Η νέα επικίνδυνη κλιμάκωση στη Μέση Ανατολή μεταξύ Ισραήλ και Ιράν αναλύεται και σχολιάζεται στον γερμανικό Τύπο.
Σε σχόλιο της η Handelsblatt παρατηρεί ότι «ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Νετανιάχου ακολουθεί σταθερά τη στρατηγική ενός ελεγχόμενου σπιράλ αντιποίνων και με αυτό επιτυγχάνει δύο στόχους: σταθεροποιεί τη δική του κυβέρνηση και αυξάνει τις πιθανότητες επανεκλογής του Τραμπ».
Και εξηγεί: «Πρώτον, με την ελεγχόμενη κλιμάκωση κρατά τον αμφιλεγόμενο κυβερνητικό συνασπισμό του ζωντανό στο εσωτερικό της χώρας. Και αποφεύγει να δώσει εξηγήσεις για την ηχηρή αποτυχία της πολιτικής ασφαλείας της κυβέρνησής του για την 7η Οκτωβρίου του 2023, την ημέρα της τρομοκρατικής επίθεσης της Χαμάς. Δεύτερον, με την ανεξέλεγκτη διάθεσή του για εκδίκηση, που έχει κοστίσει τη ζωή στο μεταξύ σε πάνω από 42.000 Παλαιστίνιους συμβάλλει στο να ανοίξει τον δρόμο για τον Λευκό Οίκο στον Ντόναλντ Τραμπ. Οι Ρεπουμπλικάνοι επωφελούνται από το αυξανόμενο χάος και την απώλεια ελέγχου από την κυβέρνηση Μπάιντεν. Ο Τραμπ θεωρείται ακόμη πιο ακραιφνής υποστηρικτής του Νετανιάχου κι από τον νυν Αμερικανό πρόεδρο».
Την ίδια ώρα «η ισραηλινή κυβέρνηση αρνείται μια πολιτική λύση. Ωστόσο το Ισραήλ δεν μπορεί να θέλει στην πραγματικότητα έναν τόσο μεγάλο πόλεμο με το Ιράν, δεν θέλει όμως ούτε το κράτος των μουλάδων. Ο Νετανιάχου διεξάγει έναν πόλεμο ήδη σε τρία μέτωπα, στη Γάζα, στον Λίβανο και στη Δυτική Όχθη. Παρά την στρατιωτική υπεροχή του, ένας ανοιχτός πόλεμος με το Ιράν θα είχε ανυπολόγιστο κίνδυνο».
H λογική των αντιποίνων στη Μ. Ανατολή
Vahid Salemi/AP Photo/picture alliance
Από την πλευρά της η Berliner Morgenpost επιχειρεί να αποκρυπτογραφήσει την λογική των αντιποίνων στη Μέση Ανατολή και, υπό αυτό το πρίσμα, τις επιλογές της Τεχεράνης.
Όπως επισημαίνει: «Αν η Τεχεράνη ήταν οξυδερκής πολιτικά, θα έσπαζε τον κύκλο βίας με συμβολικά μόνο αντίποινα στο Ισραήλ χωρίς μεγάλες ζημιές. Το να μείνει άπραγη ωστόσο θα σήμαινε απώλεια της δυναμικής ισχύος που έχει στη Μέση Ανατολή κι έτσι αυτό το ενδεχόμενο αποκλείεται (…) Πιθανώς η Τεχεράνη θα εστιάσει σε μεσαίου μεγέθους αντίποινα, συμβολικά αλλά και δραστικά (…)
Ωστόσο υπάρχει και ο φόβος σε μια κατάσταση αδυναμίας να ενισχύσει το πυρηνικό πρόγραμμά της με στόχο την κατασκευή ατομικής βόμβας (…) Η τελική απόφαση εναπόκειται στον ανώτατο ηγέτη Αλί Χαμενεΐ, που είναι ήδη 85 ετών. Πόσο ισχυρός είναι πραγματικά σε αυτή την υπαρξιακά κρίσιμη κατάσταση, στην οποία βρίσκεται η χώρα του;
Εν μέσω όλων αυτών, δεν πρέπει να ξεχνάμε το εξής: ότι το Ιράν θέλει να καταστρέψει το Ισραήλ και επίσης τις σιιτικές πολιτοφυλακές σε Ιράκ, Συρία, Λίβανο και Υεμένη (…). O κίνδυνος μιας νέας κλιμάκωσης της βίας έχει απλώς αναβληθεί, δεν έχει αποφευχθεί».
Πηγή: dw.com