Επιστολές αντάλλαξαν τα Πατριαρχεία Αλεξανδρείας και Σερβίας με αιχμές εκατέρωθεν για όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία.
Ο Πατριάρχης Σερβίας στην επιστολή του προς τον Αλεξανδρείας Θεόδωρο ζητά την προστασία τω ανθρωπίνων δικαιωμάτων «σε καιρούς μεγάλων, δύσκολων και επικίνδυνων ιστορικών αλλαγών, όπως είναι η εποχή που ζούμε σήμερα, είναι καθήκον κάθε ανθρώπου που αναζητά δικαιοσύνη —ανεξαρτήτως θρησκευτικής καταγωγής, εθνικότητας, ιδεολογικού ή πολιτικού προσανατολισμού— να επισημαίνει τις αδικίες που διαπράττονται σε βάρος ατόμων και των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους. Αυτές οι αδικίες συχνά χρησιμεύουν ως παράδειγμα της συνολικής κατάστασης σε μια περιοχή που πλήττεται από συγκρούσεις και δεινά».
Πατριάρχης Σερβίας στην επιστολή του προς τον Αλεξανδρείας Θεόδωρο ζητά την προστασία τω ανθρωπίνων δικαιωμάτων «σε καιρούς μεγάλων, δύσκολων και επικίνδυνων ιστορικών αλλαγών, όπως είναι η εποχή που ζούμε σήμερα, είναι καθήκον κάθε ανθρώπου που αναζητά δικαιοσύνη —ανεξαρτήτως θρησκευτικής καταγωγής, εθνικότητας, ιδεολογικού ή πολιτικού προσανατολισμού— να επισημαίνει τις αδικίες που διαπράττονται σε βάρος ατόμων και των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους. Αυτές οι αδικίες συχνά χρησιμεύουν ως παράδειγμα της συνολικής κατάστασης σε μια περιοχή που πλήττεται από συγκρούσεις και δεινά».
Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα αναφέρει την περίπτωση του μητροπολίτη Βίσγκοροντ και Τσερνομπίλ κ. Πάβελ, ο οποίος έχει φυλακιστεί από το ουκρανικό δικαστήριο.
Όπως αναφέρει «… είμαι υποχρεωμένος να επιβεβαιώσω, με πόνο και πικρία, ότι ο Μητροπολίτης Παύλος, που πάντα ζητούσε για ειρήνη, παύση των συγκρούσεων και εξεύρεση λύσεων μέσω του διαλόγου, δεν μπορεί να καταδικαστεί και να φυλακιστεί λόγω, για παράδειγμα, πολιτικών πεποιθήσεων ή λεκτικών παραπτωμάτων, πόσο μάλλον για αδίκημα λόγω γνώμης.
Ο Μητροπολίτης Πάβελ έχει φυλακιστεί και αυτό είναι ένα κραυγαλέο παράδειγμα παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με βάση το ποιος είναι και την προσωπική και θρησκευτική του ταυτότητα. Φυλακίζεται γιατί είναι Ορθόδοξος Ιεράρχης, πιστός στην Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία του και την Οικουμενική Ορθοδοξία».
Ο κ.Πορφύριος ζητά από τον κ.Θεόδωρο» να λάβετε μέτρα για να εξασφαλίσετε την απελευθέρωση του Μητροπολίτη Βίσγκοροντ και Τσερνομπίλ κυρίου Παύλου, ώστε να συνεχίσει την ευαγγελική αποστολή του, που μόνο καλό μπορεί να φέρει στα μέρη της σύγκρουσης, και ιδιαίτερα στον λαό της Ουκρανίας».
Από την πλευρά του ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας ,απαντώντας στον κ.Πορφύριο ,αφού αναφέρει ότι σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, στέκεται ιδιαίτερα στις παρεμβάσεις της Μόσχας στην Αφρική:
«Το καθ’ ημάς παλαίφατον Πατριαρχείον Αλεξανδρείας ταλαιπωρείται από καιρού εκ της γνωστής υποθέσεως της αντικανονικής εισπηδήσεως της Εκκλησίας της Ρωσσίας εντός των ορίων της ημετέρας Πατριαρχικής δικαιοδοσίας.
Το Πατριαρχείον Μόσχας και ο νυν Προκαθήμενος αυτού, αυθαιρέτως και αυτααρχικώς αντέδρασαν εις εκκλησιαστικήν Πράξιν ιεροκανονικώς καθιερωθείσα απ’αιώνων, ήτοι την εκχώρησιν αυτοκεφαλίας εις την Αγιωτάτην Εκκλησίαν της Ουκρανίας υπό του Οικουμενικού Πατριαρχείου, διό ληστρικώς και αναιδώς εισέβαλαν εις την ενόριον γεωγραφικώς ποιμαντικήν και πνευματικήν δικαιοδοσίαν ημών εις Αφρικήν, ως «λύκοι βαρείς μη φειδόμενοι του ποιμνίου» (Πραξ.20,29), επιχειρούντες όπως επιφέρουν την επικατάρατην διάσπασιν της ημετέρας Χριστεπωνύμου ποίμνης, δηλητηριάζοντες πνευματικώς τας ευάλωτας ψυχάς των εκατοντάδων χιλιάδων νεοφωτίστων Αφρικανών τέκνων ημών, διά την εν Χριστώ αναγέννησιν, τον κουφισμόν και την εν γένει προαγωγήν των οποίων εμόγησαν Έλληνες ιεραπόστολοι άχρι θανάτου επί δεκαετίας, ως άλλωστε εσυνέβη και διά τον εν Χριστώ φωτισμόν των Σλάβων και Ρώσων αδελφών ημών κατά τους παρελθόντας αιώνας».
Ο κ.Θεόδωρος εμμέσως κατηγορεί την Εκκλησία της Σερβίας γιατί δεν κατονομάζει τον υπαίτιον του πολέμου στην Ουκρανία:
«Εις καιρούς κρισίμους διά την ανθρωπότητα και τον χριστιανικόν κόσμον -ως και Υμείς αναγνωρίζετε σαφώς, αναφερόμενος εις το Υμέτερον Γράμμα περί της Ουκρανίας «που έχει τυλιχτεί στις φλόγες», ως γράφετε, αλλά δεν κατονομάζετε τον υπαίτιον του επιθετικού τούτου πολέμου εις βάρος ομοδόξου λαού- οι Ρώσοι Ορθόδοξοι άδελφοί ημών κατακερματίζουν ενσυνειδήτως τον άρραφον χιτώνα του Αρχιποίμενος Χριστού, αντιπελαργούντες όξος και χολήν προς την Δευτερόθρονον Εκκλησίαν των Αλεξανδρέων, η οποία «ον τρόπον όρνις επισυνάγει τα νοσσία αυτής υπό τας πτέρυγας» (Ματθ.23,37), ευεργέτησε την Εκκλησίαν της Ρωσίας διά της κατοχυρώσεως του αυτοκεφάλου καθεστώτος αυτής».
Μάλιστα όπως τονίζει ενώπιον της παντελώς αδίκου, αναδέλφου, αντεκκλησιαστικής και αντικανονικής πράξεως, «μετά λύπης παρατηρούμεν ότι η Υμετέρα αγάπη δεν δείχνει την αυτήν ευαισθησίαν, ως εις την περίπτωση του υπό το Πατριαρχείον Μόσχας Σεβ. αδελφού, Μητροπολίτου Βίσγκοροντ κ. Παύλου, σιωπώσα εκκωφαντικώς, παρά τας επανειλημένας εκκλήσεις της ημετέρας Μετριότητος, τας αφορώσας όχι εις ένα μόνον πρόσωπον, αλλά εις χιλιάδας Αφρικανών Ορθοδόξων».
Τέλος, το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας , καλεί τον κ.Πορφύριο να καταδικάσει των αντικανονικών και οθνείων ενεργειών ευθαρσώς, προσευχόμενοι θερμουργώς όπως αι τοιαύται αντιχριστιανικαί και αντεκκλησιαστικαί ενέργειαι των εκ Βορρά αδελφών, δεν κρούσουν την επαύριον και τας ιδικάς Σας θύρας δι’ ευφαντάστων μεν αιτιάσεων, δραματικών δε συνεπειών πανορθοδόξως».