Ο πρώτος που τόλμησε να χρησιμοποιήσει τον όρο ήταν ο Μάνφρεντ Βέμπερ, Βαυαρός, Χριστιανοκοινωνιστής και πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ) στο Ευρωκοινοβούλιο.
Σε μια πρόσφατη συνέντευξή του σε γερμανική εφημερίδα υποστήριξε ότι η οικονομία της Ευρώπης θα πρέπει να γίνει «πολεμική». Μάλιστα εξήγησε σε μεγάλο βαθμό και πώς το εννοεί: «Αυτό θα σημαίνει, για παράδειγμα, επιτάχυνση των διαδικασιών έγκρισης στρατιωτικού εξοπλισμού και μεγαλύτερη συνεργασία μεταξύ των Ευρωπαίων κατασκευαστών όπλων. Αλλά θα μπορούσε επίσης να σημαίνει ότι οι κατασκευαστές αμυντικών προϊόντων θα εργάζονται στο μέλλον σε βάρδιες τα Σαββατοκύριακα και ότι εταιρείες που προηγουμένως παρήγαγαν βιομηχανικά αγαθά για μη στρατιωτικούς σκοπούς θα παράγουν στο μέλλον όπλα».
Ο εχθρός προ των πυλών
Σε άλλες εποχές τέτοιες δηλώσεις θα προκαλούσαν μεγάλη αναστάτωση. Σήμερα όχι. Τα ταμπού περί επανεξοπλισμού της Γερμανίας έχουν πέσει προ πολλού. Στα ΜΜΕ κυριαρχούν εδώ και εβδομάδες, ειδικά μετά την εκλογή Τραμπ, αναλύσεις και προτάσεις όχι για το αν, αλλά για το πόσο πολύ και πόσο γρήγορα η Γερμανία, αλλά και η ΕΕ θα πρέπει να προετοιμάζονται για έναν πόλεμο, για μια επίθεση της Ρωσίας του Πούτιν τα επόμενα χρόνια. Καταξιωμένοι δημοσιογράφοι, αλλά και πολιτικοί επιστήμονες το ξεστομίζουν ως δεδομένο: «Ο εχθρός βρίσκεται προ των πυλών». Η κοινή γνώμη μοιάζει σταδιακά να αποδέχεται έστω και με ένα σφίξιμο στο στομάχι την ιδέα. Μόνο η νέα γενιά δεν πείθεται για την ανάγκη να αλλάξει τα σχέδιά της και να ακολουθήσει μια καριέρα στο στρατό, που αντιμετωπίζει σημαντικές ελλείψεις προσωπικού.
Αντίδοτο στη… χλωμή ηλεκτροκίνηση
Οι εκπρόσωποι της οικονομίας πάντως δείχνουν να παίρνουν πολύ σοβαρά προτάσεις σαν αυτή του Βέμπερ. Κάποιοι δηλώνουν ετοιμοπόλεμοι. Για παράδειγμα η Volkswagen σκέφτεται σοβαρά να μετατρέψει το εργοστάσιό της στο Όσναμπρουκ, που ήταν υποψήφιο για λουκέτο, σε μονάδα παραγωγής τεθωρακισμένων οχημάτων. Αφού η ηλεκτροκίνηση δεν μπόρεσε να σώσει τις θέσεις εργασίας, ας τις σώσει ένας αναμενόμενος πόλεμος. Όπως εύστοχα σχολίασε ένα ρεπορτάζ στη δημόσια τηλεόραση, πολύ γρήγορα τα έκτακτα κονδύλια για την άμυνα, απαλλαγμένα από το φρένο του χρέους, μπορεί να μετατραπούν τελικά σε κερδοφόρες συμβάσεις του κράτους με μεγάλες γερμανικές βιομηχανίες.
