Η κατάσταση στη Λιβύη εξελίσσεται σε εξαιρετικά περίπλοκη μετά την αεροπορική επίθεση εναντίον της βάσης που πρόσφερε στην Τουρκία το καθεστώς της Λιβύης. Φαίνεται ότι οι υπόλοιποι παίκτες στην περιοχή αποφάσισαν να δράσουν δυναμικά.
Οι «δράστες» γνώριζαν ότι είχε αποχωρήσει από τη βάση ο υπουργός Άμυνας της Τουρκίας, Χουσουσί Ακάρ. Και κτύπησαν αμέσως μετά. Και αυτό είναι το πιο ισχυρό μήνυμα που έστειλαν στον Ταγίπ Ερντογάν.
Ήδη αραβικές πηγές ομιλούν για ανάμειξη της Γαλλίας ή της Αιγύπτου. Άλλες πηγές αναφέρουν εμπλοκή των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Όλοι οι παραπάνω είναι ταυτόχρονα στενοί σύμμαχοι των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, και οι υπουργοί Άμυνας και Εξωτερικών, Μαρκ Έσπερ και Μάικ Πομπέο, είναι συχνοί συνομιλητές των ομολόγων τους των χωρών αυτών.
Παρατηρητές της κατάστασης πιστεύουν ότι η Γαλλία, η Αίγυπτος και άλλες χώρες της περιοχής αποφάσισαν να αντιμετωπίσουν την τουρκική επιθετικότητα. Εάν ισχύει η παρατήρηση αυτή, η Λιβύη θα μετατραπεί σε θέατρο συγκρούσεων και μεταξύ συμμάχων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
Τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές, δεν είχαμε την επίσημη αντίδραση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Αλλά, αν διαβάζω σωστά τους Αμερικανούς, σίγουρα θεωρείται επικίνδυνη κλιμάκωση η επίθεση αυτή, που πιθανότατα θα οδηγήσει και άλλες χώρες να αναμειχθούν με δικά τους μέσα στον εμφύλιο της Λιβύης. Γι’ αυτό, πιστεύω ότι η Αμερική θα επιμείνει στην εκεχειρία και στο διάλογο.
Η Τουρκία, ως γνωστό, θεωρεί όλους τους άλλους ότι παρανομούν, ενώ η ίδια είναι νόμιμη, που βεβαίως ΔΕΝ είναι.
Αν έδειξε κάτι η επίθεση είναι ότι υπάρχουν χώρες, που απορρίπτουν την επιθετικότητα της Τουρκίας στη Λιβύη και είναι διατεθειμένες να συγκρουστούν μαζί της. Η επίθεση αυτή καθ’ αυτή έδειξε και κάτι άλλο: ότι δημιουργείται μία συμμαχία χωρών, απέναντι στην κατοχική δύναμη. Αν μελετήσει κανείς την κατάσταση, θα καταλήξει στο εύλογο συμπέρασμα ότι η Τουρκία δεν έχει συμμάχους στην ανατολική Μεσόγειο, αν εξαιρέσουμε τη μεσοβέζικη στάση της Ιταλίας, η οποία δεν έχει μία σταθερή πολιτική.
Η ανησυχία είναι δικαιολογημένη, διότι οι Αμερικανοί βλέπουν τη μεγάλη εικόνα στην ανατολική Μεσόγειο. Το γεγονός, που δεν αμφισβητείται, είναι ότι η Τουρκία με τις παράνομες ενέργειες της προκαλεί μεγάλο ρήγμα και στο ΝΑΤΟ, όπου βρίσκεται ήδη αντιμέτωπη με άλλες οκτώ χώρες-μέλη, ανάμεσά τους και η Γαλλία.
Η αμερικανική κυβέρνηση, μέχρι της στιγμής, τηρεί μία ουδέτερη στάση στη Λιβύη, αλλά ειλικρινά δεν γνωρίζουμε εάν αυτή η ουδέτερη στάση θα συνεχιστεί μετά το κτύπημα στην τουρκική βάση.
Βασικά, αυτό που ζητούν οι Αμερικανοί, είναι άμεσα να οδηγηθούν τα πράγματα σε συνομιλίες υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, διαφορετικά η κατάσταση θα είναι ανεξέλεγκτη.
Αν δει κανείς το σκηνικό, όπως διαμορφώνεται, εύκολα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι εξυπηρετείται μόνο η Ρωσία και προφανώς ο Πούτιν κάθεται και βλέπει όλα αυτά και γελά. Διότι στο τέλος και διχοτόμηση να επιβληθεί στη Λιβύη, πάλι αυτός θα είναι ο κερδισμένος.
Σε ότι αφορά τη νότια πτέρυγα του ΝΑΤΟ, αρκεί μία ματιά στον χάρτη. Είναι διαλυμένη. Η Τουρκία έχει έτοιμα τα πολεμικά της σχέδια, ενώ απείλησε και μία γαλλική φρεγάτα άσχετα αν στο ΝΑΤΟ, δεν είδαν, δεν ξέρουν.
Σε ότι αφορά το επεισόδιο αυτό, η αμερικανική κυβέρνηση προτρέπει τους συμμάχους να απέχουν από συμπεριφορές που υπονομεύουν την αλληλεγγύη της Συμμαχίας και εκτρέπουν από την εστίασή προς την επιδίωξη κοινών στόχων και την αντιμετώπιση κοινών αντιπάλων.
Το θέμα είναι ότι η Τουρκία δεν στρέφεται κατά κοινών αντιπάλων, αλλά εναντίον των συμμάχων της στο ΝΑΤΟ. Παίζει ξεκάθαρα το παιγνίδι των αντιπάλων της Αμερικής και γενικά της Δύσης.
Και αυτή η πραγματικότητα πρέπει να ανησυχήσει στους Αμερικανούς, οι οποίοι «βλέπουν» μεν από μακριά αλλά το βασικό που πρέπει να καταλάβουν είναι ότι διακυβεύονται τα στρατηγικά τους συμφέροντα. Μετά τη Συρία θα χάσουν τη Λιβύη και θα θέσουν σε κίνδυνο και τις σχέσεις τους με τις χώρες της περιοχής.
Οι αποφάσεις στην Ουάσιγκτον δεν πρέπει να λαμβάνονται με γνώμονα τις λυκοφιλίες και τα συμφέροντα του προέδρου Τραμπ. Απλά πράγματα…
Πηγή: