Η συνεχής άρνηση του Ντόναλντ Τραμπ να επιβάλει κυρώσεις στην Τουρκία είναι μία προβληματική και ενοχλητική πράξη και δημιουργεί μύρια ερωτηματικά για τις προθέσεις του Αμερικανού Προέδρου, αλλά και τις υπόγειες συμφωνίες του με αυταρχικούς ηγέτες, οι οποίοι συνήθως βρίσκονται απέναντι στην Αμερική.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα, εκτός του Ταγίπ Ερντογάν, είναι και ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν, τον οποίο -για να λέμε τα πράγματα ως έχουν- θαυμάζει ο Αμερικανός πλανητάρχης. Ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας, ο Κιμ Γιόνγκ Ουν είναι και αυτός στη λίστα των «αγαπημένων» του κ. Τραμπ, ο οποίος δεν έχει κρύψει ότι και ο ίδιος έχει αυταρχικές τάσεις. Το Σύνταγμα της Αμερικής ευτυχώς είναι ισχυρό και τον συγκρατεί.
Τις τελευταίες ημέρες ξεκίνησαν να δημοσιεύονται αποκαλύψεις για την μυστήρια συνάντηση του κ. Τραμπ με τον κ. Ερντογάν στην Οσάκα της Ιαπωνίας και είναι φοβερό και μόνο να πληροφορείται κανείς ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος ήταν ο εκβιαζόμενος. Συνήθως συμβαίνει το αντίθετο. Ο εκάστοτε ηγέτης της Αμερικής απαιτεί από τους συνομιλητές του και αυτοί εκτελούν κανονικά τις εντολές του. Στην ιαπωνική πόλη ο κ. Τραμπ ήταν τον αρνάκι και ο πρόεδρος της Τουρκίας ο λύκος.
Ο κ. Ερντογάν απείλησε τον κ. Τραμπ ότι εάν του επιβάλει κυρώσεις θα αποσύρει την Τουρκία από το ΝΑΤΟ και θα κλείσει τη βάση του Ινσιρλίκ, η οποία -έτσι κι αλλιώς- είναι «παγωμένη» υπό την έννοια ότι η τουρκική κυβέρνηση θέτει εμπόδια στους Αμερικανούς όταν ζητούν να την χρησιμοποιήσουν. Δεν συμβαίνει αυτό που συνηθίσαμε στη Σούδα, για παράδειγμα, όπου η Αμερική δεν έχει ποτέ κανένα πρόβλημα, αφού ακόμα και η αριστερή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ εξυπηρετούσε τις ΗΠΑ, όποτε κατέθεταν αίτημα.
Η Τουρκία είναι ένας προβληματικός σύμμαχος για την Αμερική και τη Δύση γενικότερα και από το 2003, όταν αρνήθηκε να ανοίξει το βόρειο μέτωπο εναντίον του Σαντάμ Χουσείν εκβιάζει μονίμως τους αφελείς Αμερικανούς, οι οποίοι έχουν κολλήσει στην ανόητη θεωρία του παρελθόντος ότι αποτελεί το πιο ακριβό οικόπεδο για τα αμερικανικά στρατηγικά συμφέροντα. Δεν είναι πια…
Την Πέμπτη το βράδυ ο γερουσιαστής Λίντσεϊ Γκράχαμ αποκάλυψε ότι με προτροπή του προέδρου Τραμπ τηλεφώνησε στον υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας, Μεβλούτ Τσαβούσογλου και του ζήτησε να μην ενεργοποιηθεί το ρωσικό σύστημα και οι Αμερικανοί, ως αντάλλαγμα δεν θα υποβάλουν κυρώσεις και θα προσφέρουν πακέτο εμπορικής συμφωνίας στην Άγκυρα. Ήταν μία «μη αναμενόμενη» εξέλιξη, που έδειξε κυρίως ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος δεν σέβεται τους νόμους των Ηνωμένων Πολιτειών. Απέδειξε και κάτι άλλο, εξίσου σημαντικό: ότι ο Ταγίπ Ερντογάν, που συνεργάζεται στενά με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, έχει βρει τον τρόπο και «εκφοβίζει» (intimidate) τον Ντόναλντ Τραμπ. Οι αναλυτές και οι διπλωμάτες που ασχολούνται με τα προβλήματα των τουρκοαμερικανικών σχέσεων αδυνατούν να δώσουν άλλη εξήγηση.
