Η Μονή του Αγίου Νικολάου «Λεμονιών» βρίσκεται μέσα στο δάσος στην δυτική πλαγιά του βουνού «Σταυρός» στη Σαλαμίνα. Παραπλεύρως της υπάρχει το ναΰδριο του Αγίου Ιωάννη του Καλυβίτη.
Δεν υπάρχει ρητή μαρτυρία για το έτος ιδρύσεως της Μονής. Το έτος 1742, το οποίο αναγράφεται κάτω από τη βάση του κωδωνοστασίου, ίσως είναι έτος ιδρύσεως ή ανακαινίσεώς της.
Η αρχιτεκτονική του ναού του Αγίου Νικολάου είναι μονόκλιτος βασιλική. Ο ναός είναι χτισμένος από κοινούς αργούς λίθους. Η είσοδος στο ναό γίνεται από δύο θύρες. Το εσωτερικό του ναού είναι απλά διακοσμημένο. Οι μικροί έγχρωμοι σταυροί και αστέρες που διακοσμούν το θόλο είναι έργα του Νικολάου Ανδριανού, υιού και μαθητού του Σαλαμίνιου αγιογράφου Δημητρίου Ανδριανού.
Στο καθολικό της Μονής σήμερα, σώζονται στο τέμπλο τέσσερις φορητές εικόνες: του Αγίου Νικολάου, της Βρεφοκρατούσας Παναγίας, του ένθρονου Χριστού και του Αγίου Ιωάννη, έργα όλα του Αθηναίου ζωγράφου Ιωάννη Αθανασίου (18ος αιώνας). Επίσης σώζονται οι μικρές εικόνες του δωδεκαόρτου καθώς και η φορητή εικόνα του Μεγάλου Αρχιερέα στο νότιο τοίχο του καθολικού.
Την περίοδο της Τουρκοκρατίας και της επαναστάσεως του 1821, η ακμάζουσα τότε Μονή (ανδρών) του Αγίου Νικολάου υπήρξε τόπος καταφυγής και φιλοξενίας των καταδιωχθέντων από τους Τούρκους. Η δραστηριότητα της αυτή την εξάντλησε οικονομικά και την καταχρέωσε.
Όμως το 1833 το νέο ιδρυθέν Ελληνικό κράτος με έκδοση βασιλικού διατάγματος όχι μόνο δεν αναγνώρισε την προσφορά της μονής αλλά αποφάσισε την διάλυση της και εκποίηση της περιουσίας της. Μέχρι το 1966 η μονή ήταν πλήρως εγκαταλελειμμένη. Από το έτος 1966 επανιδρύθηκε η γυναικεία Μονή η οποία λειτουργεί έως και σήμερα.