Τη δική του θέση για δημοσίευμα της εφημερίδας «Μαγνησία» του Βόλου σχετικά με τη δωρεά του στην «Κιβωτό του Κόσμου», που ήταν στην πραγματικότητα πώληση ακινήτου, έδωσε ο αντιδήμαρχος Βόλου και επιχειρηματίας Κώστας Λούλης.
Όπως υποστηρίζει μεταξύ άλλων, έλαβε από την Κιβωτό 1 εκ. ευρώ για την αγορά οικήματος στο Διμήνι, αλλά προσθέτει ότι έκανε και έκπτωση 2,5 εκ. ευρώ, αφού αρχικά ζητούσε 3,5 εκατ. ευρώ για το συγκεκριμένο ακίνητο. «Αυτή η έκπτωση ήταν ουσιαστικά δωρεά», αναφέρει ο κ. Λούλης. Προσθέτει ακόμη σχετικά με το δημοσίευμα ότι ανέλαβε οικονομικά ο ίδιος τη δαπανηρή ανακαίνιση που χρειαζόταν η δομή προκειμένου να λειτουργήσει σωστά
«Ουσιαστικά με δική μου πρωτοβουλία τους επέστρεψα το ποσό του 1 εκατ. ευρώ που μου είχαν δώσει», καταλήγει στην ανακοίνωσή του ο επιχειρηματίας και προσθέτει ότι η δαπανηρή ανακαίνιση που χρειάστηκε «κόστισε περισσότερο από το 1 εκατ. ευρώ που είχα λάβει».
Στο δημοσίευμά της η εφημερίδα ανέφερε ότι ο κ. Λούλης «πούλησε έναντι αδράς αμοιβής» το ακίνητό του στο Διμήνι, το 2016, και ότι αποκόμισε από την πώληση 1 εκατ. ευρώ, παρά το ότι «αυτό παρουσιάστηκε από όλους τους εμπλεκομένους ως μεγάλη δωρεά».
Αγοράστρια, αναφέρει ακόμη το δημοσίευμα, ήταν η Σταματία Γεωργαντή, η σύζυγος του πατέρα Αντώνιου Παπανικολάου, ως νόμιμη εκπρόσωπος και πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της «Κιβωτού».
Τα δύο μέρη συμφώνησαν στη καταβολή του τιμήματος σε δόσεις -αρχικά 500.000 ευρώ και έπειτα άλλες πέντε μηνιαίες δόσεις των 100.000 ευρώ- γιατί η «Κιβωτός» δεν μπορούσε να καταβάλει το ποσό στο σύνολό του. Καταβλήθηκαν και οι φόροι που αναλογούσαν για το ακίνητο.
Στην ανακοίνωσή του ο κ. Λούλης επισημαίνει: «Σχετικά με την δωρεά μας στην ΚΙΒΩΤΟ θεωρώ πως είναι καλό να διασαφηνίσω τα εξής. Τα πράγματα είναι πάρα πολύ απλά.
Όταν το 2016 αποφασίσαμε να πουλήσουμε το σπίτι μας στο Διμήνι και είχαμε τυπώσει μάλιστα ένα έντυπο με λεπτομέρειες, ο πατήρ Αντώνιος, τον οποίο μέχρι τότε δεν γνώριζα, επικοινώνησε μαζί μου, ήμουν τότε στο εξωτερικό, και επισκέφτηκε αμέσως μετά το Διμήνι όπου ενθουσιάστηκε.
Τότε του είπα πως η τιμή που ζητούσα ήταν 3,5 εκατ. (13,5στρέμματα γης , 2 χιλιάδες τετρ μέτρα (κύρια και βοηθητικά κτίρια) μαζί με τον εξοπλισμό των εργαστηρίων δηλ. ελαιοτριβείο, τυροκομείο, οινοποιείο, ζωοτροφόμυλος, αλευρόμυλος, παραγωγή ζυμαρικών, φούρνου κ.α)
Επειδή μου είπε πως είχε μόνο 1 εκατ.€ και βλέποντας πως είχε υπό την προστασία του ορφανά παιδιά , δέχτηκα να του κάνω μια γενναία έκπτωση 2,5 εκατ.€ , που ουσιαστικά ήταν δωρεά, μαζί με μέρος του εξοπλισμού των εργαστηρίων.
Έτσι, έγινε η πώληση του πρώτου μας σπιτιού στο Διμήνι αντί 1εκ.€ με απόλυτη διαφάνεια (συμβολαιογράφος – υποθηκοφυλακείο).
Στη συνέχεια πληροφορήθηκα από τον ίδιο πως τα παιδιά αυτά δεν ήταν απλώς ορφανά αλλά κακοποιημένα από τους γονείς τους.
Στο Διμήνι προγραμμάτιζαν τότε να φέρουν περί τα 40 αγόρια. Για να μην χωριστούν με τις αδερφές του αποφασίσαμε να τους προσφέρουμε δωρεάν το μεγάλο σπίτι του Άνω Βόλου για τα κορίτσια, το οποίο ήταν μεγαλύτερο σε εμβαδόν, με 9,5 στρεμ. οικόπεδο. Εκεί θα μπορούσαν να φιλοξενηθούν 60 κορίτσια.
Τα δύο αυτά εμβληματικά ακίνητα είναι από τα μεγαλύτερα στην κεντρική Ελλάδα σε χαρακτηρίστηκα μάλιστα σημεία.
Η ανακατασκευή τους από σπίτια μιας οικογένειας 4-5 ατόμων σε κτηριακές δομές 40-60 ατόμων ήταν ένα πολύ σοβαρό και κοστοβόρο έργο για την ΚΙΒΩΤΟ.
Έπρεπε να γκρεμιστούν σχεδόν όλοι οι εσωτερικοί τοίχοι, να διαμορφωθούν μεγαλύτεροι χώροι για την διαβίωση των παιδιών, να γίνουν μαγειρεία μαζικής εστίασης, να αγοραστούν επαγγελματικά πλυντήρια, σιδερωτήρια, να κατασκευαστούν πολλά W.C, ντούς , ομαδικοί νιπτήρες κ.τ.λ..
Έγιναν νέες ηλεκτρικές και υδραυλικές εγκαταστάσεις και νέες αποχετεύσεις από την αρχή καθώς και η θέρμανση και η ψύξη των χώρων αυτών.
Τα δύο σπίτια μόνον εξωτερικά έμειναν ίδια. Εσωτερικά όμως άλλαξαν όλα. Στην συνέχεια εξοπλίστηκαν με νέα έπιπλα , κρεβάτια , ντουλάπια, γραφεία και Η/Υ για κάθε παιδί, βιβλιοθήκες, τραπεζαρίες, καναπέδες, όργανα γυμναστικής και παιχνίδια για τον ελεύθερο χρόνο.
Επίσης εξόπλισα την εκκλησία με τέμπλο, εικόνες , αναλόγια, ψηφιδωτά κ.τ.λ καθώς και το μουσείο με βιτρίνες και εκθετήρια.
Επίσης παρέδωσα όλον τον εξοπλισμό των μονάδων επεξεργασίας και παραγωγής προϊόντων.
Επειδή για την ΚΙΒΩΤΟ όλα αυτά τα έργα έπρεπε να πληρωθούν με ένα πολύ μεγάλο τίμημα, που ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί , παρότι δεν είχα καμία υποχρέωση, ανέλαβα όχι μόνο να συντονίσω αλλά και να καλύψω τα έξοδα για όλα αυτά.
Έτσι ουσιαστικά με δική μου πρωτοβουλία τους επέστρεψα το ποσό του 1 εκατ.€ που μου είχαν δώσει. Όλα αυτά που προανέφερα κόστισαν περισσότερο από το 1 εκατ.€ που είχα λάβει».