Ο αριστερός συνασπισμός Νέο Λαϊκό Μέτωπο (NFP), ο νικητής των βουλευτικών εκλογών της Γαλλίας, είναι και αυτός που πρόκειται να ηγηθεί των διαπραγματεύσεων για μια μελλοντική κυβέρνηση συνασπισμού.
Όμως, οι εσωτερικές διαφωνίες για θεμελιώδη ζητήματα θα μπορούσαν να βάλουν σε δοκιμασία την επιβίωση της συμμαχίας.
Η γρήγορη συνένωση των δυνάμεων μεταξύ των κομμουνιστών, της ακροαριστερής La France insoumise (LFI), των σοσιαλιστών και των Πρασίνων μετά την ανακοίνωση του Εμανουέλ Μακρόν στις 9 Ιουνίου ότι θα διαλύσει την Εθνοσυνέλευση, αποτέλεσε μεγάλη έκπληξη σε όλο το πολιτικό φάσμα.
Κατά την προεκλογική εκστρατεία για τις ευρωεκλογές τα τέσσερα κόμματα διεξήγαγαν χωριστές εκστρατείες, με σημαντικές διαφωνίες και διασπάσεις. Κανείς δεν περίμενε ότι θα συμφωνούσαν σε ένα κοινό μανιφέστο μόλις λίγες ημέρες μετά την ανακοίνωση Μακρόν.
Όμως, τα αποτελέσματα της Κυριακής (7 Ιουλίου) έδειξαν μια διαφορετική ιστορία: Το NFP ήρθε πρώτο με 178 έδρες, μπροστά από τον συνασπισμό Ensemble του Μακρόν (150) και το ακροδεξιό Rassemblement national και τους συμμάχους του (143).
Τώρα το βάρος πέφτει στην Αριστερά και θα δοκιμαστεί για το πόσο ανθεκτική είναι η συμμαχία τους, καθώς ήδη διακρίνονται διάφορες ρωγμές ως προς τη στρατηγική που πρέπει να υιοθετήσει για τη μελλοντική χάραξη πολιτικής, ενώ παραμένουν κάποιες θεμελιώδεις διαφωνίες πάνω σε ορισμένους νομοθετικούς φακέλους της ΕΕ.
Σε τι διαφωνεί η Αριστερά
Ακολουθούν δύο βασικές πολιτικές συζητήσεις στις οποίες οι πολιτικές δυνάμεις της αριστεράς διαφωνούν σε μεγάλο βαθμό: η γεωπολιτική και τα πυρηνικά.
Υποστήριξη της Ουκρανίας και της άμυνας της ΕΕ
Ενώ οι Σοσιαλιστές και οι Πράσινοι δήλωναν πάντα ότι είναι υπέρ της ενεργού στρατιωτικής και οικονομικής υποστήριξης της Ουκρανίας, το LFI και οι Κομμουνιστές δείχνουν κάπως να διαφοροποιούνται, και τάσσονται υπέρ της άμεσης κατάπαυσης του πυρός και των διεθνών ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων.
«Δεν μπορεί να υπάρξει άλλο αποτέλεσμα από αυτό στο οποίο δεν θα υπάρχουν νικητές και ηττημένοι», δήλωσε τον Μάρτιο η ηγετική φυσιογνωμία του LFI, ο Ζαν-Λικ Μελανσόν, ζητώντας ειρήνη «που θα δίνει σε κάθε ένα από τα δύο μέρη αμοιβαίες εγγυήσεις».
Το LFI υποσχέθηκε στο μανιφέστο του για τις ευρωεκλογές και στο πρόγραμμα του Νέου Λαϊκού Μετώπου να συνεχίσει να στηρίζει την Ουκρανία, αλλά παραμένει αβέβαιη η θέση του σχετικά με την παράδοση πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς, ενώ αρνείται κατηγορηματικά να στείλει στρατιωτικούς εκπαιδευτές στο ουκρανικό έδαφος.
