H Παναγία Κερά ή Καρδιώτισσα είναι ένα ιστορικό μοναστήρι σε απόσταση 50χλμ. Νοτιοανατολικά του Ηρακλείου λίγο πριν το χωριό Κερά το οποίο πήρε το όνομά του από τη μονή αυτή. Κατά το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο το μοναστήρι χρησιμοποιήθηκε από τον Ελληνικό απελευθερωτικό στρατό.
Η μονή αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μοναστηριακά συγκροτήματα της Κρήτης, με πλήθος επισκεπτών. Είναι αφιερωμένη στο Γενέσιο της Θεοτόκου. Η αρχαιότερη μνεία του ονόματός της γίνεται σε έγγραφο του 1333, εποχή κατά την οποία αποτελούσε φέουδο του Λατινικού Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης και ενοικιαζόταν από την πληρεξούσιό του L. Morosini στον Mario Cornario.
Η ίδρυση της Μονής συνδέεται με τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας που βρίσκεται σήμερα στο ναό του Αγίου Αλφόνσου στο Εσκουιλίνο της Ρώμης και αποτελούσε κατά την παράδοση έργο του Αγίου Λαζάρου, μοναχού και αγιογράφου που έζησε την εποχή του εικονομάχου αυτοκράτορα Θεοφίλου (9ος αι.). Πρόκειται για εικόνα της Βρεφοκρατούσας, η οποία κρατά το βρέφος Ιησού στην αριστερή αγκαλιά της, πάνω στην καρδιά, γι’ αυτό ονομάστηκε και
Η Παναγία Κερά, είναι η άλλη θαυματουργή εικόνα που βρίσκεται σήμερα στο τέμπλο του καθολικού της μονής και φέρει το προσωνύμιο «Η Κυρία Η Καρδιώτισσα». Πρόκειται για έργο άγνωστου ζωγράφου και χρονολογείται στα 1795.
Η Παναγία εικονίζεται κατενώπιον, καθισμένη σε θρόνο να κρατά τον Χριστό ως παιδί. Ο Ιησούς παρουσιάζεται κατά μέτωπο, με το δεξί χέρι να ευλογεί και στο αριστερό να κρατάει ένα ειλητό. Σύμφωνα με την παράδοση, η εικόνα είχε κλαπεί τρεις φορές από τους Τούρκους και είχε μεταφερθεί στην Κωνσταντινούπολη. Η εικόνα ξαναγύριζε πάντα στο Μοναστήρι. Την τρίτη φορά, για να μην ξαναφύγει την έδεσαν σε ένα μαρμάρινο κίονα με μία χοντρή αλυσίδα.
Η εικόνα εκλάπη αλλά ξαναγύρισε μαζί με την αλυσίδα και τον κίονα. Σήμερα ο κίονας και η αλυσίδα βρίσκονται στη μονή. Καθώς η εικόνα πλησίαζε από την Κωνσταντινούπολη στο μοναστήρι, ακούμπησε σε ένα απότομο ψηλό βράχο και άφησε «το αποτύπωμά της» που διακρίνεται ακόμα και σήμερα. Η τοποθεσία αυτή λέγεται σήμερα «Αποτύπωση».