Ο Παύλος Μπακογιάννης εἶναι ὁ δεύτερος βουλευτής μετά τόν Γρηγόρη Λαμπράκη ὁ ὁποῖος δολοφονήθηκε γιά «πολιτικούς» λόγους μετά τόν πόλεμο. Εἶναι τό μόνο μέλος τῆς ἐθνικῆς μας ἀντιπροσωπείας πού σέ συνθῆκες κοινοβουλευτικῆς δημοκρατίας «ἔπεσε» νεκρό ἀπό τίς σφαῖρες τρομοκρατικῆς ὀργάνωσης. Ἄν κάνεις μιά ἔρευνα στό Google map γιά νά δεῖς σέ ποιές περιοχές τῆς χώρας ὑπάρχουν ὁδοί ἤ πλατεῖες μέ τό ὄνομα «Παῦλος Μπακογιάννης» σήμερα, θά ἀπογοητευτεῖς. Πέντε-ἕξι, κυρίως σέ δήμους τῆς Β΄ Ἀθηνῶν. Ἡ δέ αἴθουσα πού ἔφερε τό ὄνομά του στά παλαιά γραφεῖα τῆς ΝΔ στήν Ρηγγίλης, σύντομα θά μετατραπεῖ σέ σουΐτα ξενοδοχείου μετά τήν μίσθωση τοῦ νεοκλασσικοῦ.
Ἐάν, ὅμως, ἀναζητήσεις τό ὄνομα «Γρηγόρης Λαμπράκης» σέ ὁδούς, λεωφόρους καί πλατεῖες ἀνά τήν Ἑλλάδα, θά χάσεις τό «μέτρημα». Οἱ ἀριστεροί δήμαρχοι ἔχουν κάνει ἐξαιρετική δουλειά. Ἐάν ἀναζητήσεις ἐπίσης στό διαδίκτυο τό ἐπίθετο «Γκοτζαμάνης», ἑνός ἐκ τῶν τριῶν πού μετεῖχαν στήν δολοφονική ἐπίθεση κατά τοῦ Λαμπράκη, θά ἐντοπίσεις δεκάδες ἀρνητικά δημοσιεύματα.
Διαβάστε ακόμα: Το μεγάλο μυστικό του Παύλου Μπακογιάννη
Ἄν ἀναζητήσεις ὅμως τό ἐπίθετο «Κουφοντίνας», μαζί μέ ὅλα τά ἀρνητικά θά βρεῖς ὅτι αὐτός πού δολοφόνησε ἐκλεγμένο βουλευτή τοῦ Ἐθνικοῦ Κοινοβουλίου ἔγραψε βιβλίο, ἔκανε δόξη καί τιμῆ βόλτα στόν τόπο τοῦ ἐγκλήματος –ἔξω ἀπό τό γραφεῖο τοῦ Παύλου– καί κάθε φορά πού ζητεῖ ἄδεια ἀπό τό ἀστικό καθεστώς γιά νά περάσει μερικές μέρες ἔξω ἀπό τήν φυλακή, διχάζεται –τρόπος τοῦ λέγειν– ἡ χώρα. Ὁ Κουφοντίνας ἔχει γιό γιά νά τόν περιμένει ὅταν βγαίνει ἀπό τήν φυλακή. Ὁ Κώστας καί ἡ Ἀλεξία ἔχουν πατέρα γιά νά συναντήσουν;
Ὅλα αὐτά τά ἁπλᾶ καί λογικά ἐρωτήματα ἔγιναν «κιμᾶς» κάτω ἀπό τήν μπότα τῶν social media, τά ὁποῖα, «λέει», διαφώνησαν μέ τήν ἀπόφαση τῆς μετονομασίας τοῦ σταθμοῦ «Εὐαγγελισμός» τοῦ Μετρό σέ «Παῦλος Μπακογιάννης». Καί ὅπως μαθαίνω, στίς ἀντιδράσεις τοῦ διαδικτυακοῦ κινήματος τῆς «ἄμεσης δημοκρατίας» πρωτοστάτησαν οἱ οὔλτρα φερτοί φιλελεύθεροι τῶν social, πού ἀνακαλύπτουν τήν κεντροδεξιά παράταξη κάθε φορά πού ἡ ΝΔ ἀνέρχεται στήν ἐξουσία. Ναί, ἦταν λάθος ἡ ἀπόφαση ὅπως μεθοδεύτηκε, δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία. Ἡ οἰκογένεια ἔχει εὐθύνες καί γιά τόν τρόπο λήψης της ἀλλά κυρίως γιά τήν μέθοδο χειρισμοῦ τῆς ἀνάκλησής της.
