χρονολογείται από τον 1ο αιώνα όταν ο ραββίνος Χιλέλ ο Πρεσβύτερος άρχισε την παράδοση του Πάσχα βάζοντας αρνί, ξηρούς καρπούς και λαχανικά ανάμεσα σε δύο φέτες ψωμί. Στο Μεσαίωνα οι άνθρωποι συνήθιζαν να χρησιμοποιούν φέτες μπαγιάτικου ψωμιού σαν πιάτα για το κρέας και τα λαχανικά δημιουργώντας ένα μεγάλο ανοικτό σάντουιτς. Ομως το ψωμί ήταν τόσο μπαγιάτικο που συνήθως δεν το έτρωγαν...

Τον 17ο αιώνα στις ταβέρνες της Ολλανδίας σέρβιραν κάτι που μοιάζει πολύ με τα σημερινά σάντουιτς. Παστό βοδινό ανάμεσα σε φέτες ψωμιού που είχαν αλείψει με βούτηρο. Σιγά-σιγά τα σάντουιτς άρχισαν να κερδίζουν έδαφος, όχι μόνο στις ολλανδικές ταβέρνες, αλλά και ανάμεσα στους αριστοκράτες ως ένα γρήγορο γεύμα αργά το βράδυ. Το όνομά του το πήρε τον 18ο αιώνα από τον Αγγλο ευγενή Τζον Μόνταγκιου, 4ο Δούκα του Σάντουιτς, ο οποίος συνήθιζε να παραγγέλνει κρέας ανάμεσα σε δύο φέτες ψωμί. Ολοι άρχισαν να τον μιμούνται και να ζητούν ό,τι και ο Σάντουιτς. Ετσι έμεινε το όνομα, αν και δεν το...ανακάλυψε εκείνος.

Το 1827 συνταγές για σάντουιτς έκαναν την είσοδό τους στα βιβλία μαγειρικής και μέχρι το 1900 ήταν διάσημα στις ΗΠΑ. Τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο οι αμερικανοί στρατιώτες έτρωγαν σάντουιτς με φυστικοβούτηρο και ζελέ, ενώ ο Ελβις Πρίσλεϊ λάτρευε τα σάντουιτς με φυστικοβούτηρο και μπανάνα.

Τα σάντουιτς έγιναν ιδιαίτερα δημοφιλή στους εργάτες, αλλά και όλους τους εργαζόμενους που αναζητούσαν κάτι εύκολο και χορταστικό. Ολοι οι άνθρωποι απολαμβάνουν τα σάντουιτς είτε τα απλά με φρέσκο αγγουράκι, όπως η βασίλισσα Ελισάβετ ως εκείνα που περιέχουν τα πάντα και τα τρώμε μπροστά στην τηλεόραση.