Η σκόνη σχεδόν δεν έχει καταλαγιάσει μετά το αιφνιδιαστικό αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών της Κυριακής που έδωσε ένα κρεμασμένο κοινοβούλιο — και ήδη οι σύμμαχοι του Προέδρου Εμανουέλ Μακρόν ελπίζουν να μετατρέψουν την αναταραχή προς όφελός τους, αναφέρει το POLITICO
Διαψεύδοντας τις πρόσφατες προβλέψεις, η αριστερή συμμαχία του Νέου Λαϊκού Μετώπου κέρδισε τις περισσότερες έδρες στον τελικό γύρο των βουλευτικών εκλογών την Κυριακή, ξεπερνώντας τους κεντρώους του Μακρόν και κατατροπώνοντας την ακροδεξιά Εθνική Συσπείρωση της Μαρίν Λεπέν.
Όμως το αποτέλεσμα άφησε το γαλλικό κοινοβούλιο σε αδιέξοδο , χωρίς προφανή υποψήφιο για πρωθυπουργό και χωρίς κανένα κόμμα σε θέση να σχηματίσει κυβέρνηση.
Οι σύμμαχοι του προέδρου αναζητούν τώρα ευκαιρίες για να εκμεταλλευτούν την αβεβαιότητα για να διεκδικήσουν την κεντρώα ατζέντα τους. Κάποιοι πιστεύουν ότι έχουν βρει έναν πιθανό τρόπο: διαλύοντας την ήδη διχασμένη και κατακερματισμένη αριστερή συμμαχία.
Το Νέο Λαϊκό Μέτωπο είναι μια ετερόκλητη ομάδα ανόμοιων αριστερών κομμάτων με μια βιαστικά συμφωνημένη πολιτική πλατφόρμα και χωρίς σαφή ηγέτη. Περιλαμβάνει την ακροαριστερή France Unbowed, με επικεφαλής τον βετεράνο πυροτέχνη Jean-Luc Mélenchon, τους κομμουνιστές, τους Σοσιαλιστές και τους Πράσινους.
Η συμμαχία συγκροτήθηκε βιαστικά αφού ο Μακρόν προκάλεσε τις πρόωρες εκλογές πριν από έναν μήνα, και παραμένει εύθραυστη και γεμάτη εντάσεις. Μέχρι πολύ πρόσφατα, το Σοσιαλιστικό Κόμμα και η France Unbowed ήταν στα στιλέτα που τραβήχτηκαν για τον πόλεμο του Ισραήλ εναντίον της Χαμάς, με τους Σοσιαλιστές να κατηγορούν την άκρα αριστερά ότι απέτυχε ξεκάθαρα να καταδικάσει τις επιθέσεις της Χαμάς της 7ης Οκτωβρίου.
Το πρωί της Δευτέρας, η αριστερά βρισκόταν ακόμα σταθερά στη φάση του μήνα του μέλιτος και δεσμευόταν να στηρίξει ένα μόνο άτομο για να γίνει πρωθυπουργός μέχρι το τέλος της εβδομάδας. Ωστόσο, οι φιλελεύθεροι του Μακρόν ελπίζουν ότι είναι απλώς θέμα χρόνου να εκραγεί η αριστερά και το κέντρο να αναδειχθεί ως η μεγαλύτερη ομάδα στο κοινοβούλιο.
Ένας από τους κορυφαίους συμμάχους του Μακρόν, Φρανσουά Μπαϊρού, υποστήριξε τη Δευτέρα στο γαλλικό ραδιόφωνο ότι «οι εκλογές δεν είχαν ακόμη εκδώσει την ετυμηγορία τους όσον αφορά τους αριθμούς».
Αμφισβητούμενος για το τι εννοούσε, ο Μπαϊρού είπε ότι το θέμα δεν ήταν η «μέτρηση ψήφων» αλλά ο προσδιορισμός της ομάδας «μπορεί να ενωθεί».
Εν τω μεταξύ, ο Γάλλος πρόεδρος ήταν παράξενα ήσυχος και φαίνεται να ζητά το χρόνο του. Τη Δευτέρα, ο Γάλλος πρωθυπουργός Γκάμπριελ Ατάλ προσφέρθηκε να παραιτηθεί, αλλά ο Μακρόν του ζήτησε να παραμείνει «για τη σταθερότητα της χώρας», σύμφωνα με δήλωση του Μεγάρου των Ηλυσίων.
To σκάκι της Βουλής
Για τον αρχηγό των Πρασίνων Marine Tondelier, ο οποίος ήταν στο στούντιο του ραδιοφώνου με τον Bayrou, τα σχόλιά του ήταν «άρνηση» των αποτελεσμάτων της Κυριακής. «Πρέπει να αποδεχτείς τη νίκη των αντιπάλων σου», απάντησε απότομα.
Αλλά προφανώς δεν είναι τυχαίο ότι ο Μπαϊρού έσερνε τα πόδια του για να αναγνωρίσει την επιτυχία της αριστεράς, καθώς μέλη του κόμματος του Μακρόν προσπαθούσαν να χαράξουν έναν δρόμο για την επιστροφή στην κορυφή.