Διαβάστε ακόμα: Σαν σήμερα, 26 Σεπτεμβρίου 1989, η άνανδρη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη από τη 17 Νοέμβρη (ΒΙΝΤΕΟ)
Ἀλλά ἐν προκειμένω τό ζήτημα πού ἀνοίγει μέ τήν ἀνάκληση τῆς ἀπόφασης αὐτῆς, δέν εἶναι τό λάθος πού ἔκανε ἡ οἰκογένεια καί ἡ Ἀττικό Μετρό – θά μποροῦσε νά εἶχε δοθεῖ τό ὄνομα τοῦ Παύλου σέ ἕνα νέο σταθμό καί νά τελείωνε ἡ ἱστορία. Τό ζήτημα πού ἀνοίγει εἶναι ἡ διαχείριση τῆς μνήμης. Τῆς ἱστορικῆς μνήμης. Τῆς παραταξιακῆς μνήμης. Τό συλλογικό ἐθνικό λάθος ἐν τέλει.
Ὅσοι, ἄραγε, χάλασαν τόν κόσμο γιά τήν ἀπόφαση ἔχουν νά προτείνουν κάτι ἐναλλακτικό πέραν τοῦ νά διαμαρτύρονται ὡς καλοί «ἀστούληδες» γιά τό ὄνομα μιᾶς στάσης ἑνός συρμοῦ; Γιατί ἡ 26η Σεπτεμβρίου 2019 πλησιάζει. Πέρασαν τριάντα ὁλόκληρα χρόνια ἀπό τήν ἀποφράδα ἡμέρα. Καί μέ εὐθύνη τῆς πολιτείας, τῆς ΝΔ, τῆς κοινωνίας τῶν πολιτῶν, ἀκόμη καί κάποιων εὐρύτερων μελῶν τῆς οἰκογένειας (πού δέν ἤθελαν τήν δεκαετία τοῦ 1990 νά μετονομάζονται ὁδοί μέ τό ἐπώνυμο τοῦ Παύλου γιά ἄλλους λόγους), τό μεῖζον ὅτι δολοφονήθηκε ὑπό τό φῶς τοῦ ἡλίου ἐκλεγμένος βουλευτής ἀπό μέλη τρομοκρατικῆς ὀργάνωσης δέν ἔχει γίνει κοινός τόπος στήν πατρίδα μας.
Τό μεῖζον ὅτι ἐπιχειρήθηκε ὁ μετά θάνατον διασυρμός του μέ τήν προκήρυξη πού δημοσίευσε ἐλευθέρως τότε ὁ προοδευτικός Τύπος –οἱ δολοφόνοι ἔγραφαν καί ἄρθρα μέ τά ματωμένα χέρια τους– ἐπίσης δέν ἔχει γίνει κοινός τόπος. Ἀντιθέτως! Ξεχνᾶμε τόσο ὥστε φθάσαμε στό σημεῖο νά ἀπολογοῦνται τά… θύματα γιά μιά ταμπέλα. Φθάσαμε στό σημεῖο νά ζητᾶμε συγγνώμη γιά τούς νεκρούς μας ἐπειδή ἡ κεντροδεξιά παράταξη ζητεῖ συγγνώμη μιά ζωή πού δέν εἶναι Ἀριστερά καί διαχειρίζεται ἐνοχικά τήν μνήμη. Φθάσαμε στό σημεῖο νά μήν μποροῦμε νά καταλάβουμε ὅτι τό νά κάνουμε «στάση» τοῦ Μετρό ἕναν βουλευτή πού δολοφονήθηκε, δέν εