Τη Μεγάλη Παρασκευή η Κέρκυρα «πλημμυρίζει» από τα πένθιμα εμβατήρια των Φιλαρμονικών στους μελωδικούς ήχους των κλασικών έργων του Albinoni, του Verdi, του Mariani και του Chopin, που συνοδεύουν τη μεγάλη πομπή των Επιταφίων, η οποία ξεκινά το μεσημέρι και ολοκληρώνεται αργά το βράδυ, λίγο πριν τα μεσάνυχτα.
Η πρώτη περιφορά του επιταφίου, πραγματοποιείται από την Ιερά Μονή Παλαιοκαστρίτσας. Ξεκινά στις 12:00 το μεσημέρι από το μοναστήρι και κατευθύνεται στο λιμάνι της Αλύπας. Τη μακρά περιφορά συνοδεύουν, σε ένδειξη πένθους οι πιστοί που κρατάνε στο πλάι τις «τόρτσες», μεγάλα κεριά, τα μανουάλια, και τις «σκόλες» δηλαδή τα λάβαρα και τα φλάμπουρα.
Μέσα στην πόλη θα γίνει η περιφορά των 33 επιταφίων, όσο και τα χρόνια του Κυρίου. Πρώτος ξεκινά ο Ιερός Ναός του Παντοκράτορα στο Καμπιέλο και ακολουθεί η περιφορά του επιταφίου του Ιερού Ναού Υπεραγίας Θεοτόκου Σπηλαιώτισσας στο Νέο Φρούριο. Οι επιτάφιοι ακολουθούν πάντοτε μία συγκεκριμένη σειρά και την ίδια διαδρομή, συνοδευόμενοι από τους μελωδικούς ήχους των φιλαρμονικών και των χορωδιακών συνόλων. Η περιφορά των επιταφίων ολοκληρώνεται από τον επιτάφιο του Μητροπολιτικού Ναού της Υπεραγίας Θεοτόκου Σπηλαιωτίσσης, που ξεκινά στις 10.00 το βράδυ και ολοκληρώνει τη διαδρομή του λίγο πριν τα μεσάνυχτα.
Η περιφορά του επιταφίου του Αγίου Σπυρίδωνα, γίνεται μέσα στον Ιερό Ναό, υπό τους ήχους της Φιλαρμονικής Εταιρείας Κέρκυρας, καθώς το Μ. Σάββατο νωρίς το πρωί, ο επιτάφιος θα συνοδέψει τη Λιτανεία του Αγίου Σπυρίδωνα, που γίνεται με ιδιαίτερη κατάνυξη μέσα στην πόλη της Κέρκυρας. Η περιφορά του επιταφίου και η συγκεκριμένη λιτανεία του Αγίου Σπυρίδωνα, έχει καθιερωθεί ως φόρος τιμής στο θαύμα του Αγίου το 1553, όπου σε περίοδο μεγάλης πείνας, πλοία με σιτάρι προσέγγισαν το νησί τη στιγμή της περιφοράς του Επιταφίου του Αγίου. Σύμφωνα με τη θρησκευτική παράδοση, οι ναυτικοί είδαν στον ύπνο τους έναν καλόγερο που τους οδήγησε στην Κέρκυρα ώστε να προστατευτούν από την κακοκαιρία και να πουλήσουν το εμπόρευμα τους.
Το σκήνωμα του Αγίου Σπυρίδωνα λιτανεύεται, το πρωί του Σαββάτου, σε θέση προεξάρχοντος Επισκόπου, δηλαδή προηγείται του επιταφίου, ακολουθώντας τη βυζαντινή λατρευτική τάξη