Αυτό απέχει πολύ από τις εκκλήσεις των σοσιαλιστών και των Πρασίνων κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας για τις ευρωεκλογές που ζητούσαν περισσότερη οικονομική βοήθεια και την παράδοση όλων των απαραίτητων όπλων. Ο τότε υποψήφιος Ραφαέλ Γκλυκσμάν είχε ζητήσει ένα ταμείο για την Ουκρανία ύψους 100 δισεκατομμυρίων ευρώ για την ενίσχυση των αμυντικών βιομηχανικών ικανοτήτων της ΕΕ, που θα συγκεντρωθεί μέσω νέου κοινού χρέους της ΕΕ. Βέβαια, ο ίδιος απέκλεισε επίσης την αποστολή στρατιωτών στο Κίεβο.
ΝΑΤΟ
Για το LFI και τους κομμουνιστές, η παγκόσμια ισχύς της Γαλλίας μπορεί να ενισχυθεί μόνο αν το ΝΑΤΟ βγει από το προσκήνιο: «Συμφωνώντας να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, η ΕΕ αποτελεί μέρος μιας στρατηγικής των ΗΠΑ για την κλιμάκωση των εντάσεων σε όλο τον κόσμο», αναφέρει το προεκλογικό μανιφέστο του LFI για τις ευρωεκλογές.
Οι Σοσιαλιστές, ωστόσο, έχουν μια εντελώς διαφορετική άποψη, καθώς υποστηρίζουν έντονα το έργο του ΝΑΤΟ στην ανατολική πλευρά της ΕΕ. «Οι σοσιαλιστές είναι διεθνιστές: Αποδεχόμαστε ότι η ισχύς μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να βοηθήσουμε τους συμμάχους μας και ότι η δράση μας πρέπει να λάβει χώρα εντός του ΝΑΤΟ και των ευρωπαϊκών πλαισίων», αναφέρει το κόμμα στην διακήρυξή του.
Από ό,τι φαίνεται είναι τόσο μεγάλη η διαφωνία για το θέμα αυτό, που τελικά το άφησαν εντελώς εκτός του προγράμματος του NFP.
Διεύρυνση
Το LFI και οι Κομμουνιστές δεν έχουν αποκλείσει τη διεύρυνση προς την Ουκρανία, εφόσον διασφαλιστεί η οικονομική εναρμόνιση.
Οι Σοσιαλιστές και οι Πράσινοι δήλωσαν με μεγαλύτερη σαφήνεια ότι η Ουκρανία και η Μολδαβία θα πρέπει να γίνουν δεκτές στην ΕΕ, χαρακτηρίζοντάς το ως «αναγκαιότητα» για να ενισχυθεί το μπλοκ ως παγκόσμια υπερδύναμη, αν και αναγνώρισαν ότι αυτό θα πάρει χρόνια για να υλοποιηθεί.
Πυρηνικά
Η πυρηνική ενέργεια είναι ένα άλλο θέμα πολιτικής για το οποίο ο αριστερός συνασπισμός δεν φανέρωσε τις απόψεις του στο κοινό μανιφέστο του, καθώς το γαλλικό κοινοβούλιο – πριν από τη διάλυσή του – ενέκρινε νομοσχέδιο για τη δημιουργία έξι πυρηνικών αντιδραστήρων νέας γενιάς έως το 2035.
Τόσο το LFI όσο και οι Πράσινοι είναι κατά της πυρηνικής ενέργειας και έχουν δεσμευτεί να προχωρήσουν σε 100% ανανεώσιμες πηγές ενέργειας από το 2040 έως το 2050.
Αντίθετα, οι Κομμουνιστές είναι ένθερμοι υποστηρικτές της.
Τα πράγματα όμως είναι λίγο πιο διαφοροποιημένα μεταξύ των σοσιαλιστών: Συμφωνούν ότι η μετάβαση στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι κρίσιμη, αλλά δεν δίνουν σαφή ημερομηνία για την πλήρη αποδέσμευση από την πυρηνική ενέργεια. Η πυρηνική ενέργεια, αναφέρει το μανιφέστο των ευρωεκλογών του Γκλυκσμάν, πρέπει να θεωρείται «μεταβατική πηγή ενέργειας».
