Εορτολόγιο - Βίοι Αγίων: Σήμερα 12 Ιανουαρίου η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη της Αγίας Τατιανής, του Αγίου Μέρτιου, της Αγίας Ευθασίας, του Αγίου Πέτρου του Αβεσαλαμίτη, των Αγίων Οκτώ Μαρτύρων από την Νίκαια, του Οσίου Ηλιού το Θαυματουργού, των Αγίων Τίγριου του Πρεσβύτερου και Ευτροπίου, των Αγίων Ζωτικού, Ρογάτου, Μοδεστού και Καστούλιου Μαρτύρων, του Αγίου Αρκάδιου ο Μάρτυρας, του Αγίου Φιλόθεου ο Μάρτυρας, του Αγίου Εϊλιανού εκ Ρώμης, της Οσίας Ευπραξίας, του Αγίου Βενέδικτου, του Οσίου Μαρτινιανού της Λευκής Λίμνης, του Οσίου Γαλακτίων ο διά Χριστόν σαλός, του Οσίου Θεοδοσίου εκ Ρωσίας, της Σύναξης της Υπεραγίας Θεοτόκου της Γαλακτοτροφούσης, της Σύναξης της Υπεραγίας Θεοτόκου του Ακαθίστου, του Αγίου Βασίλειου Σολόβσκι του Ιερομάρτυρας, της Μνήμης Οικογένειας Μεγάλου Βασιλείου και των Αγίων Παρθενομαρτύρων Νεολλίνας, Δομνίνας και Παρθένας της Εδεσσαίας.
Σήμερα δε, γιορτάζουν οι: Τατιανή, Τατιάνα, Τάτια, Τάνια, Μέρτιος, Μέρτης, Μύρτος, Μυρτιά, Μυρτούλα.
Αγία Τατιανή
Η Αγία Μάρτυς Τατιανή καταγόταν από τη Ρώμη και έζησε κατά την εποχή του αυτοκράτορα Αλεξάνδρου του Σεβήρου (222 - 235 μ.Χ.). Ο πατέρας της είχε διατελέσει ύπατος.
Η Αγία Τατιανή είχε το εκκλησιαστικό αξίωμα της διακόνισσας και στην υμνολογία παρίσταται ως μαθήτρια των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Η επισημότητα της καταγωγής της και ο ένθεος ζήλος με τον οποίο εκτελούσε τα διακονικά της καθήκοντα, έδωσαν στην Τατιανή περιφανή θέση μεταξύ των Χριστιανών. Και οι Εθνικοί όμως είχαν ακούσει περί αυτής και δεν μπορούσαν να δεχθούν το γεγονός ότι μια τέτοια γυναίκα καταφρονούσε τις κοσμικές βλέψεις και περιφρονούσε τα είδωλα, για να υπηρετεί με τόση αυταπάρνηση τους Χριστιανούς και να κηρύττει το Ευαγγέλιο του Κυρίου.
Όταν, επί Σεβήρου, διατάχθηκε δίωξη των Χριστιανών, η Τατιανή συνελήφθη και επειδή διεκήρυττε την πίστη της στον Χριστό, την οδήγησαν μπροστά στο βασιλέα και μαζί με αυτόν εισήλθε σε ένα ειδωλολατρικό ναό. Εκεί όμως η Αγία, με μια θερμή προσευχή στο Χριστό, συντάραξε τα ξόανα (τα ξύλινα αγάλματα) των θεοτήτων της ειδωλολατρίας και τα γκρέμισε στο δάπεδο. Για τον λόγο αυτό την υπέβαλαν σε βασανιστήρια. Την κτύπησαν και με σιδερένια νύχια της ξέσκισαν τα βλέφαρα. Έπειτα την κρέμασαν και της ξύρισαν το κεφάλι. Ακολούθως την έριξαν πάνω σε φωτιά, αλλά δεν έπαθε τίποτα. Κατόπιν την έριξαν σε πεινασμένα άγρια θηρία, αλλά αυτά δεν τόλμησαν να την βλάψουν. Ύστερα από όλα αυτά, οι ειδωλολάτρες, έκοψαν την Τίμια κεφαλή και κατ’ αυτόν τον τρόπο η Αγία εισήλθε με το στέφανο της δόξας στη χαρά του Κυρίου της.
