Με το σχετικό από 30 Ιουλίου 2017 άρθρο του, ο Καθηγητής κύριος Θεόδωρος Καρυώτης, σχολιάζει το από 27 Ιουλίου 2017 δικό μου άρθρο με θέμα: «η Ελλάδα είναι Μικτό Αρχιπελαγικό Κράτος: Επιθυμεί να ανήκει στη διεθνή έννομη τάξη ή όχι η Τουρκία;»
Με το από 30 Ιουλίου 2017 κείμενό του, ο κύριος Καθηγητής, είναι σαφές ότι αναλύει τον ισχύοντα όρο του «Αρχιπελαγικού Κράτους» έναντι του όρου που εισηγούμαι, ήτοι εκείνου του «μικτού Αρχιπελαγικού Κράτους».
O όρος που εισηγούμαι αφορά ηπειρωτικό κράτος με σύμπλεγμα νήσων, νησίδων και βραχονησίδων, ως εννοούνται για τα «αμιγώς Αρχιπελαγικά Κράτη». (Ας μου επιτραπεί και αυτός ο όρος).
Έχω την άποψη ότι μπορούμε νομικά αξιοπρεπώς να εισηγούμαστε και να διεκδικούμε τον όρο του «μικτού Αρχιπελαγικού Κράτους» στα διεθνή επιστημονικά fora. Δεν διεκδικώ να είμαι «ανάδοχος» του όρου.
Ωστόσο θα επιμένω, καθόσον η διεθνής επιστημονική κοινότητα βασίμως μπορεί να αποδεχθεί ότι ο όρος αυτός («μικτό Αρχιπελαγικό Κράτος») μπορεί να ενταχθεί στα διεθνή κείμενα.
Εφόσον όμως ενταχθεί, κατά τρόπο αδιστάκτως βέβαιον θα αφορά ad hoc (και) στην Ελλάδα. Επίσης κοινός τόπος είναι ότι από τη συσπείρωση κρατών που συγκροτούνται από νησιωτικά συμπλέγματα, όπως και κρατών με μικτή εδαφική υπόσταση (ηπειρωτική και νησιωτική, όπως είναι η Ελλάδα), προέκυψε η απαίτηση για τη θεσμοποίηση-θεσμοθέτηση του «Αρχιπελαγικού».
Σε κάθε περίπτωση είμαι βέβαιος ότι ο κύριος Θεόδωρος Καρυώτης δεν αμφισβητεί ότι το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο ερμηνεύεται και με βάση τις απόψεις των μείζονος κύρους δημοσιολόγων και διεθνολόγων βάσει του άρθρου 38 παρ.4 του Καταστατικού του Διεθνούς Δικαστηρίου (της Χάγης).
Μπορούμε συνεπώς να διεκδικούμε τον όρο του «μικτού Αρχιπελαγικού Κράτους» για την Ελλάδα και να επιδιώκουμε τη θετική ανταπόκρισή της διεθνούς ακαδημαϊκής-επιστημονικής κοινότητας ως προς την καθιέρωση του όρου αυτού για τη διεθνή έννομη τάξη, καθώς και για την αναγνώριση ότι πράγματι η Ελλάδα ως ηπειρωτική και νησιωτική χώρα έχει το δικαίωμα(!) να διεκδικεί τον όρο που εισηγούμαι.
Ο όρος δε του «μικτού Αρχιπελαγικού Κράτους» είναι ο μόνος αποδεκτός που μπορεί να προκύψει με βάση τις πρόνοιες του (γενικού) Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου και του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας.
Και τούτο γιατί, «κράτη» με μικτή επικράτεια (ηπειρωτική και νησιωτική) δεν μπορούν να αναγνωρίζονται μόνο ως προς την ηπειρωτική τους επικράτεια…
Τούτο δεν είναι ανεκτό, καθόσον πρόκριμα και του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας είναι η έννοια του «κράτους» ως υποκειμένου του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου. Υπ’ όψιν δε ότι στη νομική προσωπικότητα του κράτους, ως υποκειμένου του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου, συρρέουν τρεις άκαμπτες-ανένδοτες προϋποθέσεις:
α) ο λαός,
β) το έδαφος και
γ) η αυθυπόστατη πολιτική εξουσία.
Η εδαφική δε περιοχή καταλαμβάνει την ξηρά της ηπειρωτικής επικράτειας και της νησιωτικής επικράτειας και τούτο ανεξαρτήτως πώς η επικράτεια συνολικώς μπορεί να «τυποποιείται» στο συμβατικό κείμενο του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας.
Υπ’ όψιν επίσης ότι το έδαφος έχει χαρακτηρισθεί ως: «η σφαίρα που καθορίζει την έκταση ισχύος της κρατικής έννομης τάξης».
Διάσπαση συνεπώς της ισχύος αυτής και του ενιαίου της επικράτειας δεν είναι ανεκτή από τη διεθνή έννομη τάξη. Αυτή είναι η δογματική του δικού μου κειμένου.
Σε κάθε περίπτωση καλώ τον λαμπρό επιστήμονα και πατριώτη κύριο Θεόδωρο Καρυώτη να στηρίξει και με το δικό του κύρος την κατεύθυνση αυτή που κατά τη γνώμη μου δικαίως προτείνω, καθόσον:
η Ελλάδα έχει ηπειρωτική και νησιωτική επικράτεια της οποίας το ενιαίο και αδιάσπαστο δεν μπορεί να αμφισβητηθεί!
Τέλος, υπ’ όψιν ότι στο σχετικό άρθρο μου εισηγούμαι τα εξής: «οφείλουμε να διεκδικούμε με ενεργητικές παρεμβάσεις να επεκταθεί η έννοια αυτή, με όλα βεβαίως τα επιμέρους αποτελέσματά της…
Συνεπώς, επιβάλλεται επαναπροσδιορισμός της όλης «τακτικής» της Αθήνας, με βάση το ό,τι η Ελλάδα είναι Μικτό Αρχιπελαγικό Κράτος του οποίου η δομή είναι αδιάσπαστη». Είναι σαφές ότι η θέση που εισηγούμαι πρέπει να αφορά τη νέα τακτική της Αθήνας.
Αυτή την άποψη υποστηρίζω.
Πηγή: