Τη σημαία του αντάρτικου κατά της πολιτείας υψώνουν πέντε μονές του Αγίου Όρους οι οποίες ηγούνται 30 μονών και ησυχαστηρίων της χώρας οι οποίες κατά το παρελθόν έχουν συνδεθεί με παρεμβάσεις υπέρ του κόμματους Νίκης και υπέρ της ρωσικής Εκκλησίας ,ενώ είχαν αντιδράσει έντονα και για τα εμβόλια.
Πρόκειται για τις μονές Ξηροποτάμου ,Δοχειαρίου, Καρακάλου ,Φιλοθέου και Κωνσταμονίτου οι οποίες υπογράφουν κοινή δήλωση σχετικά με την ψήφιση στη Βουλή του νόμου περί γάμου ομοφυλοφίλων.Τη δήλωση υπογράφουν 30 ( 15 ανδρώες και 15 γυναικείες) μονές και ησυχαστήρια.
Αίσθηση προκαλεί το γεγονός οτι οι ίδιες μονές του Αγίου Όρους στα τέλη του 2023 είχαν επίσης υπογράψει κοινή δήλωση με άλλες 43 μονές (25 ανδρώες και 18 γυναικείες) κατά των ηλεκτρονικών ταυτοτήτων.
Το γεγονός οτι την κοινή δήλωση υπογράφουν 13 λιγότερες μονές είναι ένα θέμα ,αλλά και στις δύο περιπτώσεις υπάρχει μια ισχυρή κοινή βάση η οποία διαχωρίζει τη θέση της από τα άλλα μοναστήρια και τις μητροπόλεις συγκροτώντας μια "ιερή ομάδα" διαφύλαξης της παράδοσης!
Οι περισσότερες μονές βρίσκονται στη Βόρειο Ελλάδα , τη Θεσσαλία (Λάρισα ,Μαγνησία) ενώ ισχυρό μέτωπο φαίνεται πως υπάρχει σε Πάρο, Άνδρο, Κόρινθο και Θήβα.
Το περίεργο είναι οτι την κοινή δήλωση που γίνεται για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών υπογράφουν μονές 13 λιγότερες μονές που βρίσκονται σε Κέρκυρα, Αίγινα , Ιωάννινα και Αττική.
Όπως και να έχει οι μονές και τα ησυχαστήρια που υπογράφουν τις κοινές δηλώσεις κινούνται αυτόνομα σε μια περίοδο όπου η επίσημη Εκκλησία θέλει να αποφευχθεί ο διχασμός του λαού.
Στην κοινή δήλωση αναφέρετε οτι με την ψήφιση του νομοσχεδίου "στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, συνετελέσθη μια άλωση χειρότερη κι από την άλωση της Πόλης".
Μάλιστα όπως λένε , επειδή φοβούνται να μην προσβάλλουν του Τριαδικό Θεό κλείνουν τις πόρτες των μονών σε όσους βουλλευτές δεν καταψήφισαν το νομοσχέδιο έως να μετανοήσουν :" Δεν προσκαλούμε πλέον σε καμμία εκδήλωση των Ιερών Καθιδρυμάτων μας ούτε τους βουλευτές που δεν καταψήφισαν τον ανήθικο νόμο αλλά ούτε και τα μέλη της παρούσης κυβερνήσεως. Καλόν είναι, όσο παραμένουν αμετανόητοι, να μην έρχονται στα Μοναστήρια μας. Εάν παρ᾿ ελπίδα προσέλθουν αυτοβούλως, ασφαλώς δεν θα τύχουν οιασδήποτε τιμής, αφού έχουν εκπέσει από την οφειλόμενη σ᾿ αυτούς τιμή.
Η στάση μας αυτή θα εφαρμόζεται μέχρι να εκδηλώσουν δημοσίως και εμπράκτως τη μετάνοιά τους (γιά την οποία ευχόμεθα και προσευχόμεθα), προβαίνοντας στις κατάλληλες ενέργειες για τη νομοθετική ακύρωση του νόμου. «Ο τρώσας και ιάσεται».
Η κοινή δήλωση
Με πολύ μεγάλη θλίψη, εμείς, Ηγούμενοι και Γερόντισσες Ιερών Μονών και Ιερών Ησυχαστηρίων της Πατρίδος μας, βιώσαμε το οικτρό ολίσθημα της Ελληνικής Κυβερνήσεως και της Βουλής των Ελλήνων.
Τα μεσάνυκτα της 15ης Φεβρουαρίου 2024, στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, συνετελέσθη μια άλωση χειρότερη κι από την άλωση της Πόλης: υπερψηφίστηκε από, κατά πλειονότητα, βαπτισμένους ορθοδόξους χριστιανούς, ο ειδεχθής νόμος περί της νομικής αναγνωρίσεως της παρά φύσιν ενώσεως μεταξύ ομοφυλοφίλων ως γάμου, έχοντος ίσα δικαιώματα απέναντι στον νόμο με τον παραδοσιακό ορθόδοξο χριστιανικό γάμο. Η παράλογη αυτή αναγνώριση επαναφέρει στην ηρωική και αγιοτόκο Πατρίδα μας τη θεομίσητη αίρεση του Νικολαϊτισμού. Έφθασαν, δυστυχώς, οι κυβερνώντες στο σημείο να επιδιώκουν μανιωδώς να «απελευθερωθούν» από κάθε ηθικό νόμο και φραγμό, καταφρονώντας τον Νόμο του Θεού, με αποκορύφωμα τη νομιμοποίηση αμαρτίας, η οποία είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με το άγιο θέλημά Του.
Ξεχνούν τα λόγια του Θεού προς τον Επίσκοπο της Περγάμου, όπως κατεγράφησαν στο ιερό βιβλίο της Αποκαλύψεως. Εκεί εκδηλώνεται εναργώς η απέχθεια του Θεού προς τη φοβερή αίρεση του Νικολαϊτισμού, η οποία θεωρεί την έκλυση των ηθών ως κάτι το φυσιολογικό και αποδεκτό από τον Θεό, με αποκορύφωμα την ομοφυλοφιλία (Αποκ. 2, 14-16).
Είναι γνωστό τοις πάσι το κατάντημα των Σοδόμων, το οποίο δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας ότι τα επίχειρα της τοιαύτης αμαρτίας είναι θάνατος, όλεθρος και καταστροφή. Η βουβή και συνάμα φρικτή εικόνα της Νεκράς Θαλάσσης ελέγχει αμείλικτα εις τους αιώνας τους υβριστάς του Θεού. Είναι αψευδής μάρτυρας της απολύτου αποστροφής Του προς αυτήν την αμαρτία και της συνακόλουθης καταστροφής και τιμωρίας των ενόχων.
Παρ᾿ όλες, όμως, αυτές τις αδιαμφισβήτητες αλήθειες, οι εκλεγμένοι στη Βουλή εκπρόσωποι του λαού μας άπλωσαν βέβηλο χέρι στα αιώνια και αμετακίνητα όρια της ορθοδόξου Πίστεως, ηθικής και ανθρωπολογίας, παρά την εγνωσμένη αντίθεση της συντριπτικής πλειονοψηφίας των Ελλήνων πολιτών προς το επαίσχυντο νομοσχέδιο.
