Είναι ο πρώτος και ο μοναδικός κάτοικος Ελλάδας από τους 168 ανθρώπους στον κόσμο που κατάφεραν να διασχίσουν τον Αρκτικό Κύκλο με έλκηθρο.
«Ήταν πιο δύσκολα απ΄ όσο περίμενα, οι συνθήκες ήταν "απάνθρωπες" και όμως βρήκα το κουράγιο μαζί με άλλους 20 τολμηρούς από όλο τον κόσμο να διασχίζουμε, από τις 8 μέχρι τις 15 Απρίλιου 300 χιλιόμετρα με έλκηθρο με σκυλιά σε πολικές θερμοκρασίες, με διαμονή σε σκηνές στην ύπαιθρο», αφηγείται, με μεγάλο ενθουσιασμό, ο 40χρονος Βαγγέλης Βασιλειάδης, που μόλις επέστρεψε στην Ελλάδα.
«Χάρη στο ΑΠΕ- ΜΠΕ μόλις σε τρεις ημέρες από την ώρα που δημοσιεύτηκε το ρεπορτάζ και μίλησα στην εκπομπή, τον περασμένο Νοέμβριο, για τη συμμετοχή μου στην ψηφοφορία, προκειμένου να πάρω μέρος στην αποστολή στο Βόρειο Πόλο, με ψήφησαν 17.000 συμπατριώτες μου! Με την ευκαιρία θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, που με στήριξαν με τη ψήφο τους, μου δώρισαν αυτό το αξέχαστο ταξίδι!», λέει ο Βαγγέλης Βασιλειάδης. Πρέπει να σημειωθεί ότι στο διαδικτυακό διαγωνισμό για τις 20 θέσεις της αποστολής για τον Αρκτικό Κύκλο πήραν μέρος πάνω από δέκα χιλιάδες υποψήφιοι από πολλές χώρες του κόσμου.
«Για μένα δεν έχει σημασία ο προορισμός, αλλά το ταξίδι! Τον Πλανήτη τον νιώθω σαν την πίσω αυλή μου! Έχω "περπατήσει" το ένα τέταρτο του Κόσμου και τώρα τον Αρκτικό Κύκλο μαζί με άλλα 19 άτομα από όλο τα μέρη της Γης!».
Την δίψα του να γνωρίσει νέους τόπους, την είχε από μικρός. Την περιέργειά του, όμως, δεν μπορούσαν να καλύψουν ακόμα τα καλύτερα ταξιδιωτικά ντοκιμαντέρ: «Έχω μια εσωτερική ανάγκη να νιώθω στο πετσί μου το νέο τόπο που επισκέπτομαι, να νιώσει η ψυχή μου την αγάπη των ντόπιων ανθρώπων και τα αυτιά μου να χαϊδεύει η λαλιά της γλώσσας που δεν την καταλαβαίνω, και όμως νιώθω πως καταλαβαίνω τα πάντα... Είναι η ευγένεια των ανθρώπων, αρετή που εξαφανίζει σύνορα, δημιουργεί μια κοινή γλώσσα αγάπης, κατανόησης και αποδοχής» λέει.
Αυτή τη φορά, στο Βόρειο Πόλο, η αποστολή τους δεν συνάντησε ούτε έναν άνθρωπο, ούτε ένα άγριο ζώο... «Ήμασταν στην έρημο του χιονιού και του πάγου, μείον 30 βαθμούς Κελσίου, με σκυλιά να μας συντροφεύουν, με μια ταπεινότητα να μας καταβάλει ξαφνικά, γιατί σε τέτοιες συνθήκες καταλαβαίνεις πως ανήκεις στο Θεό, στη Φύση και είσαι ένα πλάσμα αδύνατο, μπορείς να λιώσεις σαν το χιόνι, να μην αντέξεις» περιγράφει για την καλύτερη και την πλέον ριψοκίνδυνη αποστολή τής ζωής του στο Βόρειο Πόλο, στην οποία εκπροσώπησε τις χώρες της Μεσογείου μαζί με μια κοπέλα από την Πορτογαλία.
«Όλα τα ωραία έχουν και ένα τέλος. Η δοκιμασία των 300 χιλιομέτρων φτάνει στο τέλος της σήμερα. Έμειναν άλλες 4 ώρες και 40 χλμ να διασχίσουμε παγωμένες λίμνες και να φτάσουμε στον τελικό προορισμό μας», έγραφε στις 14 Απριλίου στη σελίδα του στο facebook, ο Βαγγέλης.
Μόλις επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη, όπου μένει, ξεκίνησε ένα δεύτερο αγώνα, μαζί με την ΠΑΕ-ΠΑΟΚ να συγκεντρωθούν χρήματα για ένα παιδί άρρωστο: «Για το μικρό Νικόλα κάνουμε αγώνα σε συνεργασία με την αγαπημένη μου ομάδα την ΠΑΕ-ΠΑΟΚ και την πλατφόρμα δωρεών Umbali.org, όπου όποιος επιθυμεί μπορεί να δωρίσει από 5 ευρώ μέχρι όσα θέλει για να βοηθήσει την οικογένεια αυτή που πέρασε και περνάει μια δύσκολη φάση. Ο μικρός Νικόλας διαγνώστηκε με ολική ανώμαλη εκβολή πνευμονικών φλεβών (περίπτωση συγγενούς καρδιοπάθειας) και κάθε βοήθεια όλων μας είναι ευχής έργο!», λέει με πολύ πόνο.
Στην ερώτηση, αν έρχεται πρώτος για βοήθεια ή περιμένει να ζητήσει κανείς τη βοήθεια, απαντάει χωρίς σκέψη: «Όταν βλέπω ότι μπορώ να είμαι χρήσιμος πάντα έρχομαι χωρίς να μου το ζητήσει κανείς, ίσως είναι η προσωπική μου ανάγκη να νιώθω ότι όλοι εμείς ζούμε ένας για τον άλλον».