Την προσπάθεια της Ελλάδας στο πλαίσιο της πράσινης μετάβασης υπογραμμίζει εκτενές δημοσίευμα των New York Times που υπογράφει Max Bearak,
Και επισημαίνει ότι την τελευταία δεκαετία, η Ελλάδα έχει επενδύσει σημαντικά στην πράσινη ενέργεια, με τις ανεμογεννήτριες και τους ηλιακούς συλλέκτες να παρέχουν πλέον σχεδόν τα δύο τρίτα της ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας.
Η Ελλάδα στρέφεται τώρα σκόπιμα προς τα ορυκτά καύσιμα, εστιάζοντας στο να γίνει σημαντικός προμηθευτής φυσικού αερίου στην Ευρώπη. Αυτός ο άξονας δεν προορίζεται για εγχώρια χρήση αλλά για εξαγωγή στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη.
Οι επιδοτήσεις της Ελλάδας και της ΕΕ έχουν χρηματοδοτήσει νέους αγωγούς και έναν τερματικό σταθμό εισαγωγών για την υποστήριξη αυτής της στρατηγικής, τοποθετώντας την Ελλάδα ως κεντρικό κόμβο για την ευρωπαϊκή ενεργειακή ασφάλεια. Αυτή η στροφή ευθυγραμμίζεται με μια παγκόσμια τάση, όπου τα έθνη επενδύουν σε μεγάλο βαθμό στο φυσικό αέριο ως «καύσιμο μετάβασης», παρά τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις του.
Σχεδόν 1,5 τρισ. δολ. αναμένεται να δαπανηθούν σε υποδομές φυσικού αερίου παγκοσμίως, κι ένα σημαντικό μέρος θα είναι στην Ευρώπη, επισημαίνεται μεταξύ άλλων.
Οι ΗΠΑ προωθούν σε μεγάλο βαθμό την Ελλάδα ως κόμβο για τις εξαγωγές αμερικανικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη, με στόχο να μειώσουν την εξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό αέριο. Οι αμερικανικές εταιρείες πρόκειται να επωφεληθούν σημαντικά από αυτή τη συμφωνία. Ενώ η Ελλάδα λαμβάνει σημαντικές επιδοτήσεις για τις υποδομές φυσικού αερίου, το πραγματικό όφελος είναι γεωπολιτικό, ενισχύοντας τον ρόλο της στην ευρωπαϊκή ενεργειακή ασφάλεια και τη στρατηγική της Δύσης να απομονώσει τη Ρωσία.
Το δημοσίευμα επισημαίνει τις ανησυχίες σε περιβαλλοντικό και οικονομικό επίπεδο. Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι οι επενδύσεις σε υποδομές φυσικού αερίου μπορεί να εμποδίσουν τη μετάβαση στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και να οδηγήσουν σε οικονομική ανεπάρκεια, ειδικά καθώς η ζήτηση φυσικού αερίου στην Ευρώπη προβλέπεται να κορυφωθεί σύντομα.
Παρά την εστίαση στο φυσικό αέριο, η Ελλάδα έχει κάνει σημαντικά βήματα προόδου στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, με περιπτώσεις όπου το ηλεκτρικό της δίκτυο λειτουργεί εξ ολοκλήρου με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Επισημαίνεται ότι η ζήτηση της Ελλάδας για φυσικό αέριο έχει μειωθεί τόσο πολύ που ο τερματικός σταθμός εισαγωγών της Ρεβυθούσας, πρόσφατα παρέμεινε σε μεγάλο βαθμό αδρανής μία ημέρα.. Αλλά αυτό εν μέρει οφείλεται στο ότι εξυπηρετεί μόνο την εγχώρια αγορά της Ελλάδας, όχι διασυνοριακές αποστολές.
Στο μεταξύ, στον νέο πλωτό τερματικό σταθμό στο Αιγαίο, ο Kωστής Σιφναίος της Gastrade που λειτουργεί τον σταθμό, είπε ότι οι κρατήσεις ήταν ισχυρές, χάρη σε μεγάλο βαθμό στις διπλωματικές προσπάθειες.
Παρά την επιθυμία των ΗΠΑ και της Ευρώπης να χρησιμοποιήσουν την Ελλάδα για να απομονώσουν οικονομικά τη Ρωσία, τουλάχιστον ένα μέρος του φυσικού αερίου που φτάνει στην Ευρώπη μέσω της Ελλάδας θα εξακολουθεί να είναι ρωσικό.
Χώρες όπως η Ουγγαρία και η Σλοβακία λένε ότι θα συνεχίσουν να αγοράζουν ρωσικό φυσικό αέριο ακόμη και μετά το κλείσιμο της διαδρομής του αγωγού μέσω της Ουκρανίας. «Και αν το παραγγείλουν από τη Ρωσία, δεν θα τους αρνηθούμε», είπε ο κ. Σιφναίος.
Ωστόσο υπάρχουν ανησυχίες για τη μακροπρόθεσμη οικονομική βιωσιμότητα αυτών των έργων φυσικού αερίου, καθώς η Ευρώπη συνεχίζει να αναπτύσσει με ταχείς ρυθμούς την ικανότητα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Οι επενδύσεις μπορεί να μην είναι κερδοφόρες χωρίς σημαντικές δημόσιες επιδοτήσεις. Περιβαλλοντολόγοι και οργανώσεις όπως το Παγκόσμιο Ταμείο Άγριας Ζωής (WWF) αντιτίθενται σε περαιτέρω επιδοτήσεις για ορυκτά καύσιμα και αμφισβητούν αυτά τα έργα στο δικαστήριο.
Η ενεργειακή στρατηγική της Ελλάδας αντανακλά μια σύνθετη αλληλεπίδραση περιβαλλοντικών, οικονομικών και γεωπολιτικών παραγόντων, με σημαντικές επιπτώσεις για το μέλλον της και για το ενεργειακό τοπίο της Ευρώπης, επισημαίνεται στο εκτενές δημοσίευμα.
Πηγή: New York Times μέσω hellasjournal.com