Η Μονή Αγίας Μαρίνης Μαρίτσης είναι γυναικείο κοινοβιακό μοναστήρι αφιερωμένο στην Αγία Μαρίνα που υπάγεται στην Ιερά Μητρόπολη Πατρών. Το ακριβές έτος ίδρυσης του παραμένει άγνωστο, ενώ σύμφωνα με ενδείξεις μάλλον έχει ιδρυθεί τον 17ο ή 18ο αιώνα αλλά υπάρχει και ενδεχόμενο να είναι παλαιότερα ιδρυμένο και συγκεκριμένα τον 13ο αιώνα.
Το μοναστήρι βρίσκεται στην βόρεια Πελοπόννησο και συγκεκριμένα στην Αχαΐα, χτισμένο στην νότια πλευρά Μόβρης σε υψόμετρο 425 μέτρων κοντά στα χωριά Πολύλοφο (Μπράτι), Αμπελάκια, Πηγάδια (Τζάιλο) και Σαντομέρι της Δημοτικής Ενότητας Ωλενίας του Δήμου Δυτικής Αχαΐας. Επίσης απέχει οδικώς περίπου: 24 χιλιόμετρα από την Κάτω Αχαΐα και 38 χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης της Πάτρας.
Κατά το παρελθόν η μονή ήταν ανδρική. Το 1816 αναφέρεται από τον Λε Μπας και τον Φρανσουά Πουκεβίλ ότι έχει 12 μοναχούς. Τον Σεπτέμβριο του 1824 βρέθηκε εκεί ο Μπενιζέλος Ρούφος και τον Οκτώβριο του ίδιου έτους συγκεντρώθηκαν οι καπεταναίοι της Επαρχίας Πατρών. Τον Ιανουάριο του 1836 ανακηρύχθηκε ως διατηρούμενη. Κατά το 1889 σύμφωνα με τον Νουχάκη είχε 20 μοναχούς, ενώ σύμφωνα με τον Χρήστο Κορύλλο είχε μόνο 8 μοναχούς και υπηρέτες. Το 1933 συγχωνεύθηκε διοικητικά με την Μονή Χρυσοποδαριτίσσης, ενώ ανασυστάθηκε ύστερα από δέκα χρόνια, το 1943 ως γυναικεία μονή πλέον από την Πατρινή Ευγενία Κολύβρα με τέσσερις μοναχές.
Η μονή έχει πυρποληθεί τρεις φορές.
Διασώζεται τέμπλο επιχρυσωθέν το 1819 κατ' επιγραφή που βρίσκεται σ' αυτό, όπου και θαυματουργός εικόνα της Παναγίας. Σύμφωνα με την παράδοση η Μονή κατά το παρελθόν κάηκε τρεις φορές. Στην αρκτική πύλη υπήρχε επιγραφή του 1856 μνημονεύουσα τον αρχιεπίσκοπο Πατρών Μισαήλ Αποστολίδη. Από τις μοναχές έγινε ανακαίνιση και συντήρηση της Μονής τελευταία καθώς και ανακεράμωση.
Ο ναός έχει δύο μέρη, νάρθηκα και κυρίως ναό. Μεταβολές έγιναν μόνο στα παράθυρα. Είναι τρίκλιτος, βασιλική ελληνιστικού τύπου και έχει σχήμα τετράγωνο. Υπάρχει γλυπτικός διάκοσμος και επιγραφή "ανδρών κακίστων εξελού με...". Το δάπεδο έχει μαρμαροθέτημα και σώζονται τμήματά του. Το καθολικό ανήκει στον τύπο του σύνθετου τετρακιονίου σταυροειδούς ναού μετά πέντε τρούλλων. Κτίσθηκε στις αρχές του ΙΗ΄ αι. και οι τοιχογραφίες του νάρθηκα είναι του 1715. Υπάρχει δε η άποψη, ότι ο νυν ναός του 1700 κτίσθηκε πάνω σε παλαιότερο ναό του ΙΒ΄ αι.
Σύμφωνα με τον Κ. Κωνσταντακόπουλο το 1818 οι Τούρκοι λεηλάτησαν και κατέστρεψαν τη μονή, αλλά το επόμενο έτος ο Μητροπολίτης Γερμανός την αναστήλωσε αφού προηγουμένως πήρε την άδεια των Τούρκων. Πλησίον της μονής βρίσκεται παρεκκλήσιο της Αγίας Παρασκευής. Η μονή έχει τρία μετόχια, του Αγίου Δημητρίου (Μπάδα), του Φιλοκάλη, και του Αγίου Νικοδήμου.