Μπορεί το σχέδιο του Ντόναλντ Τραμπ, για την Λωρίδα της Γάζας, που προβλέπει την μετατροπή της σε «Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής», αφού βέβαια την καταλάβει και ταυτόχρονα εκτοπίζοντας δύο εκατομμύρία Παλαιστινίων, να συναντά διεθνείς αντιδράσεις, βάζει όμως, ταυτόχρονα, με τον πιο επίσημο τρόπο στο τραπέζι, το ζήτημα τηα αλλαγής του χάρτη της Μέσης Ανατολής..!
Και αυτό συμβαίνει, γιατί ήδη η χώρα, για την οποία ο Χένρι Κίσινγκερ έλεγε ότι «δεν μπορείς να κάνεις ειρήνη στη Μέση Ανατολή χωρίς τη Συρία», μέσα σε ελάχιστες ημέρες, «βαλκανοποιήθηκε», δηλαδή, επί της ουσίας, διαμελίστηκε!
Με ποιο τρόπο;
Οι ισλαμιστές του HTS, υπό τον Μοχάμεντ αλ Σιάρα ή αλ Γκολάνι, (όπως τον πρωτογνωρίσαμε), που εκδίωξε τον Άσαντ, ελέγχει την κεντρική Συρία -από το Χαλέπι έως τη Δαμασκό- και αυτό θα μπορούσε να είναι το πρόπλασμα ενός σουνιτικού «κράτους» στη περιοχή.
Ένα δεύτερο «κράτος» μπορεί να είναι στη περιοχή από τη Λατάκεια έως την Ταρσό, στα παράλια της χώρας όπου κατοικούν στην πλειοψηφία τους μουσουλμάνοι Αλαουίτες και χριστιανοί (ελληνορθόδοξοι, μαρωνίτες και καθολικοί).
Νότια της χώρας, στα σύνορα με το Ισραήλ, στα υψίπεδα του Γκολάν και στο όρος Χερμόν κυριαρχούν οι Δρούζοι, (οπαδοί μια ιδιαίτερης μονοθεϊστικής θρησκείας που έχει στοιχεία από το από τον σιιτικό κλάδο του Ισλάμ, τον Χριστιανισμό, τον Ζωροαστρισμό, τον Μανιχαϊσμό και την αρχαία Ελληνική φιλοσοφία), οι οποίοι διατηρούν πολύ καλές σχέσεις με το Τελ Αβίβ και καθόλου καλές με την Χεζμπολάχ και τη Χαμάς, θα μπορούσε να είναι μια άλλη «κρατική οντότητα». Η οποία, μάλιστα, θα αποτελούσε μια «buffer zone» μεταξύ του Ισραήλ και των Ισλαμιστών, που μέχρι σήμερα κυριαρχούν στη Δαμασκό.
Τέλος, στα βορειανατολικά της χώρας, κοντά στον Ευφράτη ποταμό, οι Κούρδοι της Συρίας, δυνητικά, θα μπορούσαν να αποτελέσουν μία ακόμα «κρατική οντότητα», με την προϋπόθεση ότι ο Τραμπ δεν θα τους «πουλήσει» για δεύτερη φορά και το Ισραήλ θα συνεχίζει να τους στηρίζει.
Έτσι, με δεδομένο:
- Οτι, οι πρόσφατες αναφορές Τραμπ για τη Γάζα, δεν είναι «λόγια του αέρα», αλλά τις εννοεί (και μέχρι στιγμής, η πολιτική πρακτική του έχει δείξει ότι, ό,τι έχει πει, όσο ακραίο και αν έχει ακουστεί, το εννοεί).
- Ότι, το εσωτερικό της Συρίας είναι ένα κατακερματισμένο τοπίο.
- Και ότι, οι εθνοτικές και θρησκευτικές διαφορές και στον Λίβανο, δημιουργούν διαλυτικές συνθήκες στη χώρα, πλεόν μπορούμε, δυστυχώς, να μιλάμε για «Βαλκανοποίηση», όχι μόνο της Συρίας, αλλά της ευρύτερης περιοχής της Μέσης Ανατολής!
ΠΗΓΗ: tomanifesto.gr