Η δραματική υποχώρηση της Αμερικής, από επίσημες δηλώσεις και ανακοινώσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και του Πενταγώνου, και η επιμονή της τουρκικής πλευράς στην αρχική της θέση ότι η αγορά και η εγκατάσταση και η χρήση των S-400 θα πραγματοποιηθεί στη βάση της συμφωνίας της με τη Ρωσία, έχουν προκαλέσει ποικίλα σχόλια που δεν αρμόζουν σε ένα Αμερικανό Πρόεδρο. Και πραγματικά τίθενται λογικά και δίκαια ερωτήματα:
Γιατί ο Ερντογάν παίζει το λαούτο και ο Τραμπ χορεύει;
Και από που αντλεί το θράσος ο πρόεδρος της Τουρκίας να προκαλεί με τόσο ανάρμοστο τρόπο τον Αμερικανό Πλανητάρχη, ο οποίος δικαιολογεί όλες τις πράξεις του προέδρου της Τουρκίας;
Οι αναλυτές και οι διπλωμάτες σπαζοκεφαλιάζουν για να δώσουν μία εξήγηση, αλλά αδυνατούν να το πράξουν, καταφεύγοντας στην απλοποίηση της σκέψης τους και στην αναζήτηση απαντήσεων που δεν τιμούν τον κ. Τραμπ και την οικογένειά του.
Οι διπλωμάτες στην Ουάσιγκτον είχαν μείνει κυριολεκτικά άφωνοι τον Ιούνιο όταν από το Όβαλ Όφις γνωστοποιήθηκε η επιθυμία του κ. Τραμπ να επισκεφθεί την Τουρκία όταν θα έφταναν στο τουρκικό έδαφος οι ρωσικοί S-400. Λέγεται ότι οι συνεργάτες του στην κυριολεξία τα έχασαν και ήταν η αντίδραση του συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας, του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και του Πενταγώνου που διέσωσε την αμερικανική Προεδρία από το απόλυτο ρεζίλεμα. Μία πηγή είχε πει τότε ότι η φιλία του κ. Τραμπ και του κ. Ερντογάν ήταν πραγματική, αν και πολύ λίγοι έδωσαν σημασία στην κουβέντα αυτή. Στο αίτημα του κ. Τραμπ για να εξεταστεί η πρόσκληση του κ. Ερντογάν, αναφερόταν και η επιθυμία του να επισκεφθεί και την Κωνσταντινούπολη όπου έχει κτιστεί ένας «δίδυμος» πύργος που φέρει το όνομα του.
Υπάρχουν άνθρωποι στην αμερικανική πρωτεύουσα που αναζητούν τις απαντήσεις στις τόσες απορίες και ερωτηματικά στα επιχειρηματικά συμφέροντα. Είναι και αυτή μία πιθανότητα στην προσπάθεια να εξεταστεί το απόλυτο μυστήριο, που αναγκάζει τον κ. Τραμπ να δέχεται ακόμα και τις προσβολές του κ. Ερντογάν.
Σε όλο αυτό το απαίσιο και ανάρμοστο διπλωματικό σκηνικό η Ελλάδα και η Κύπρος πρέπει να διατηρήσουν την ψυχραιμία τους, να παραμείνουν πιστές και συνεπείς στις θέσεις τους και στις νέες συμμαχίες στην Μεσόγειο, διότι οι πρόεδροι έρχονται και παρέρχονται, όμως το «βαθύ κράτος» της Αμερικής παραμένει και πάντα κερδίζει…
Πηγή: Hellasjournal