«Ο Ολαφ Σολτς και ο ΑρμινΛάσετ τσακώνονται για την Καγκελαρία, αλλά το ποιος θα ηγηθεί της νέας κυβέρνησης θα αποφασιστεί από τους δύο μικρότερους εταίρους- τους Πράσινους και τους Ελεύθερους Δημοκράτες»: Μέσα σε λίγες γραμμές το Der Spiegel, δίνει το μετεκλογικό στίγμα στη Γερμανία. «Μια περίεργη προεκλογική εκστρατεία ,έδωσε ένα αξέχαστο αποτέλεσμα, καθώς ουδείς από τους δύο υποψήφιους καγκελάριους μπορεί να είναι πραγματικά ευχαριστημένος με την έκβαση αυτών των ομοσπονδιακών εκλογών», γράφει η Tagesschau και προσθέτει: «Το αδιέξοδο μεταξύ της Ένωσης CDU/CSU και του SPD καθιστά τον σχηματισμό μιας βιώσιμης κυβέρνησης συνασπισμού ακόμη πιο δύσκολη υπόθεση από ό, τι αναμενόταν ούτως ή άλλως». Στο κρίσιμο ερώτημα: «Ποιος θα γίνει καγκελάριος;», η γερμανική εφημερίδα δίνει μια σοφή απάντηση: «Αυτός που μπορεί να συμβιβαστεί καλύτερα και να κάνει παραχωρήσεις σε εκείνους που χρειάζεται για την πολιτική του επιβίωση»!
Εκρηξη φούσκας
Οι Γερμανοί ψηφοφόροι έστειλαν κατ` αρχήν με τη ψήφο τους, σοφά μηνύματα με πολλαπλούς αποδέκτες: Στον Χριστιανοδημοκράτη Αρμιν Λάσετ ότι για «την Καγκελαρία αγωνίζεσαι, δεν την κληρονομείς». Δεν ήταν ο υποψήφιος στον οποίο η μεγάλη πλειοψηφία των Γερμανών θα ήθελε να εμπιστευτεί την Καγκελαρία. Δεν είναι τυχαίο ότι κάπου 1,4 εκατομμύρια πρώην ψηφοφόροι του CDU, ψήφισαν αυτή τη φορά το SPD και κάπου 800.000 τους Πράσινους. «Στις μέρες μας είναι απαραίτητο να έχουμε ένα άτομο στην ηγεσία ενός κόμματος που μπορεί να καλύψει όλο το φάσμα των ψηφοφόρων και ταυτόχρονα να υποστηρίζει την ενότητα και να κερδίζει την εμπιστοσύνη», λέει ο Ολλανδός πολιτικός επιστήμονας Φρίζο Φιέλεγκα. Ένα τέτοιο πρόσωπο ήταν η Μέρκελ, η οποία είχε όμως και το χρόνο να γίνει ένας τέτοιος άνθρωπος. Ο Λάσετ δεν είχε αυτόν τον χρόνο. Στο χρηματιστήριο θα έλεγε κανείς: η Ένωση υπερεκτιμήθηκε και η έκρηξη της φούσκας ήταν θέμα χρόνου. Να γιατί η απήχηση του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματός έχει συρρικνωθεί, όπως φάνηκε στις κάλπες, με το χειρότερο αποτέλεσμα των τελευταίων 70 χρόνων για τoυς Χριστιανοδημοκράτες. Οι έρευνες έδειξαν επίσης ότι το 71% των ψηφοφόρων της Ένωσης, ψήφισαν κυρίως υπέρ του CDU μόνο και μόνο για να αποτρέψουν μια αριστερή συμμαχία. Αυτό σημαίνει ότι ο Λάσετ ως υποψήφιος, δεν θα μπορούσε καν να εμφανιστεί ως ηγέτης με θετικό πρόγραμμα. Ενας στους δύο πρώην ψηφοφόρους της Ένωσης δήλωσε ότι το κόμμα έπρεπε να πάει στην αντιπολίτευση. «Η ήττα είναι εύκολο να εξηγηθεί: λάθος υποψήφιος, που δεν κατάλαβε και το κεντρικό ζήτημα : Την κλιματική κρίση . Ο Λάσετ και η Ενωση δεν πρότειναν μια πειστική πολιτική για το κλίμα», γράφει η γερμανική ιστοσελίδα t-online.
Το άστρο του Σολτς
Στο αντίπαλο στρατόπεδο, ο Ολαφ Σολτς, μπορεί να ξεκίνησε την προεκλογική του εκστρατεία με τις δημοσκοπήσεις να του δίνουν το ιστορικά χαμηλότερο ποσοστό, αλλά τελικά έφτασε πρώτος στην «πηγή». Το άστρο του έλαμψε γιατί «ενέπνευσε σιγουριά και εμπιστοσύνη και προσπάθησε με επιτυχία να μείνει έξω από τις πολιτικές αναταραχές της εποχής», σημειώνει η Tagesschau. Τι θέλουν οι Γερμανοί πολίτες; Ερευνα του ινστιτούτου Wahlen ,έδειξε μάλιστα ότι στο ερώτημα ποιος συνασπισμός είναι πιο δημοφιλής; Μια συμμαχία της σημαίας τη «Τζαμάικα» με επικεφαλής το CDU / CSU προηγείται ελαφρώς με 33 % έναντι 28% του «φωτεινού σηματοδότη» με ηγέτη το SPD. Και εδώ τελειώνουν τα καλά νέα για τον Λάσετ. Σύμφωνα με την έρευνα, η πλειοψηφία των Γερμανών θέλει τον Όλαφ Σολτς ως Ομοσπονδιακό Καγκελάριος. Εάν υπήρχαν άμεσες εκλογές για την ανάδειξη καγκελαρίου, σύμφωνα με το Infratest Dimap, το 48% θα ψήφιζε τον Σολτς και μόλις το 24 % τον υποψήφιο καγκελάριο της Ένωσης, Αρμιν Λάσετ. Ο Σολτς διαθέτει τη μεγαλύτερη τεχνογνωσία (44%) και την καλύτερη ικανότητα επίλυσης μελλοντικών προβλημάτων (29%). Οσο και αν η μεγάλη πλειοψηφία των ερωτηθέντων θεωρεί αναντικατάστατη την Μέρκελ, στην πλειονότητά τους εμπιστεύονται τον Σολτς ότι θα είναι ένας καλός Ομοσπονδιακός Καγκελάριος (66%) και ότι θα οδηγήσει τη χώρα καλά, μέσα από τις κρίσεις (60%).
Τα μήλα της έριδας
Η Γερμανία διαθέτει πλέον ένα νέο πολιτικό τοπίο. Η εποχή των μαζικών κομμάτων που έπαιρναν 30% ή 35% των ψήφων και μπορούσαν να αντέξουν να κυβερνήσουν με έναν μόνο εταίρο, έχει τελειώσει. Τώρα, τα «Μήλα της έριδας» είναι δύο, ένα πράσινο και ένα πορτοκαλί- Οι Πράσινοι και οι Ελεύθεροι Δημοκράτες (FDP) , που αύξησαν τις δυνάμεις τους και βρέθηκαν στην τρίτη και την τέταρτη θέση, αντίστοιχα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι «η επόμενη ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα περιλαμβάνει τους Πράσινους και το FDP», γράφει η Frankfurter Allgemeine Zeitung. Οι δύο μικρότεροι εταίροι έχουν μάλιστα καταλάβει τη δύναμή τους. Ο πρόεδρος του FDP Κρίστιαν Λίντνερ είπε τα δύο κόμματα θα πρέπει πρώτα να διαπραγματευτούν μεταξύ τους. Και ο συμπρόεδρος των Πράσινων, Ρόμπερτ Χάμπεκ ,συμφώνησε. «Αυτοί θα επιλέξουν ποιος θα μπει στην Καγκελαρία» ,τονίζει η FAZ.
Μόνο που τα δύο αυτά κόμματα έχουν πολλές, διαφορετικές απόψεις και το ερώτημα είναι πως θα συνυπάρξουν στην ίδια κυβέρνηση. Μια ματιά στα προγράμματα Πρασίνων και FDP αποδεικνύει του λόγου το αληθές: Οι Πράσινοι εστίασαν την προεκλογική τους εκστρατεία στο αίτημα για τη διάθεση 15 δισεκατομμυρίων ευρώ για επενδύσεις στο κλίμα. Ο ηγέτης του FDP, Κρίστιαν Λίντνερ, από την άλλη πλευρά, που φιλοδοξεί να είναι ο επόμενος υπουργός Οικονομικών , θέλει να βάλει σκληρό φρένο στο δημόσιο χρέος και δεν πρόκειται να αποδεχτεί αυξήσεις φόρους στον μεγάλο πλούτο . Κάτι που έχουν δεσμευτεί οι Πράσινοι ,αλλά και οι Σοσιαλδημοκράτες. Η δημοσιονομική και οικονομική πολιτική του Λίντνερ μοιάζει πολύ περισσότερο με αυτή του CDU παρά με εκείνη του SPD. Θα μπορέσει ο Σολτς να συνδυάσει τα δύο αυτά, αποκλίνοντα προγράμματα; Ο μαραθώνιος των διαπραγματεύσεων θα είναι σπαρμένος μόνο με αγκάθια…