Ποτέ δεν περίμενα στας δυσμάς του βίου μου να νιώσω τόσο μεγάλο πόνο, όπως ένιωσα με την ανακοίνωση των αποφάσεων του Πατριαρχείου Μόσχας να εισπηδήσουν εντελώς αδιάντροπα και στην Αφρική!
Μεγάλος πόνος!
Όλοι γνωρίζουμε τα σχέδια του Πανσλαβισμού και της Τρίτης Ρώμης αιώνες τώρα, τα οποία με οποιοδήποτε πολιτικό καθεστώς, τσαρικό, κομμουνιστικό ή δημοκρατικό προωθούσαν πάντοτε οι Ρώσοι ηγέτες. Αλλά βλέποντάς τα τώρα να υλοποιούνται με καταλαμβάνει μεγάλη απογοήτευση για το Πατριαρχείο Μόσχας και λυπάμαι βαθύτατα για τους Ρώσους αδελφούς, που τόσο πολύ παιδιόθεν αγαπώ και επί δεκατίες διακονώ τόσον στην Επαρχία μου όσον και στην Κορέα παλαιότερα. Πίστευα μέχρι σήμερα ότι όσο κι εάν η πολιτική εξουσία πίεζε την σημερινή διοικούσα εκκλησία της Ρωσίας, οι ηγέτες της δεν θα υποχωρούσαν στις αξιώσεις τους, όπως το έκαναν οι ποιμένες της στην πλειοψηφία τους επί Στάλιν. Με άλλα λόγια πίστευα, αφελώς ίσως, ότι δεν θα διέγραφαν με μια μονοκοντυλιά το Κανονικό Δίκαιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας για να διευρύνουν την εξουσία τους.
Νομίζω ότι όσοι διαβάσουν, εκκλησιαστικοί ή κοσμικοί, σημερινοί ή αυριανοί ιστορικοί, το σκεπτικό της Συνόδου του Πατριαρχείου Μόσχας ότι: «Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ρωσίας, δήλωσε αδυναμία περαιτέρω άρνησης σε κληρικούς του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, οι οποίοι υπέβαλαν αιτήσεις για νά υπαχθούν στο Πατριαρχείο της Μόσχας» και γι᾽ αυτό «αποφάσισε την δημιουργία Πατριαρχικής Εξαρχίας στην Αφρική με τον τίτλο “Κλίνσκι”» δεν θα έχουν καμμιά αμφιβολία ότι οι διοικούντες το Πατριαρχείο Μόσχας έπαψαν πλέον να σκέπτονται με εκκλησιαστικά κριτήρια και έγιναν, απροκάληπτα πλέον, εξαρτήματα της επεκτατικής ρωσικής πολιτικής. Διότι, από πότε η Εκκλησία υπακούει στις αιτήσεις κάποιων κληρικών άλλης δικαιοδοσίας (άν αυτό δεν είναι δολία πρόφαση για αφελείς) και προχωρεί σε δημιουργία αντικανονικών μορφωμάτων; Εάν αυτή ήταν η παράδοση της Εκκλησίας, τότε θα είχαμε πλήθος παρόμοιων αντικανονικών πράξεων. Γιατί πάντοτε υπάρχουν και κάποιοι κληρικοί, που για τους δικούς τους προσωπικούς λόγους, όχι ασφαλώς εκκλησιαστικούς, ζητούν παράλογα πράγματα.
Στον μισό περίπου αιώνα που βρίσκομαι στην Κορέα και τα τελευταία χρόνια στην Πισιδία έγινα παραλήπτης πολλών παρόμοιων «αιτήσεων» δυσαρεστημένων από το Πατριαρχείο Μόσχας κληρικών και λαϊκών, τους οποίους ποτέ δεν δικαίωσα, αλλά πάντοτε τους συμβούλευα να μείνουν εν υπακοή στην εκκλησιαστική τους Αρχή.
Χωρίς να γνωρίζω πόσο αληθινές είναι οι πληροφορίες για τις «αιτήσεις» 102 Αφρικανών κληρικών από οκτώ αφρικανικές χώρες να προσχωρήσουν στο Πατριαρχείο Μόσχας, εκγαταλείποντες το παλαίφατο και ιστορικό Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, το οποίο ίδρυσε ο απόστολος Μάρκος, και το οποίο γέννησε εν Χριστώ τις χιλιάδες των σημερινών Ορθοδόξων Αφρικανών, αλλά και χωρίς επίσης να γνωρίζω κάποιον από τους τολμητίες, μπορώ να βεβαιώσω εκ της πείρας μου ότι κανένας δεν θα είναι σοβαρός κληρικός με εκκλησιαστικό φρόνημα και ήθος, αλλά θα είναι κεροσκόπος και συμφεροντολόγος του χειρίστου είδους. Σαν κάποιους Ασιάτες ιερείς παλαιότερα που προσεχώρησαν στην ROCOR γιατί ήθελαν να είναι ανεξάρτητοι από τον κανονικό τους Μητρόπολη και τους μάγεψε η Ρωσσική αρχιερατική Μίτρα.
Μετά και από αυτό το μέγα ατόπημα του Πατριαρχείου Μόσχας κατά του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, αλλά και μετά από τα όσα έκνομα και αντικανονικά έπραξε και πράττει στην Μητέρα και Τροφό του, δηλαδή προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, και μάλιστα μέσα στην από αιώνων Έδρα Του στην Κωνσταντινούπολη, το πραξικόπημα κατά του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας ήταν, για την λογική των Μοσχοβιτών απλά η «φυσική» συνέχεια των δρομολογουμένων από πολύ καιρό πριν των παράνομων ενεργειών τους. Και τώρα να περιμένουμε να δούμε να συμβεί το ίδιο και στις Αυτοκέφαλες Εκκλησίες Κύπρου και Ελλάδος και όχι μόνον!
Ας ξυπνήσουν, λοιπόν, όσοι εκουσίως ή ακουσίως, υποστηρίζουν τις αντικανονικές πράξεις του Πατριαρχείου Μόσχας και ας καταλάβουν τι κακό θα βρει την Ορθόδοξη Εκκλησία με την προτεσταντικής νοοτροπίας τακτική, να ιδρύουν όπου θέλουν ρωσικές σέκτες. Ας σκεφθούν όλοι οι υπεύθυνοι αυτής της τραγικής συμφοράς το μεγάλο κακό που θα γίνει στην ιερή υπόθεση του ευαγγελισμού των Αφρικανών Αδελφών μας και πόσο θα χαίρεται ο διάβολος. Μήπως ήρθε η ώρα να αποφανθεί συνοδικώς η Ορθόδοξη Εκκλησία επί του θέματος, όπως το έπραξε το 1872 καταδικάζοντας τον επάρατο εθνοφυλετισμό;
+ Ὁ Πισιδίας Σωτήριος