Άγιος Μέρτιος
Ο Άγιος Μέρτιος κατετάγη, κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284 - 305 μ.Χ), στο στρατιωτικό τάγμα, το καλούμενο των Μαύρων, στη Μαυριτανία. Εκεί τον πίεζαν να προσφέρει θυσία στα είδωλα. Ο Άγιος όμως δεν πειθάρχησε στις εντολές των ειδωλολατρών.
Ύστερα από την άρνηση του Αγίου Μερτίου να θυσιάσει στα είδωλα, οι ειδωλολάτρες τον κατήγγειλαν στον κυρίαρχό του, ότι αυτός λάτρευε τον Ιησού. Τον οδήγησαν ενώπιον του. Ο Μάρτυρας παρουσιάσθηκε και στάθηκε μπροστά στον ηγεμόνα με σεμνότητα, αλλά και άφοβη γενναιότητα. Ο Μέρτιος υποκλίθηκε πρώτα, για να δείξει ότι τιμά τον άρχοντα, αλλά έπειτα ανένευσε και αρνήθηκε να συμμορφωθεί προς την διαταγή. Και δεικνύοντας τις πληγές, που είχε μαχόμενος κάτω από την σημαία του αυτοκράτορα, δήλωσε ότι ευλαβείται το βασιλέα, ότι είναι έτοιμος να δώσει το αίμα του υπέρ του στρατιωτικού καθήκοντος, αλλά ότι η ψυχή του και η συνείδησή του ανήκουν στην λατρεία του Χριστού.
Ο Διοκλητιανός εξαγριώθηκε και άρχισε να υποβάλλει τον Άγιο σε ταπεινώσεις και βασανιστήρια. Πρώτα διέταξε να του αφαιρέσουν την ζώνη, που ήταν το διακριτικό γνώρισμα του στρατιωτικού του αξιώματος. Με άλλα λόγια, τον καθαίρεσαν από το στρατιωτικό του αξίωμα. Έπειτα τον μαστίγωσαν αλύπητα. Επειδή όμως άντεξε στα βασανιστήρια και δεν έβγαλε ούτε την παραμικρή κραυγή, προκάλεσε κατάπληξη στον τύραννο και επαύξησε την οργή του. Έτσι το βασανιστήριο συνεχίστηκε επί πολλή ώρα, μέχρι που όλο το σώμα του Μάρτυρα έγινε μία ανοιχτή πληγή. Τότε, με εντολή του αδίστακτου τυράννου, σταμάτησαν την μαστίγωση του Μερτίου και τον έριξαν στην φυλακή. Η καρδιά του σκιρτούσε, διότι έμελλε ο ευσεβής υιός να υπάγει προς τον ουράνιο Πατέρα, ο πιστός στρατιώτης προς τον Αρχιστράτηγο Χριστό, ο ένδοξος προς τον μισθαποδότη Κύριο. Έτσι ο αθλητής αυτός του Χριστού, παρέδωσε την τίμια ψυχή του στις πατρικές αγκάλες του Θεού το 298 μ.Χ.
Η Αγία Ευθασία μαρτύρησε διά ξίφους, προσφέρουσα στον Κύριο την τιμία αυτής κεφαλή.
Άγιος Πέτρος ο Αβεσαλαμίτης
Ο ένδοξος μάρτυρας Πέτρος, που ήταν πολύ δυνατός, τόσο στο σώμα, όσο και στην ψυχή και στην πίστη, ομολόγησε με μεγάλο θάρρος τον Χριστό στη νεανική του ηλικία. Ο άρχοντας της Ελευθερούπολης, επειδή δεν μπόρεσε ούτε με κολακείες να αλλάξει τη γνώμη του Πέτρου, ούτε με απειλές να τον φοβίσει, τον έριξε στη φωτιά. Και εκεί ο γενναίος της ευσέβειας αγωνιστής πήρε το στεφάνι του μαρτυρίου.
Άγιοι Οκτώ Μάρτυρες από την Νίκαια
Οι Άγιοι Οκτώ Μάρτυρες κατάγονταν από την Νίκαια της Βιθυνίας και μαρτύρησαν διά ξίφους.