Σε τι συμφωνεί η Αριστερά
Υπάρχουν, ωστόσο, και πολλά στα οποία συμφωνούν οι αριστερές δυνάμεις – και εδώ είναι το κομμάτι των νομοθετικών φακέλων της ΕΕ όπου θα μπορούσαν να δώσουν κοινό αγώνα.
Σύμφωνο σταθερότητας και ανάπτυξης
Το μανιφέστο του NFP «αρνείται» το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης (ΣΣΑ), το οποίο, όπως λένε, θα επαναφέρει μόνο τη λιτότητα σε ολόκληρη την ΕΕ. Όλοι οι ευρωβουλευτές της το καταψήφισαν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον περασμένο Απρίλιο.
«Αντί να δημιουργούμε νέους παράλογους δημοσιονομικούς κανόνες, η πολιτική μας δράση θα πρέπει να αφιερωθεί στο να χορηγήσουμε στην ΕΕ τα εργαλεία που χρειάζεται για να επενδύσει μαζικά στην άμυνα, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, το δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας, τη βιομηχανία κ.ο.κ.», έγραψε η γαλλίδα ευρωβουλευτής Ορόρ Λαλούκ, που πρόσκειται στους σοσιαλιστές, σε άρθρο γνώμης τον περασμένο Ιανουάριο.
Φόρος της ΕΕ στον υπερβολικό πλούτο
Το αριστερό στρατόπεδο ζητούσε συνεχώς να σταματήσει η άσκηση βέτο σε θέματα δημοσιονομικής πολιτικής και τόνιζε την ανάγκη εναρμόνισης των φορολογικών πρακτικών σε όλο το μπλοκ.
Μία από αυτούς, η Ορόρ Λαλούκ, βρίσκεται επίσης στην πρώτη γραμμή μιας ευρωπαϊκής πρωτοβουλίας πολιτών που θα φορολογήσει τους πλουσιότερους πολίτες της ΕΕ «για τη χρηματοδότηση της οικολογικής και κοινωνικής μετάβασης». Η εν λόγω πρωτοβουλία εκτιμάται ότι θα αποφέρει επιπλέον 220 δισ. ευρώ ετησίως στην ΕΕ.
Το μανιφέστο του NFP ξεκαθαρίζει ότι πρέπει να εφαρμοστεί ένα πιο επεκτατικό φορολογικό σύστημα τόσο στο εσωτερικό όσο και σε επίπεδο ΕΕ – όχι μόνο στον προσωπικό πλούτο αλλά και στις πολυεθνικές εταιρείες.
Η συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση του 2023
Καμία πολιτική δεν απορρίπτεται πιο έντονα από την Αριστερά από την αμφιλεγόμενη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση του Εμανουέλ Μακρόν, η οποία υιοθετήθηκε επώδυνα μόλις πριν από ένα χρόνο.
Όλοι θέλουν να καταργήσουν αυτό το νομοσχέδιο, το οποίο ανεβάζει το νόμιμο ηλικιακό όριοσυνταξιοδότησης από τα 62 στα 64 έτη.
Αντ’ αυτού, το NFP θέλει να την επαναφέρει στα 60 έτη και να συνδέσει τη σύνταξη με τον πληθωρισμό – μια πρωτοβουλία αξίας περίπου 27-53 δισεκατομμυρίων ευρώ, όπως εκτιμούν οι οικονομολόγοι.
Αυτό πιθανότατα να έρχεται, όμως, σε πλήρη αντίθεση με την ετήσια σύσταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία ζητά να αυξηθεί η νόμιμη ηλικία συνταξιοδότησης, ώστε να διασφαλιστεί ότι τα συστήματα συνταξιοδότησης παραμένουν οικονομικά βιώσιμα – καθώς η Γαλλία πρόκειται να εισέλθει σε διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος σύντομα για να περιορίσει το χρέος της.