Eίναι λοιπόν η μετατροπή της οικονομίας σε «πολεμική» η λύση απέναντι στην ύφεση που ταλανίζει εδώ και μερικά χρόνια τη γερμανική οικονομία και που όπως προβλέπουν όλα τα Ινστιτούτα θα την κρατήσει σε επώδυνα χαμηλές πτήσεις (+0,2% έως 0,4% μεγέθυνση) και την επόμενη διετία;
Η σημαιοφόρος Rheinmetall
Η αλήθεια είναι ότι εδώ και αρκετό καιρό είναι οι βιομηχανίες του χώρου, ή εκείνες που έχουν στρέψει το βλέμμα τους σε τέτοιες δραστηριότητες, που κρατούν υψωμένη τη σημαία του γερμανικού χρηματιστηρίου. Αυτή την Πέμπτη η μετοχή της εταιρείας Rheinmetall, του κατ' εξοχήν εκπροσώπου της γερμανικής πολεμικής βιομηχανίας, σταμάτησε προσωρινά ένα ξέφρενο ράλι ανόδου. Είχαν προηγηθεί δηλώσεις ηγετικών της στελεχών που προεξοφλούσαν ότι η είσοδος στην εποχή των επανεξοπλισμών θα εκτοξεύσει τον τζίρο της εταιρείας κατά 30% ή ακόμα και 40%. Ακόμα και αν τελειώσει αύριο ο πόλεμος της Ουκρανίας, τόσο η ίδια όσο και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι θα συνεχίσουν να αγοράζουν όπλα μαζικά τα επόμενα χρόνια. Για ευκαιρίες και προκλήσεις άνευ προηγουμένου μίλησε ο Αρμιν Πάπεργκερ, διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας, υποσχόμενος από μεγάλη εγχώρια δύναμη να την μετατρέψει σε «παγκόσμιο παίκτη». Οι οικονομολόγοι, που συνήθως εξαιτίας της έλλειψης δεδομένων πέφτουν έξω στις προβλέψεις τους, τώρα μπορεί να αισθανθούν πιο σίγουροι και για τις δικές τους προγνώσεις.
Λογικό είναι, θα πει κανείς, η γερμανική κυβέρνηση να στηρίξει τις δικές της βιομηχανίες. Δεν θα ξεχάσει ωστόσο να κάνει και κάποια χατίρια στους παραδοσιακούς στρατιωτικοβιομηχανικούς συμμάχους Γάλλους και να μην αφήσει εκτός τους υπερατλαντικούς φίλους, όσο και αν η στάση Τραμπ έχει απογοητεύσει. Ο Μπόρις Πιστόριους, που παραμένει ακόμα υπουργός Άμυνας, επιθυμεί, όπως έγραψε η Süddeutsche Zeitung, την αγορά τουλάχιστον 35 μαχητικών F-35 από τις ΗΠΑ κόστους 10 δισεκατομμυρίων ευρώ. Προφανώς, όταν ο Αμερικανός πρόεδρος ζητούσε από το Βερολίνο άνοδο των στρατιωτικών δαπανών, να είχε και κάποια τέτοια συμβόλαια στο μυαλό του.
Μεγάλη πελατεία, γρήγορη χρηματοδότηση
H «άνθηση» του κλάδου είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Πριν από μερικούς μήνες οι Financial Times μιλούσαν για το μεγάλο «μπαμ» της πολεμικής βιομηχανίας και υπολόγιζαν τις άμεσες ανάγκες των 20 μεγαλύτερων εταιρειών σε επιπλέον 37.000 εργαζόμενους/-ες.
Μικρές νεοσύστατες εταιρείες που παράγουν ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς για τον πόλεμο, από drones μέχρι ρομποτικούς, τηλεχειριζόμενους ναρκαλιευτές, εξασφαλίζουν γρήγορη πελατεία και εύκολη ρευστότητα, αν χρειαστεί ακόμα και μέσα από ειδικά κανάλια του ΝΑΤΟ, όπως έδειχνε το βράδυ της Τετάρτης η γερμανική τηλεόραση. Η οικονομία της Ευρώπης αποκτά όλο και περισσότερο χρώμα «παραλλαγής».
Πηγή:Deutsche Welle