Δύο καλοί φίλοι από τον χώρο της ναυτιλίας με προσκάλεσαν προ ημερών σε δείπνο. Την ώρα που καθόμουν, το μάτι μου έπεσε στο γειτονικό τραπέζι. Δύο επίσης κορυφαίοι της ναυτιλίας μας δειπνούσαν με τον Κώστα Σημίτη. «Δεν θα τον χαιρετήσεις;» ρώτησαν οι συνδαιτυμόνες μου. «Με τόσα που του έχω γράψει για την πολιτική του, όχι επί προσωπικού, δεν ξέρω αν θα ενθουσιαστεί στη θέα μου. Αυτή τη στιγμή άλλωστε τον βλέπω απασχολημένο και εύχαρι, ας μην του το... χαλάσουμε! Στο τέλος, από μπροστά του περνάμε άλλωστε, αν ταιριάξει, γιατί όχι;» απάντησα.
Οπως φεύγαμε, έπρεπε να περάσουμε υποχρεωτικά μπροστά από το τραπέζι των εφοπλιστών μας και του πρώην πρωθυπουργού. Είδα από μακριά την κυρία Δάφνη Σημίτη να με αγριοκοιτά, δεν πτοήθηκα όμως! Πλησίασα στον πρώην πρωθυπουργό. «Κύριε πρόεδρε, καλησπέρα σας!» είπα. Ο κ. Σημίτης γύρισε, με κοίταξε δήθεν έκπληκτος, ότι εκείνη τη στιγμή αντιλαμβανόταν την παρουσία μου, και απάντησε: «Α! Εσύ είσαι;»
Ούτε καλησπέρες ούτε γεια ούτε «πώς τολμάς και μου απευθύνεσαι»! Ευγενική ψυχρότης. Ανασυντάχθηκα αμέσως μετά την έκπληξη και απευθύνθηκα στην ομήγυρη: «Ξέρετε, κάθε φορά που με βλέπει ο πρόεδρος, αυτό το επιφώνημα κάνει. “Α!” Καληνύχτα σας» είπα και έκανα να φύγω. Ενιωσα ένα χέρι να με χτυπά κάπως άγαρμπα στον αγκώνα. «Μα... δεν με φροντίζετε!» σχολίασε με χιούμορ ο χαμογελαστός τώρα κ. Σημίτης. «Θα το... προσπαθήσουμε» απάντησα με χιούμορ κι εγώ κατευθυνόμενος προς την έξοδο.
Αναφέρω αυτό το περιστατικό με τους χαριεντισμούς για έναν απλό λόγο: Συνέβη τέσσερις μέρες προτού εκδικαστεί -έλαβε αναβολή- η αγωγή που έχει καταθέσει ο πρώην πρωθυπουργός κατά δημοσιογράφου του Δημοκρατικού Τύπου επειδή εκείνος καταφέρθηκε εναντίον του με σκληρές φράσεις.
Αναζήτησα την αγωγή, όταν υπεβλήθη, και αυτό που διαπίστωσα με έκπληξη είναι πως ο πρώην πρωθυπουργός ζητά αποζημίωση για χαρακτηρισμούς που περιλαμβάνονται στο επίμαχο άρθρο, αλλά δεν ζητά αποζημίωση για τις κρίσεις που εκφέρονται για τη σιωπή του περί τον Γιάννο, τον Ακη, τον Μαντέλη, τον Τσουκάτο, τη Siemens κ.λπ.
Για την κριτική που του ασκούμε γι’ αυτά ο κ. Σημίτης ενοχλείται και απαντά με το επιφώνημα «Α!» όταν τον συναντούμε.
Σε άλλους συναδέλφους πρωθυπουργός δεν απαντά καν «Α!». Απαντά «όχι».
Κορυφαίος συνάδελφος που του ζήτησε τηλεοπτική συνέντευξη προ μηνών σχεδόν έθεσε ως προϋπόθεση να τον ρωτήσει για τα επίμαχα πρόσωπα και τις επίμαχες υποθέσεις διαφθοράς. Εθεσε ως προϋπόθεση να τον ρωτήσει και για οικεία του πρόσωπα που τυχόν εμπλέκονται σε δικαστικές έρευνες. Ο πρώην πρωθυπουργός όμως αρνήθηκε γι’ αυτό και επελέγη άλλος συνάδελφος, πιο ανεκτικός. Το μόνο που τον ενδιέφερε, αυτόν τον εκ πεποιθήσεως «θεσμικό» παίκτη του πολιτικού μας συστήματος, που παγίως εκφράζεται υπέρ της σταθερότητας και της εξάντλησης των τετραετιών, ήταν να ζητήσει τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών!
Σήμερα έχουμε αρχίσει να αντιλαμβανόμαστε γιατί. Οχι μόνο γιατί αρνείται να απαντήσει για το θερμοκήπιο της διαφθοράς που άνθισε στην αυλή του, αλλά γιατί επιμένει να ζητά εκλογές.
Σήμερα, επίσης, γνωρίζουμε γιατί άλλοι βασικοί υπουργοί του κ. Σημίτη προσπαθούν να βρούν στέγη στην επερχόμενη κυβέρνηση της Ν.Δ.: Για να καλυφθούν.
Το θέμα όμως δεν είναι τι επιδιώκουν αυτοί. Το θέμα είναι αν θα τους φορτωθεί η Ν.Δ. Αυτό είναι το θέμα!
ΠΗΓΗ: Το άρθρο του Μανώλη Κοττάκη δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Δημοκρατία»