Μία εβδομάδα μετά τις πρόωρες γενικές εκλογές που κανείς δεν κέρδισε, και δύο εβδομάδες πριν υποδεχθεί τον κόσμο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες , η Γαλλία εξακολουθεί να είναι χωρίς νέο πρωθυπουργό ή κυβέρνηση και σε πολιτικό χάος.
Καθώς οι Γάλλοι γιορτάζουν την Ημέρα της Βαστίλης, την εθνική εορτή της 14ης Ιουλίου, η διαμάχη και το αδιέξοδο μεταξύ των τριών ομάδων που κατέλαβαν τις περισσότερες έδρες αλλά δεν κατάφεραν να εξασφαλίσουν κοινοβουλευτική πλειοψηφία συνεχίστηκαν με προειδοποιήσεις ότι μπορεί να περάσουν δύο μήνες μέχρι να βρεθεί λύση.
Ερωτηθείς τι θα γίνει στη συνέχεια, ακόμη και έμπειροι αναλυτές παραπαίουν. Σε αντίθεση με τους γείτονές της στην Ευρώπη, η Γαλλία δεν έχει ιστορικό κυβερνητικών συνασπισμών και αγωνίζεται με την έννοια του πολιτικού συμβιβασμού. Ο Émeric Bréhier, διευθυντής του Observatory of Political Life στο thinktank του Ιδρύματος Jean-Jaurès, είπε στον Observer : «Αυτό δεν έχει ξαναγίνει στη Γαλλία. Όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, έχουμε συνηθίσει να έχουμε έναν νικητή και έναν χαμένο στις εκλογές. Σήμερα, η πραγματικότητα είναι ότι δεν έχουν χάσει όλοι –εκτός από τον Εμμανουέλ Μακρόν που έχασε το στοίχημά του– αλλά κανείς δεν έχει κερδίσει».
Οι βουλευτικές εκλογές που προκήρυξε ο Μακρόν, ο οποίος εξέπληξε την κυβέρνησή του με την απόφαση, χρεώθηκε ως μέσο για να «ξεκαθαρίσει» το γαλλικό πολιτικό τοπίο μετά τη νίκη της ακροδεξιάς στις ευρωπαϊκές εκλογές. Αντίθετα, έχει προκαλέσει σύγχυση , απειλές από μέλη των τριών σχεδόν ισότιμων μπλοκ που εμφανίστηκαν για να ρίξουν κάθε νέα κυβέρνηση που απέτυχε να ικανοποιήσει την έγκρισή τους και τα συνδικάτα προειδοποιούν για διαδηλώσεις και απεργίες.
Την περασμένη Κυριακή, η αριστερή συμμαχία Νέο Λαϊκό Μέτωπο (NFP) κέρδισε 182 έδρες, η κεντρώα ομάδα Ensemble του Μακρόν 168 έδρες, η ακροδεξιά Εθνική Συσπείρωση (RN), 143 έδρες και οι συντηρητικές Républicains (LR) 46 έδρες. Άλλοι διαφορετικοί υποψήφιοι έλαβαν τις υπόλοιπες 38 έδρες. Χωρίς συμβιβασμό, κανένα μπλοκ δεν μπορεί να ελπίζει ότι θα σχηματίσει πλειοψηφία 289 βουλευτών από την 577 εδρών Εθνοσυνέλευση .
«Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει καμία δικαιολογία που να μπορεί να υποστηριχθεί για να κυβερνά αυτή ή εκείνη η ομάδα. Η μόνη πλειοψηφία που υπάρχει είναι μια πλειοψηφία που απέρριψε την ακροδεξιά εκλογικά και πολιτικά», είπε ο Bréhier. «Η αριστερά, που κέρδισε τις περισσότερες έδρες, πέρασε μέρες τσακώνοντας μετά τις εκλογές και χωρίς να πετύχει τίποτα. Πρέπει να βρει ένα όνομα για τον πρωθυπουργό. Αν αποτύχει, ο πρόεδρος θα πάρει τα πράγματα στα χέρια του και θα ονομάσει ένα».
Παραδοσιακά, ο πρόεδρος ζητά από τον αρχηγό του κόμματος με την πλειοψηφία να σχηματίσει κυβέρνηση και ορίζει έναν πρωθυπουργό. Η ριζοσπαστική αριστερά France Unbowed (LFI), η ομάδα που κέρδισε τις περισσότερες έδρες στο μπλοκ του Νέου Λαϊκού Μετώπου , έχει προτείνει τέσσερις υποψηφίους για πρωθυπουργό, συμπεριλαμβανομένου του σκληροπυρηνικού ηγέτη του κόμματος Jean-Luc Mélenchon . Το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PS), το οποίο επρόκειτο να συνεδριάσει το Σάββατο, είναι πιθανό να προτείνει τον αρχηγό του Ολιβιέ Φορ, ενώ το Κομμουνιστικό κόμμα πρότεινε τη σχετικά άγνωστη Ουγκέτ Μπελό, πρόεδρο του περιφερειακού συμβουλίου στη γαλλική υπερπόντια επικράτεια Ρεϋνιόν. Άλλοι πρότειναν να βρεθεί κάποιος πάνω από την πολιτική του κόμματος.
Με το France Unbowed και το National Rally να απειλούν να ασκήσουν βέτο σε οποιαδήποτε κυβέρνηση περιλαμβάνει την άλλη, μια συμμαχία μετριοπαθών της αριστεράς, του κέντρου Macron και της Gaullist κεντροδεξιάς που συντρίβουν ένα κοινό πρόγραμμα φαίνεται η πιο υποσχόμενη λύση. Μια εναλλακτική λύση, λέει ο Bréhier, είναι μια κυβέρνηση μειοψηφίας μέσω της οποίας κάθε νομοσχέδιο θα απαιτούσε τη δημιουργία ad hoc συμμαχιών για να περάσει.
Ο Sylvain Maillard, από την Αναγέννηση του Μακρόν, είπε ότι το κόμμα του θα καταθέσει ψήφο δυσπιστίας εάν δοθεί στο LFI εξουσία και πρότεινε ότι θα χρειαστεί χρόνος για να βρεθεί «ένας μεγαλύτερος συνασπισμός». Είπε: «Μπορούμε να ζούμε σε έναν παράλληλο κόσμο, αλλά τα μαθηματικά δείχνουν ότι [η αριστερά] έχει λιγότερους από 200 βουλευτές».
Άλλοι βλέπουν τον Μακρόν, ο οποίος μέχρι τώρα μικροδιαχειρίζεται την κυβέρνηση, να αναγκάζεται να υποχωρήσει από τα εσωτερικά ζητήματα και να επικεντρωθεί στο προεδρικό προνόμιο της άμυνας και της εξωτερικής πολιτικής, όπου το σύνταγμα του επιτρέπει ορισμένες άμεσες εξουσίες.
Την περασμένη εβδομάδα, ο Μακρόν δημοσίευσε μια ανοιχτή επιστολή καλώντας τις «ρεπουμπλικανικές πολιτικές δυνάμεις» να ενωθούν για να οικοδομήσουν μια «στερεή [κοινοβουλευτική] πλειοψηφία».
Στη συνέχεια, ο συντηρητικός πρώην πρωθυπουργός Ντομινίκ ντε Βιλπέν είπε ότι ο νέος πρωθυπουργός πρέπει να έρθει από την αριστερά. «Ένας από τους κινδύνους, αν συνεχίσουμε με την τρέχουσα σύγχυση, είναι ότι όλοι θα συνειδητοποιήσουν ότι κανείς δεν έχει πολιτικό συμφέρον να ηγηθεί αυτής της κυβέρνησης. Και ότι, στο τέλος, ο πρόεδρος θα βρεθεί αντιμέτωπος με το χάος. Έτσι θα αντιμετωπίσει το ερώτημα εάν η παραίτηση είναι ο μόνος τρόπος για να επιλυθεί [η κατάσταση]».
Η πρώτη πρόκληση θα έρθει την Πέμπτη, όταν η Εθνοσυνέλευση συνεδριάσει για πρώτη φορά μετά τις εκλογές για να εκλέξει πρόεδρο της Κάτω Βουλής – το αντίστοιχο του προέδρου της Βρετανίας – και η κυβέρνηση παραιτηθεί επίσημα. Μετά από μια συνταγματική αναθεώρηση του 2008 που εμπνεύστηκε από το δυαδικό σύστημα της Βουλής των Κοινοτήτων, ακολούθησε ο ορισμός των κοινοβουλευτικών ομάδων που περιλαμβάνουν ένα κόμμα της πλειοψηφίας και μια μειοψηφική αντιπολίτευση και η κατανομή των επιτροπών και άλλων θέσεων.
«Με τον πολλαπλασιασμό της αντιπολίτευσης και των μειονοτικών ομάδων, κινδυνεύουμε να έχουμε προβλήματα με την ατζέντα. Εάν έχετε μια ντουζίνα ομάδες, θα μπορούν να καταθέτουν ένα νομοσχέδιο μόνο κάθε ενάμιση χρόνο», είπε ο συνταγματολόγος Benjamin Morel.
Στο μόνο που συμφωνούν όλοι είναι ότι η διαδικασία σχηματισμού νέας κυβέρνησης που δεν θα πέσει με την πρώτη ψηφοφορία δυσπιστίας είναι πιθανό να είναι δαιδαλώδης.
«Προς το παρόν, κανείς δεν μπορεί να βγάλει μια απάντηση από το καπέλο», είπε ο Bréhier. «Ο Μακρόν ήθελε αυτό να είναι η μεγάλη διευκρίνιση – αντ' αυτού έχει γίνει η μεγάλη σύγχυση».
Πηγή: theguardian.com