Μέσα στο καταπράσινο φαράγγι του Γούμερου, ανάμεσα σε δύο βράχους βρίσκεται η σπηλαιώδη Μονή του Ασκητή, που είναι αφιερωμένη στην Κατάθεση της Τίμιας Ζώνης της Θεοτόκου.
Η Ιερά Μονή είναι ένα μνημείο, πιθανότατα Βυζαντινής προέλευσης, μέσα σε ένα τοπίο απίστευτης φυσικής ομορφιάς. Σύμφωνα με έναν μύθο, εκεί ζούσε ένας Ασκητής. Οι κάτοικοι της περιοχής Γούμερου και Ωλένης, αφού τον κυνήγησαν νομίζοντας πως είναι αγριογούρουνο, κατέληξαν στο χώρο όπου βρίσκεται το άνοιγμα μεταξύ των δύο βράχων. Εκεί βρήκαν μία εικόνα της Παναγίας να κρατά ένα βρέφος. Έτσι αποφάσισαν να χτίσουν ένα μοναστήρι μέσα στο φαράγγι στο σημείο που ενώνονται οι δύο βράχοι.
Η σπηλιά είναι χωρισμένη σε δύο μέρη. Στο πρώτο υπάρχει το ιερό της Μονής, ένα είδος διαδρόμου - εξώστη και ένα πηγάδι. Λέγεται ότι στο σημείο, όπου έπεσε το άψυχο σώμα του ασκητή, άρχισε να αναβλύζει νερό. Αυτός ήταν και ο λόγος που φτιάχτηκε το πηγάδι. Στο δεύτερο μέρος βρίσκονται τα ερείπια της βυζαντινής μονής, που χρονολογείται γύρω στο 1200 μ.Χ. Η μονή είναι κτισμένη μέσα σε ένα κοίλωμα 300 τ.μ., και ύψους 50 μέτρων.
Ιστορικές καταγραφές αναφέρουν ότι στον χώρο της μονής υπήρχε το Μαντείο των Αθλητών. Η διαδρομή προς τη μονή, ήταν αρχαίο καλντερίμι, τμήμα της ιερής οδού Ήλιδας – Ολυμπίας, από όπου περνούσαν οι αθλητές που συμετείχαν στους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μέσα στο φαράγγι, υπάρχουν μερικά από τα παλαιότερα ελαιόδεντρα της χώρας, κλαδιά των οποίων χρησιμοποιήθηκαν για να στεφανωθούν οι Ολυμπιονίκες.
Από το 2001 ο χώρος θεωρείται Μνημείο φυσικής ομορφιάς από την UNESCO.