Ένα από τα σημαντικότερα εκ των μετα-Βυζαντινών μνημείων της ιτωλοακαρνανίας, κτίσμα του 15ου-16ου αιώνα, βρίσκεται κοντά στο Πετροχώρι και σε απόσταση αναπνοής από την λίμνη Τριχωνίδα.
Το Αγιογραφικό πρόγραμμα του καθολικού του Μοναστηριού, ολοκληρώθηκε το 1589, όπως αναφέρει σχετική τοιχογραφία. Ασφαλώς μπορούμε να συμπεράνουμε, πως το χτίσιμο του καθολικού έγινε μερικά χρόνια νωρίτερα.
Το καθολικό, είναι μονόχωρη βασιλική και στηρίζεται με πέτρινες αντιρίδες στα Βόρεια και στα Νότια του κτηρίου. Στα Ανατολικά – Νοτιοανατολικά προβάλλουν τα ερείπια διόροφων κελιών, που φιλοξενούσαν την μοναχική αδελφότητα, όταν αυτή ήταν ακμάζουσα.
Το πλακόστρωτο που υπάρχει μπροστά στην είσοδο του Ναού, είναι υπέροχο, ενώ υπέροχες προβάλλουν οι λιγοστές εναπομείνασες Αγιογραφίες, που μαρτυρούν την ύπαρξη κατά τα χρόνια εκείνα του 15ου αιώνα, υψηλού επιπέδου καλλιτεχνικού και θρησκευτικού αισθητηρίου.
Αρχικώς η Μονή, ήταν αφιερωμένη στον Άγιο Γεώργιο. Στον Άγιο Γεώργιο έιναι αφιερωμένο και το μικρό ξωκλήσι στα Βόρεια-Βορειοανατολικά του Μοναστηριού, που σε μικρή απόσταση απ΄ το Μοναστήρι, πρέπει να ήταν ένα μικρό μετόχι του. Την άποψη αυτή υπεστήριζε και ο αείμνηστος καθ. Βυζαντινής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, ο Αθανάσιος Παλιούρας και ενισχύεται απ΄ το γεγονός πως το εκκλησάκι απ΄ τους ντόπιους λεγόταν ανέκαθεν “ο Κείθε Αη-Γιώργης” κατ΄ αντιδιαστολή πρός τον “δώθε Αη-Γιώργη”, που ήταν το Μοναστήρι.
Η Μονή Φωτμού βρίσκεται στα ΒΑ της λίμνης Τριχωνίδας κοντά στην όχθη, σε απόσταση δύο χιλιομέτρων από το Πετροχώρι Θέρμου του Δήμου Παμφίας στην Αιτωλία. Μία άλλη πρόσβαση επιτυγχάνεται από παραλίμνιο δρόμο, συνέχεια από τα Λουτρά της Κάτω Μυρτιάς, στην επαρχία Τριχωνίδας.
Η λαϊκή ονομασία Μονή του Φωτμού (πιθανότατα παρετυμολογία εκ του «Φωτεινός → Φωτ’νός → Φωτμός → Φωτμού») σχετίζεται με το φως εκ της θέσης του ή με το όνομα κάποιου Φωτεινού ή με ανάλογο τοπωνύμιο. Στην κτητορική επιγραφή αναγράφεται ότι η Μονή αφιερώνεται στην Περίβλεπτο Θεοτόκο και τιμάται το Γενέσιο της Παναγίας, στις 8 Σεπτεμβρίου.
Οι ζωγράφοι της Μονής Μιχαήλ και Κώστας ανήκουν στα πρώτα μετακινούμενα οικογενειακά συνεργεία που προέρχονται από το Λινοτόπι Καστοριάς, ένα κατεστραμμένο από τα τέλη του 18ου αιώνα βλαχοχώρι του Γράμμου. Η Καστοριά ανέδειξε ομάδες ζωγράφων με κοινό εργαστήρι, ήδη από το τέλος του 15ου αιώνα. Οι Λινοτοπίτες ζωγράφοι ήταν επαγγελματίες λαϊκοί ζωγράφοι, οι οποίοι κατά τους θερινούς μήνες αναλάμβαναν εργασίες οπουδήποτε τους καλούσαν να δουλέψουν. Υπήρξαν φορείς μιας πλούσιας καλλιτεχνικής κληρονομιάς, εμπνέονται από την παράδοση της περιοχής της Καστοριάς, αλλά και από τη ζωγραφική της σχολής της ΒΔυτικής Ελλάδας.