Σε σοβαρή κατάσταση νοσηλεύεται σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του νοσοκομείου Παπανικολάου ο 17χρονος που τραυματίστηκε σε τροχαίο που σημειώθηκε, χτες βράδυ, στο 1,5 χλμ του επαρχιακού δρόμου Λαιμού Πρεσπών - Φλώρινας. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο 17χρονος έχει σοβαρό χτύπημα και αιμάτωμα στο κεφάλι καθώς και πολλαπλά κατάγματα.
Το τροχαίο σημειώθηκε όταν το όχημα, στο οποίο επέβαινε ως συνοδηγός ο 17χρονος, για άγνωστο λόγο, εξετράπη της πορείας του, πέρασε στο αντίθετο ρεύμα και έπεσε σε δενδροστοιχία του δρόμου. Από τη σφοδρή σύγκρουση ανασύρθηκαν νεκροί ο 18χρονος οδηγός του οχήματος κι ένας 16χρονος που βρισκόταν στο πίσω κάθισμα. Ο 17χρονος, που ανασύρθηκε με σοβαρά τραύματα από τα συντρίμμια του οχήματος, νοσηλεύτηκε αρχικά στο νοσοκομείο της Φλώρινας και εν συνεχεία μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Παπανικολάου της Θεσσαλονίκης.
Η τραγική ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι ο πατέρας του ενός θύματος, διασώστης του ΕΚΑΒ στο Κ.Υ. Πρεσπών, ήταν από τους πρώτους που έσπευσαν στο σημείο. Μετέφερε τον γιο του χωρίς να μπορεί να τον βοηθήσει.
Μιλώντας στο protothema.gr συγκλονίζει ο δυστυχείς πατέρας: «Είμαι ο μοναδικός οδηγός ασθενοφόρου στις Πρέσπες εδώ και 6 χρόνια. Ανά πάσα στιγμή τρέχω κατευθείαν για να σώσω ζωές. Τη ζωή του παιδιού δεν κατάφερα να τη σώσω. Όταν με κάλεσαν να πάω στο σημείο, μέσα σε 4 λεπτά ήμουν στο συμβάν. Δεν γνώριζα ότι πηγαίνω στο τροχαίο του παιδιού μου, δεν γνώριζα τίποτα. Όταν έφτασα στο σημείο είδα το αμάξι μου και τα παιδιά νεκρά. Μου κόπηκαν τα πόδια. Τα ξανακόλλησα κι έπεσα στη μάχη, μαζί με τους γιατρούς για να τα επαναφέρουμε. Μαζί με τα παιδιά, τελειώσαμε κι εμείς μαζί τους. Η κόρη μου από μέρα σε μέρα γεννάει και πρέπει να της σταθώ, με τι κουράγιο; Ας μας βοηθήσει ο Θεός»...
Και ο πατέρας του 16χρονου Κωνσταντίνου, συντετριμμένος πως για λίγο δεν πρόλαβε το γιο του:
«Ίσως και να τον προλάβαινα τον γιο μου και να ήταν εδώ μαζί μας. Ξεκίνησα να πάω να πάρω το άλλο μου παιδί, τον αδελφό του από το έθιμο με τις φωτιές και για λίγα λεπτά δεν τον πρόλαβα (σ.σ. τον 16χρονο), είχε φύγει με το αμάξι του φίλου του. Θα τον έπαιρνα με το αμάξι μας και θα ζούσε το παιδί μου αλλά δεν πρόλαβα. Στο δρόμο ενημερώνομαι για το τραγικό συμβάν κι όταν έφτασα, τον είχαν έξω από το αμάξι και προσπαθούσαν να τον επαναφέρουν στη ζωή. Τους πλησίασα κι άρχισα κι εγώ να κάνω το ίδιο για να επαναφέρω το γιο μου αλλά μάταια. Ήταν ήδη αργά… Θέλω να ξέρετε πως κι ο Κωνσταντίνος μου κι ο Σταύρος ήταν αγαπημένα παιδιά, φιλότιμα με καλές καρδιές κι έφυγαν μαζί από τη ζωή…»,