Ο τρόπος με τον οποίο βασισμένος στο θυμικό του ο Αμερικανός πρόεδρος αρχικά δημιουργεί και στη συνέχεια κλιμακώνει κατά το δοκούν κρίσεις είναι ένα ταλέντο που σπάνια συναντά κανείς όχι απλά σε πολιτικούς αλλά και σε επιχειρηματίες του δικού του βεληνεκούς. Το ζήτημα με το συγκεκριμένο ταλέντο είναι πως ούτε ο ίδιος του ο «κάτοχος» δεν μπορεί να χαλιναγωγήσει.
Οι χειρισμοί του 47ου προέδρου των ΗΠΑ σε εσωτερικό και εξωτερικό έχουν αρχίσει να δίνουν κάποια δομικά χαρακτηριστικά του «Τραμπ 2.0». Για αρχή τα πάντα γίνονται με πολύ μεγάλη ταχύτητα ανεξάρτητα από το εάν πρόκειται για την κατάργηση στα χάρτινα καλαμάκια ή την επικοινωνία με την απομονωμένη επί σχεδόν τέσσερα χρόνια Μόσχα.
Το ότι το επιτελείο του Τραμπ και ο ίδιος ο πρόεδρος των ΗΠΑ τρέχουν δε σημαίνει πως όσα γίνονται είναι πρόχειρα… Είναι πολύ δύσκολο να τρέξεις καταστάσεις σε ένα έντονα γραφειοκρατικό σύστημα όπως αυτό των ΗΠΑ ειδικά όταν ακόμη και σήμερα δεν έχει περάσει ας πούμε από ακρόαση το σύνολο των προτάσεών του για θέσεις κλειδιά. Σε δεύτερο χρόνο ο «εξελιγμένος» τουλάχιστον πολιτικά Τραμπ της δεύτερης θητείας είναι ένας Τραμπ ο οποίος παραμένει σταθερός στα όσα έχει πει και σε όσα έχει δεσμευθεί.
Και στην πρώτη του θητεία ο Ντόναλντ Τραμπ μέχρι το σαρωτικό πέρασμα της πανδημίας είχε κρατήσει την ίδια στάση αλλά ακόμη και όσοι τότε δεν το καταλάβαν φαίνεται σήμερα να αντιλαμβάνονται – κάποιοι με τρόμο – πως όσα λέει ή γράφει ο Αμερικανός Πρόεδρος τα εννοεί. Ο Ντόναλντ Τραμπ στην πορεία του στην πολιτική δεν έχει υπάρξει ανακόλουθος. Η νέα έκδοση της διακυβέρνησης του Τραμπ εμπεριέχει όμως αυτή τη φορά και πληθώρα νέων στοιχείων. Το σημαντικότερο από αυτά είναι ο Έλον Μασκ.
Ο πλουσιότερος άνθρωπος του μικρού μας πλανήτη δεν είναι απλά πανίσχυρος αλλά σήμερα είναι σε θέση να δίνει συνεντεύξεις τύπου από το οβάλ γραφείο, συνεντεύξεις στο μόνο από τα τηλεοπτικά μέσα που αρέσουν στο Τραμπ (σ.σ Fox News) καθισμένος δίπλα στον ισχυρότερο άνθρωπο του ίδιου μικρού πλανήτη που μοιραζόμαστε…
Το σημαντικότερο όμως που έχει κατακτήσει ο Έλον Μασκ είναι ότι έχει πρόσβαση σε δεδομένα και στοιχεία τα οποία είναι απόρρητα ή και άκρως απόρρητα χωρίς να είναι επίσημα και θεσμικά υπερυπουργός του DOGE… Ο Ντόναλντ Τραμπ μετά την πρώτη του επεισοδιακή και ακραία στο τέλος θητεία φαίνεται πως πήρε αποφάσεις για ριζικές αλλαγές. Στο πλάι του εμφανίζεται συχνότερα ένας δισεκατομμυριούχος από όσο εμφανίζεται ο Αντιπρόεδρος της χώρας, ή η Πρώτη Κυρία. Ο Τραμπ έχει κάνει τις επιλογές του και σήμερα πριν ακόμη κλείσει έναν μήνα διακυβέρνησης πορεύεται με αυτές χωρίς να κοιτάζει πίσω.
Όλες οι νέες επιλογές και οι κινήσεις του προέδρου Τραμπ έχουν ακόμη, μέχρι σήμερα τουλάχιστον κοινό, αυτή τη φορά δομικά πολιτικό παρονομαστή: έρχονται όχι για να βελτιώσουν αλλά είτε για να ακυρώσουν είτε για να καταργήσουν όλες τις σημαντικές πολιτικές πράξεις της προηγούμενης Προεδρίας. Ακόμη κι αν δεν συμπαθεί κάποιος τους Δημοκρατικούς ή τον Μπάιντεν είναι και επιστημονικά αδύνατο επί τέσσερα χρόνια να μην έχει παράξει ένα θετικό νομοσχέδιο να μην έχει προωθήσει μία θετική πολιτική ή έστω μία για την οποία να μην απαιτείται «ξήλωμα».
Ο Ντόναλντ Τραμπ σαν προγραμματισμένος ακυρώνει είτε μέσα από τα εκατοντάδες προεδρικά διατάγματα είτε μέσα από κινήσεις προς το παρόν πίσω από κλειστές πόρτες και μεθοδεύσεις που στοχεύουν σε ψηφίσματα του Κογκρέσου όλες τις αποφάσεις του προηγούμενου Προέδρου. Με κεντρικό άξονα και επιχείρημα την περικοπή δαπανών ο Τραμπ σήμερα έχει αναστρέψει κυβερνητικό έργο τεσσάρων ετών και αυτό δεν είναι πρόβλημα δικό του αλλά πιθανότατα των Δημοκρατικών ή και της ίδιας της Αμερικανικής Δημοκρατίας.
Με τον τρόπο που κινείται ο Τραμπ και τις δικές του ταχύτητες δεδομένα έχει δημιουργηθεί μία παγκόσμια πρωτόγνωρη στον 21ο αιώνα κινητοποίηση. Κανένας και πουθενά δεν ήταν προετοιμασμένος για την δεύτερη φορά Τραμπ και η σαρωτική του επανεμφάνιση δεν αφήνει περιθώρια για εφησυχασμούς… Το μήνυμα είναι άλλωστε ξεκάθαρο κανένας δεν είναι «υπεράνω του Προέδρου και των ΗΠΑ» - με αυτή την σειρά. Το πρόβλημα δεν είναι ότι ο Τραμπ έχει κινητοποιήσει τους πάντες το πρόβλημα βρίσκεται μάλλον στο ότι σήμερα κανένας δεν μπορεί να «διαβάσει» τα επόμενα λίγα βήματα. Η Ουκρανία, η Γάζα, η Γροιλανδία, οι δασμοί, ο Καναδάς, ο κόλπος του Μεξικού ακόμη και τα καλαμάκια μπορεί να βρίσκονται την ίδια στιγμή – ή τέλος πάντων την ίδια ημέρα – στο οβάλ γραφείο στην προεδρική ατζέντα.
Το «the Trump way» δύσκολα συνηθίζεται η αλήθεια είναι ειδικά όταν τα όσα παράγει μπορούν – χωρίς καμία υπερβολή – να αλλάξουν ιστορικά, γεωγραφικά και πολιτικά δεδομένα σε οποιοδήποτε σημείο του κόσμου. Το ζητούμενο για όλους τους υπόλοιπους μοιάζει σήμερα να καταφέρουν να αποκωδικοποιήσουν και στη συνέχεια να ερμηνεύσουν τον τρόπο με τον οποίο θα αντιμετωπίσουν τα αποτελέσματα των Αμερικανικών κινήσεων καθώς ως φαίνεται αυτή τη φορά δεν υπάρχει επιρροή από τρίτους ή από όσους βρίσκονται εκτός χώρας. Το «America First» ξεκινά και ίσως και να τελειώνει για τις ΗΠΑ του 47ου Προέδρου ακριβώς στα σύνορα της ίδιας της Αμερικής.