«Χωρίς το France Unbowed, [η αριστερά] έχει λιγότερες έδρες από εμάς και είμαστε μπροστά από την Εθνική Συσπείρωση», δήλωσε ένας αξιωματούχος από το κόμμα της Αναγέννησης του Μακρόν.
Ένας άλλος απερχόμενος υπουργός σκέφτηκε ότι οι φιλελεύθεροι του Μακρόν χρειάζονται μόνο μια χούφτα περισσότερα μέλη του κοινοβουλίου για να ξεπεράσουν την αριστερά. «Μεταξύ της μη συνδεδεμένης δεξιάς, των ξένων βουλευτών και των UDI [κεντριστών], όλα είναι πιθανά», είπε ο πρώην υπουργός.
Η αριστερά χρειάζεται συμμάχους εάν θέλει μια βολή στη διακυβέρνηση της Γαλλίας, η οποία είναι άλλη μια πηγή έντασης στο εσωτερικό του συνασπισμού.
Τις τελευταίες εβδομάδες, αρκετοί κεντρώοι βαρέων βαρών διατύπωσαν την ιδέα της συνεργασίας με την αριστερά σε έναν «ευρύ συνασπισμό», αν και αυτό θα έπρεπε να αποκλείσει την ακροαριστερή France Unbowed του Mélenchon.
Η κατανομή της εξουσίας έχει επίσης μετατοπιστεί στα αριστερά, στην οποία κάποτε κυριαρχούσε σταθερά η France Unbowed. Οι Πράσινοι και οι Σοσιαλιστές αναδεικνύονται σε πιο ισχυρά κόμματα μετά τις εκλογές.
Ποιoς μιλάει
Αλλά η αναταραχή στο κοινοβούλιο παρέχει ευκαιρίες και σε άλλους. Ακόμα κι αν ο Μακρόν πάρει αυτό που ελπίζει και η αριστερή συμμαχία καταρρεύσει, θα έχει ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα: Το κέντρο καταρρέει.
Η απόφαση του Γάλλου προέδρου να στοιχηματίσει το πολιτικό μέλλον του κινήματός του σε πρόωρες εκλογές έχει αποξενώσει πολλούς από τους συμμάχους του, συμπεριλαμβανομένου του πρώην πρωθυπουργού Edouard Philippe και του ίδιου του πρωθυπουργού του Macron, Gabriel Attal, που παραδέχτηκε στην τηλεόραση ότι ο πρόεδρος δεν τον είχε συμβουλευτεί εκ των προτέρων.
Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας, ο Φιλίπ κατηγόρησε τον Μακρόν ότι «σκότωσε τον συνασπισμό» και ζήτησε να δημιουργηθεί «μια νέα [κοινοβουλευτική] πλειοψηφία». Την Κυριακή, οι σύμμαχοι του Μακρόν απέφυγαν ελάχιστα ένα λουτρό αίματος, χάνοντας ακόμη περισσότερες από 70 έδρες, αλλά αυτό δεν εμπόδισε τον Philippe, ο οποίος έχει προεδρικές φιλοδοξίες για τον εαυτό του, από το να κατακρεουργήσει τις πρόωρες εκλογές που επέφεραν «μια μεγάλη απροσδιοριστία».
Με τον Μακρόν να μην μπορεί να υποβληθεί ξανά το 2027, όλα τα βλέμματα είναι πλέον στραμμένα στην κούρσα για τις επόμενες προεδρικές εκλογές και λίγοι πιθανοί υποψήφιοι θα είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν το μέλλον τους για το παρόν του Μακρόν.
Ακόμη και εκείνοι που υποστήριξαν την απόφαση του Γάλλου προέδρου να διεξαχθούν νέες βουλευτικές εκλογές φαίνεται ότι ετοιμάζουν τη στρατηγική εξόδου τους. Ο απερχόμενος υπουργός Εσωτερικών Gérald Darmanin, ένας άλλος υποψήφιος για την προεδρία, επρόκειτο να ξεκινήσει «το δικό του στήσιμο», σύμφωνα με τον ίδιο πρώην υπουργό που αναφέρθηκε παραπάνω.
Η ομάδα του Darmanin αρνήθηκε να σχολιάσει αυτή την ιστορία.
Ακόμα κι αν οι φιλελεύθεροι καταφέρουν να εξασφαλίσουν τη μεγαλύτερη ομάδα στην Εθνοσυνέλευση και ο Μακρόν μπόρεσε να διορίσει έναν συνάδελφο του κεντρώου ως πρωθυπουργό, δεν υπάρχει τέλος στον πόνο. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα είναι σε θέση να ανατρέψουν την κυβέρνηση σε κάθε βήμα, και η ψήφιση νομοθεσίας θα συνεπάγεται μεγάλη αιμορραγία: το χάος θα εξακολουθεί να επικρατεί στο κοινοβούλιο.