Άραγε, συναισθάνονται ότι κάποτε αναπόφευκτα θα παρουσιαστούν ενώπιον του Θεού Κριτού; Πως θα σταθούν τότε ενώπιον του φοβερού Βήματος, όταν σήμερα με τόση αναίδεια αδιαφορούν και λοιδωρούν τον Θεό και τον λαό; Ξεχνούν ότι «ο Θεός ου μυκτηρίζεται»;
Και εμείς, ως βαπτισμένοι ορθόδοξοι χριστιανοί, τι λόγο άραγε θα δώσουμε, τη στιγμή που ανεχόμαστε να θριαμβεύει και να νομιμοποιείται μια τέτοια αμαρτία; Τι λόγο θα δώσουμε, όταν, ενώ ως Έθνος έχουμε πολλάκις ευεργετηθεί στο διάβα της Ιστορίας από τον Θεό, δεν ορθώνουμε το ανάστημά μας, για να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά Του ; Η ανοχή μας η η σιωπή μας απέναντι σε τέτοια άνομα νομοθετήματα μας καθιστά αυτόχρημα συνενόχους.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος έκπληκτος διερωτάται: «Τών θείων νόμων υβριζομένων, ο σιγήσας και παριδών, ουκ έστιν κολάσεως άξιος;». Επίσης, ο Μέγας Βασίλειος διακηρύττει: «Ο σιωπών δοκεί συναινείν!». Και ο Όσιος Θεόδωρος Στουδίτης ο Ομολογητής αποφαίνεται: «Εντολή γάρ Κυρίου μη σιωπάν εν καιρώ κινδυνευούσης Πίστεως. Λάλει γάρ, φησί, και μη σιώπα… Διά τούτο καγώ ο τάλας δεδοικώς το Κριτήριον, λαλώ» (PG 99, 1321).
Οι ένδοξοι πρόγονοί μας αγωνίστηκαν με ανδρεία διαχρονικώς για το τρίπτυχο: Πίστις – Πατρίς – Οικογένεια. Κατάφεραν με πολλές θυσίες να καταστήσουν σεβαστή και αξιοζήλευτη τη θεοφρούρητη Πατρίδα μας. Αυτά που σήμερα συμβαίνουν στον τόπο μας, εκείνοι δεν ήθελαν κάν να τα εκφράσουν με τον λόγο, ήταν τα «ου φωνητά».
Επειδή, λοιπόν, φοβόμαστε πρωτίστως να μην λυπήσουμε καί, πολύ περισσότερο, να μην προσβάλουμε με την σιωπή μας τον Άγιο Τριαδικό Θεό μας, δηλώνουμε ότι:
Δεν προσκαλούμε πλέον σε καμμία εκδήλωση των Ιερών Καθιδρυμάτων μας ούτε τους βουλευτές που δεν καταψήφισαν τον ανήθικο νόμο αλλά ούτε και τα μέλη της παρούσης κυβερνήσεως. Καλόν είναι, όσο παραμένουν αμετανόητοι, να μην έρχονται στα Μοναστήρια μας. Εάν παρ᾿ ελπίδα προσέλθουν αυτοβούλως, ασφαλώς δεν θα τύχουν οιασδήποτε τιμής, αφού έχουν εκπέσει από την οφειλόμενη σ᾿ αυτούς τιμή.
Η στάση μας αυτή θα εφαρμόζεται μέχρι να εκδηλώσουν δημοσίως και εμπράκτως τη μετάνοιά τους (γιά την οποία ευχόμεθα και προσευχόμεθα), προβαίνοντας στις κατάλληλες ενέργειες για τη νομοθετική ακύρωση του νόμου. «Ο τρώσας και ιάσεται».
Η απόφασή μας αυτή είναι έκφραση φιλανθρωπίας, αγάπης και σεβασμού και προς τους ιδίους, αλλά και προς τον λαό, ο οποίος τους εξέλεξε, για να τον εκπροσωπούν. Εφ᾿ όσον δημοσίως κατεπάτησαν τον Νόμο και το θέλημα του Θεού και του λαού, δημοσίως ελέγχονται, κρίνονται και αποδοκιμάζονται.
Τέλος, ελπίζοντες στο έλεος και την μακροθυμία του Αγίου Τριαδικού Θεού μας, προσευχόμαστε υπέρ της θεοσώστου και φιλτάτης Πατρίδος μας. Καλούμε όλους τους συνειδητούς χριστιανούς να παραμένουν εδραίοι και αμετακίνητοι στην Αποστολική και Αγιοπατερική Παράδοση της Εκκλησίας μας.