Σε σχετικό άρθρο της γαλλικής εφημερίδας Le Figaro και του αρθρογράφου Renaud Girard για την τουρκική κρίση, ο αρθρογράφος παίρνει θέση σημειώνοντας ότι στο ζήτημα της Τουρκίας του Ερντογάν, ο Τραμπ έχει δίκιο.
Ο νέος Σουλτάνος προσπαθεί επί του παρόντος να εκβιάσει το ΝΑΤΟ, διαμηνύοντας προς όλες τις κατευθύνσεις ότι μπορεί να βρει άλλους ισχυρούς στρατηγικούς εταίρους.
Εάν αυτό που σκέφτεται είναι η Ρωσία, ο δρόμος του δεν θα είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, υπογραμμίζεται στο εν λόγω δημοσίευμα.
Και τούτο γιατί θα πρέπει πρώτα να καταπιεί ένα μεγάλο διπλωματικό αγκάθι και να δεχτεί όπως είναι τη Συρία του Μπάαθ του Μπασάρ ελ-Άσαντ, την πτώση του οποίου ο Τούρκος Πρόεδρος επιδιώκει από το 2012.
Επιπλέον, επισημαίνονται διαφορές των δύο χωρών, αφενός στις σχέσεις με το Ισραήλ, αφετέρου σε θέματα ανεξιθρησκείας.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, το «έγκλημα» του Άντριου Μπράνσον είναι ότι ήθελε ειρηνικά να μιλήσει για τη χριστιανική πίστη του. Ο πάστορας κατηγορείται ότι ήταν μέρος μιας συνωμοσίας με σκοπό τη διαίρεση του τουρκικού έθνους.
Σε μια χώρα όπου οι χριστιανοί αντιπροσωπεύουν λίγο περισσότερο από το 1% του πληθυσμού, ενώ πριν από δύο χιλιάδες χρόνια ήταν η πρώτη περιοχή μετά την Παλαιστίνη που εκχριστιανίστηκε, επισημαίνει ο αρθρογράφος, υπενθυμίζοντας την αρμενική γενοκτονία και τους διωγμούς των Ελλήνων.
Και το άρθρο καταλήγει: Για να ζήσει με ειρήνη και ευημερία η Μέση Ανατολή χρειάζεται θρησκευτική ανεκτικότητα. Ο ισλαμο-εθνικισμός του Ερντογάν αρνείται να το δεχθεί.
Η κυβέρνησή του δεν έχει αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των Αρμενίων, η οποία, ωστόσο είναι αδιαμφισβήτητο ιστορικό γεγονός (και του οποίου οι Γενικοί Πρόξενοι των ΗΠΑ υπήρξαν τότε έντρομοι αυτόπτες μάρτυρες).
Ο Ντ. Τραμπ δεν σκοπεύει να θυσιάσει τον πάστορα στον βωμό της στρατηγικής συνεργασίας με την Τουρκία -και έχει δίκιο. Επειδή οι σύμμαχοι που δεν μοιράζονται τις ίδιες αξίες με εσένα, πάντα καταλήγουν να στρέφονται κάποτε εναντίον σου.
Κίνδυνοι εξάπλωσης της τουρκικής κρίσης
Σε άλλο ρεπορτάζ της εφημερίδας Le Figaro επιχειρείται να ερευνηθούν οι πραγματικές διαστάσεις του κινδύνου από την τουρκική κρίση. Όπως επισημαίνεται, ναι μεν δεν υπάρχει ακόμα κλίμα πανικού αλλά κάποιες εστιασμένες ανησυχίες, ενώ γίνεται λόγος για μετριασμένο αντίκτυπο της πτώσης της λίρας στα διεθνή χρηματιστήρια.
Οι επενδυτές πωλούν τους τίτλους που θεωρούν επικίνδυνους. Στη Γηραιά ήπειρο, αυτό μεταφράζεται σε μια ένταση στα επιτόκια δανεισμού των χωρών του Νότου, αρχής γενομένης από την Ιταλία. Προς το παρόν, στην πρώτη γραμμή βρίσκονται οι αναδυόμενες οικονομίες.
Μετά την τουρκική λίρα, τα νομίσματα Ρωσίας, Αργεντινής, Ν. Αφρικής και Βραζιλίας κλονίζονται στις αγορές συναλλάγματος. Από την άνοιξη, αυτές οι χώρες έχουν πληγεί από τα αυξανόμενα επιτόκια των ΗΠΑ. Μεταξύ των πιο ευάλωτων οικονομιών και η Ινδονησία, η οποία, όπως και η Τουρκία, έχει πάρα πολλούς ξένους πιστωτές.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Καθώς η τουρκική οικονομία αντιστοιχεί μόνο στο 1% του παγκόσμιου ΑΕΠ, ο αντίκτυπος της κρίσης στη χώρα αναμένεται περιορισμένος, λέει ο Gareth Leather της Capital Economics. Ωστόσο, υπογραμμίζει τον κίνδυνο «χρηματοοικονομικής μετάδοσης», παραπέμποντας στην ασιατική κρίση του 1997-1998.
«Αν ο πανικός επηρεάσει άλλες αναδυόμενες οικονομίες, τότε θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε μια πιο συστημική κρίση».
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν έχει προβεί σε κάποιον επίσημο σχολιασμό, ωστόσο σύμφωνα με τα ΜΜΕ, έχει κάποιες ανησυχίες.
Οι γαλλικές ή άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες με άνοιγμα στον τραπεζικό τομέα της Τουρκίας αναμένεται να έχουν ζημία, καθώς ενδέχεται να χρειαστεί να συντρέξουν τις θυγατρικές τους.
Η έκθεση της Γαλλίας υπολογίζεται σε 35 δισ. δολάρια και αφορά κυρίως την TEB, θυγατρική της BNP Paribas. Σε σχέση με τις γαλλικές επιχειρήσεις στην Τουρκία, η Renault, με το 10% της παγκόσμιας παραγωγής της γαλλικής αυτοκινητοβιομηχανίας να γίνεται στην Τουρκία.
Επισημαίνεται πως αυτό που αναμένεται να πληγεί είναι οι πωλήσεις εντός Τουρκίας, που από την αρχή του 2018 έχουν ούτως ή άλλως υποχωρήσει κατά 16%.