Ετσι, κύριε Μουσταφά; Λες ότι υπάρχουν κάποιοι που περιμένουν «να έρθει το τέλος του 2016» για να πουν «κοιτάξτε δεν βρέθηκε λύση»; Ποιοι είναι αυτοί οι ποταποί; Τι είδους ενέδρα είναι αυτή; Μήπως τοποθέτησαν δυναμίτη στους δρόμους; Μήπως τοποθέτησαν βόμβα κάτω από το τραπέζι των συνομιλιών; Θα βρεις λύση και σε εμποδίζουν να το κάνεις; Σε απειλούν με θάνατο;
Να το πω εκ των προτέρων. Εγώ δεν συγκαταλέγομαι σε αυτούς που περιμένουν. Δεν χρειάζεται να περιμένω! Γιατί να περιμένω το τέλος του χρόνου; Το λέω από τώρα. Δεν θα βρεθεί λύση όχι μόνο μέχρι το τέλος του 2016, αλλά και μέχρι να τελειώσει η θητεία σου. Με αυτά τα μυαλά δεν γίνεται. Θα φύγεις από το προεδρικό μέγαρο έτσι όπως μπήκες σε αυτό. Με άδεια χέρια. Ύστερα θα σε μνημονεύουν ως τον «τέταρτο πρόεδρο». Μέχρι εδώ. Τι απομένει; Να γράψεις τα απομνημονεύματά σου. Τότε ίσως γράψεις αυτά που μας κρύβεις τώρα, αυτά που δεν μας λες. Αλλά τότε δεν θα έχει τόση αξία. Θα διηγείσαι στα εγγονάκια σου τις μέρες που πέρασες στο προεδρικό. Θα τους δείχνεις τις φωτογραφίες που έβγαλες στο προεδρικό μέγαρο στην Άγκυρα, το ΑΚ Σαράι, μαζί με τον Ταγίπ Ερντογάν, όταν εκείνος θα ψάχνει τρύπα να ξεφύγει όπως ο σάχης Ριζά Πεχλεβί, όπως ο Τσαουσέσκου. Κοίτα, σου το λέω από τώρα. Δεν είμαι από αυτούς που περιμένουν το τέλος του 2016. Μην ψάχνεις ενέδρες και άλλα παρόμοια σε εμένα. Υπάρχουν άλλοι τέσσερις μήνες μέχρι το τέλος του χρόνου. Προσπάθησε με όλη σου τη δύναμη. Κάνε να ντραπούν τα τσακάλια που έστησαν καραούλι. Κάνε και εμένα να ντραπώ. Φύλαξε αυτό μου το άρθρο. Και δείξε το σε όλους όταν βρεις λύση. «Κοιτάξτε πόσο άδικο είχε», να τους πεις.
Κοίτα τι λες και πάλι. Οι Ελληνοκύπριοι προφασίζονται τη 15η Ιουλίου, λες. Κρύφτηκαν πίσω από τη δικαιολογία ότι «είδατε τον τουρκικό στρατό, οδήγησαν τα τανκς πάνω στους ανθρώπους». «Γίνεται να είναι εγγυητής αυτός ο στρατός;» ρωτάνε. Ε, μήπως έχουν άδικο να ρωτάνε; Δεν είναι μόνο οι Ελληνοκύπριοι που το ρωτάνε αυτό, το ρωτάω και εγώ ως Τουρκοκύπριος. Μάλιστα εκπλήττομαι γιατί δεν το ρωτάς και εσύ και γιατί δεν ανησυχείς. Φαίνεται ότι δεν αντιλαμβάνεσαι αυτά που συμβαίνουν στην Τουρκία. Δεν ξέρεις ότι ο άνθρωπος του οποίου σφίγγεις το χέρι χαμογελώντας στο προεδρικό μέγαρο είναι σαν τον Σαντάμ. Την ώρα που εσύ έσφιγγες το χέρι του σε εκείνο το μέγαρο, η εφημερίδα «Οζγκιούρ Γκιουντέμ» έκλεινε από την Αστυνομία και πολλοί έντιμοι δημοσιογράφοι που δεν είχαν καμία σχέση με τον Φετουλάχ Γκιουλέν έτρωγαν ξύλο και οδηγούνταν στις φυλακές. Είπες «ας μην καούν τα χλωρά μαζί με τα ξερά» και νόμισα και εγώ ότι είπες κάτι τολμηρό. Τελικά το είπες αυτό όχι για τα «χλωρά» στην Τουρκία, αλλά μόνο για εκείνα στην Κύπρο. Όχι για τους εκεί δημοσιογράφους. Μόνο για τους δικούς μας δημοσιογράφους! Σίγουρα δεν το αντιλαμβάνεσαι! Το πραγματικό πραξικόπημα συντελείται τώρα στην Τουρκία. Αυτή η κυβέρνηση είναι κυβέρνηση των βιαστών, των ληστών. Είναι η κυβέρνηση των χοτζάδων Αχμέτ με ράσο. Κοίτα, μείωσαν την ηλικία του βιασμού στα 15. Δεν θεωρείται έγκλημα. Ένα κράτος που ρίχνει τα παιδιά στη φωτιά. Και εσύ μας λες συνεχώς ότι «πρέπει οπωσδήποτε να έχουμε εγγυητή». Σώνει και καλά θα βάλεις μπελά στο κεφάλι μας ένα φασιστικό κράτος. Να χαίρεσαι που είσαι Κύπριος και όχι από την Τουρκία. Αλλιώς θα σε έριχναν προ πολλού στη φυλακή και εσένα εκεί. Να παρακαλάς να μην ανακατεύεται περισσότερο εδώ σε εμάς.
Τι φόρμουλα εγγυήσεων έχεις που νομίζεις ότι δεν θα έχουν αντίρρηση οι Ελληνοκύπριοι; Μήπως η Τουρκία θα εγγυηθεί μόνο τον βορρά, η Ελλάδα μόνο τον νότο και η ΕΕ την ομοσπονδιακή δημοκρατία; Πόσοι διανοητικά καθυστερημένοι υπάρχουν μέσα στην ελληνοκυπριακή κοινότητα που θα αποδεχτούν αυτή τη λαμπρή ιδέα που βγήκε μέσα από το «χρυσό» κεφάλι του Αναστασιάδη; Δεν θα γίνει ακόμα και αν επιχειρήσεις να το επιβάλεις εκ των άνω χωρίς δημοψήφισμα; Όπως είπα, εγώ δεν είμαι από αυτούς που περιμένουν το τέλος του 2016. Θα περάσουν έτσι άλλα τρία χρόνια και όχι μόνο οι προσεχείς τέσσερις μήνες. Θα φύγεις από εκείνο το προεδρικό έτσι όπως μπήκες. Με άδεια χέρια. Με αναμνήσεις για τις οποίες δεν θα μπορείς να καυχιέσαι.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα , στη στήλη ΑΠΟΨΕΙΣ/ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ.
*ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ
Ο Σενέρ Λεβέντ γεννήθηκε το 1948 στην Λευκωσία, όπου και ολοκλήρωσε την δημοτική και μέση εκπαίδευσή του. Το 1969 μετέβη στην Σοβιετική Ένωση για να σπουδάσει δημοσιογραφία στο Κρατικό Πανεπιστήμιο Λομονόσοφ στην Μόσχα. Αποφοίτησε το 1975 αποκτώντας τον τίτλο «μάστερ». Από το 1979 μέχρι το 1990 διατέλεσε διευθυντής σύνταξης σε διάφορες εφημερίδες στην Κύπρο. Εργάστηκε στις εφημερίδες "Söz", "Kıbrıs Postası" και "Ortam". Το 1990 μετέβη ξανά στην Μόσχα ως διαπιστευμένος ανταποκριτής. Το 1997 επαναπατρίστηκε και εξέδωσε την εφημερίδα "Avrupa". Από το 2001 εκδίδει την εφημερίδα "Afrika".