Όσιος Ηλιού ο Θαυματουργός
Ο Όσιος Ηλιού υπήρξε ένας από τους μεγάλους διδασκάλους και καθηγητές της ερήμου. Είδε την πείνα, και δεν την λογάριασε. Τα ψύχη, και τα αψήφησε. Την αγρυπνία, και την καταφρόνησε. Τους τυράννους και τους αντέβλεψε . Μυρίους κατατρεγμούς, και τους κατήσχυνε.
Τι φοβόταν μόνο; Τρία πράγματα, ως έλεγε: την ώρα, κατά την οποία έμελλε η ψυχή του να εξέλθει από το σώμα του, τον καιρό κατά τον οποίο έμελλε να φανεί ενώπιον του Θεού και την στιγμή κατά την οποία θα εξερχόταν η περί αυτού απόφαση του Δικαιοκρίτου και Φιλανθρώπου Θεού. Ο Όσιος Ηλιού ο Θαυματουργός κοιμήθηκε με ειρήνη.
Άγιοι Τίγριος ο Πρεσβύτερος και Ευτρόπιος
Οι Άγιοι Τίγριος και Ευτρόπιος έζησαν κατά τους χρόνους του βασιλέως Αρκαδίου (395 - 408 μ.Χ.). Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο των Αγίων.
Άγιοι Ζωτικός, Ρογάτος, Μοδεστός και Καστούλιος οι Μάρτυρες
Οι Άγιοι Ζωτικός, Ρογάτος, Μοδεστός και Καστούλιος ήταν στρατιωτικοί και μαρτύρησαν στην Αφρική. Δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες για τον βίο των Αγίων Μαρτύρων.
Άγιος Αρκάδιος ο Μάρτυρας
Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο του Αγίου Μάρτυρα.
Άγιος Φιλόθεος ο Μάρτυρας
Ο Άγιος Φιλόθεος μαρτύρησε στην Αντιόχεια τον 4ο αιωνα μ.Χ. Δεν έχουμε άλλες λεπτομέρειες για τον βίο του Αγίου.
Άγιος Εϊλιανός εκ Ρώμης
Ο Άγιος Εϊλιανός καταγόταν από την Ρώμη και έζησε περί τον 6ο αιώνα μ.Χ. Ήλθε στην Βρετανία, όπου ασκήτεψε θεοφιλώς στην περιοχή βόρεια του Ανγκλέσεϋ και κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη.
Οσία Ευπραξία
Η Οσία Ευπραξία ασκήτεψε στην Ταβέννησο της άνω Αιγύπτου και κοιμήθηκε με ειρήνη.
Άγιος Βενέδικτος
Ο Άγιος Βενέδικτος καταγόταν από αγγλοσαξονική ευγενή οικογένεια και υπηρετούσε στην αυλή του βασιλέως Όσγουι της Νορθαμπρίας. Σε ηλικία 25 ετών εγκατέλειψε τον κόσμο και έγινε μοναχός. Μετέβη στην Ρώμη, όπου διδάχθηκε τα της μοναχικής πολιτείας από τους εκεί μονάζοντες Πατέρες. Με εντολή του Πάπα Βιταλιανού (657 - 672 μ.Χ.) συνόδευσε τον Θεόδωρο, που καταγόταν από την Ταρσό της Κιλικίας (τιμάται 19 Σεπτεμβρίου), στη Βρετανία και διορίσθηκε Ηγούμενος στη Μονή Αγίου Αυγουστίνου Καντουαρίας. Παρέμεινε εκεί για μικρό χρονικό διάστημα και στη συνέχεια αναχώρησε για την περιοχή του Γουεαρμάουθ, όπου ίδρυσε μονές, οι οποίες ήσαν υπό την πνευματική καθοδήγησή του. Κάλεσε από το εξωτερικό τεχνίτες, για να διδάξουν στους Άγγλους την τέχνη της ανοικοδομήσεως ναών και έκτισε τους πρώτους λίθινους ναούς. Σπουδαιότερος από τους μαθητές του είναι ο Άγιος Βέδα (673 - 735 μ.Χ., τιμάται 27 Μαΐου), ο περίφημος συγγραφέας της εκκλησιαστικής ιστορίας της Αγγλίας.
Όσιος Μαρτινιανός της Λευκής Λίμνης
Ο Όσιος Μαρτινιανός της Λευκής Λίμνης, κατά κόσμον Μιχαήλ, γεννήθηκε το 1370 μ.Χ. στο χωριό Berezniko. Σε ηλικία δεκατριών χρονών έφυγε από τους γονείς του και πήγε κρυφά στον Όσιο Κύριλλο της Λευκής Λίμνης (βλέπε 9 Ιουνίου).
Ο νεαρός Μαρτινιανός άρχισε με ζήλο να μιμήτε τον δάσκαλό του, στον οποίο έκανε πλήρη υπακοή. Στο μοναστήρι σπούδασε ανάγνωση και γραφή, και με την ευλογία του Αγίου Κυρίλλου, ασχολήθηκε με την αντιγραφή βιβλίων. Μετά από καιρό ο Όσιος Μαρτινιανός χειροτονήθηκε διάκονος και στη συνέχεια Ιερομόναχος.
Μετά την κοίμηση του Αγίου Κυρίλλου, ο Όσιος Μαρτινιανός αποσύρθηκε σε ένα ερημικό νησί στη λίμνη Vozha. Εκεί σχηματίστηκε μία νέα αδελφότητα και έχτισαν ναό προς τιμήν της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Μετά την αποχώρηση του Οσίου Θεράποντος (βλέπε 27 Μαΐου) από την ηγουμενία της Μονής του, Ο Όσιος Μαρτινιανός, υποκύπτοντας στα επίμονα αιτήματα των αδελφών της Μονής, συναίνεσε να γίνει ηγούμενος τους.
Ο Όσιος Μαρτινιανός κοιμήθηκε σε ηλικία 85. Τα λείψανά του ανακαλύφθηκαν το 1514 μ.Χ. (βλέπε 7 Οκτωβρίου).
Όσιος Γαλακτίων ο διά Χριστόν σαλός
Ο Όσιος Γαλακτίων ήταν μαθητής και υποτακτικός του Οσίου Μαρτινιανού (1483 μ.Χ. ). Κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1506 μ.Χ. στη Ρωσία.
Όσιος Θεοδόσιος εκ Ρωσίας
Ο Όσιος Θεοδόσιος γεννήθηκε στην Ρωσία και ήταν συνασκητής του Αγίου Παϊσίου Βελιτσκόβσκυ, του οποίου τη μνήμη τιμά η Εκκλησία στις 15 Νοεμβρίου. Κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 1802 μ.Χ.
Η ιερά εικόνα της Παναγίας της Γαλακτοτροφούσης βρισκόταν αρχικά στη Λαύρα του Οσίου Σάββα στα Ιεροσόλυμα. Κατά τον 13ο αιώνα μ.Χ. επισκέφθηκε τη Λαύρα ο Άγιος Σάββας, Αρχιεπίσκοπος της Σερβίας (τιμάται 14 Ιανουαρίου), στον οποίο αναφέρθηκε παράδοση σωσμένη στο μοναστήρι, κατά την οποία ο Όσιος Σάββας είχε πει ότι η εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου της Γαλακτοτροφούσης θα δωριζόταν στον Αρχιεπίσκοπο της Σερβίας. Έτσι του χάρισαν την αγία εικόνα. Ο Άγιος Σάββας την πρόσφερε στη Μονή Χιλανδαρίου του Αγίου όρους.
Η ιερά εικόνα της Θεοτόκου του Ακαθίστου Ύμνου φυλάσσεται στο Καθολικό της ιεράς μονής Χιλανδαρίου του Αγίου Όρους. Το έτος 1837 μ.Χ., κατά την διάρκεια πυρκαγιάς, οι μοναχοί έψαλλαν τον Ακάθιστο Ύμνο και η εικόνα παρέμεινε άθικτη.
Άγιος Βασίλειος Σολόβσκι ο Ιερομάρτυρας
Ο Άγιος Ιερομάρτυς Βασίλειος Σολόβσκι, τιμάται υπό της Εκκλησίας της Ταλλίνης και Εσθονίας. Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο του Ιερομάρτυρα
Την 2η Κυριακή Ιανουαρίου, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, με απόφαση της την 4η Σεπτεμβρίου 1998 μ.Χ., καθόρισε την μνήμη και τιμή της οικογενείας του Μ. Βασιλείου.
Αγίες Παρθενομάρτυρες Νεολλίνα, Δομνίνα και Παρθένα η Εδεσσαία
Τη μετά τα Θεοφάνεια πρώτη Κυριακή, μνήμην επιτελούμεν εν τη περιοχή της Ιεράς Μητροπόλεως Εδέσσης και Πέλλης, των αγίων Παρθενομαρτύρων Νεολλίνας, Δομνίνας και Παρθένας της Εδεσσαίας.
Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο των Αγίων Παρθενομαρτύρων Νεολλίνας και Δομνίνας παρά μόνο για τον βίο της Αγίας Παρθένας της Εδεσσαίας.
Η Αγία Παρθένα καταγόταν από την Έδεσσα της Μακεδονίας και γεννήθηκε περί τον 14ο αιώνα μ.Χ. Κατά το παρθενικό της όνομα είχε και το βίο της, ζώντας με άσκηση και σεμνότητα.
Κατά το έτος 1375 μ.Χ. η Έδεσσα πολιορκήθηκε από τους Τούρκους και οι κάτοικοι αντέταξαν δυνατή άμυνα, ενισχυόμενοι και ενθαρρυνόμενοι από τον Ιερομόναχο Σεραφείμ, εφημέριο του Μητροπολιτικού ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Ο εχθρός ήταν άριστα οργανωμένος και πολυάριθμος, αλλά απέκανε και ως φαίνεται, ετοιμαζόταν να λύσει την πολιορκία.
Αλλά κατά την τελευταία στιγμή, ένας από τους προκρίτους της πόλεως, ονομαζόμενος Πέτρος (η παράδοση τον ονομάζει Κελλ Πέτρο, δηλαδή Κασιδιάρη Πέτρο), ο οποίος ήταν πατέρας της Αγίας Παρθένας, πληρώθηκε με μεγάλο χρηματικό ποσό από τον πολιορκητή Πασά των Τούρκων και πρόδωσε την πόλη. Οι Τούρκοι εισέβαλαν στην Έδεσσα, στις 26 Δεκεμβρίου 1375 μ.Χ., από το νοτιοανατολικό μέρος, όπου αυτός φρουρούσε, και όπου ήταν μία από τις κυριότερες επάλξεις της πόλεως. Αμέσως επιδόθηκαν στη σφαγή και τον εξανδραποδισμό των κατοίκων, τις διαρπαγές και τις ατιμώσεις. Συνέλαβαν τον Ιερομόναχο Σεραφείμ και μετά από σκληρά βασανιστήρια τον έπνιξαν στο μέγα καταρράκτη, που έχει το όνομα «ιτσερί Πασά», δηλαδή «νερά του Πασά».
Ο προδότης Πέτρος, μετά τη φρικώδη πράξη του και την άλωση της πόλεως, αρνήθηκε το όνομα του Χριστού και έγινε Μουσουλμάνος. Δεν αρκούσε όμως αυτό. Παρέδωσε στον Πασά, ως παλλακίδα, τη θυγατέρα του Παρθένα, αφού προηγουμένως προσπαθούσε να την πείσει να απαρνηθεί τον Χριστό. Η Αγία Παρθένα μόλις άκουσε τα λόγια του πατέρα της, ως άλλη Αγία Βαρβάρα, έφριξε και έλεγξε με πνευματική ανδρεία τον άθλιο πατέρα της και ομολόγησε ότι ποτέ δεν θα αρνηθεί το γλυκύτατο όνομα του ουράνιου Νυμφίου αυτής, Ιησού Χριστού. Εκείνος, αντί να συντριβεί και να μετανοήσει, οργίσθηκε και έγινε σαν θηρίο. Άρχισε να κτυπά την Αγία μέχρι αίματος και αναισθησίας. Στην συνέχει την γύμνωσε και την παρέδωσε στα χέρια των Τούρκων. Οι στρατιώτες την βασάνιζαν επί τρεις ημέρες. Στο τέλος, την οδήγησαν ολόγυμνη σε ένα λόφο, όπου την έθαψαν ζωντανή. Ο λόφος αυτός ονομάζεται μέχρι σήμερα «λόφος της Παρθένου».
ΠΗΓΗ: saint.gr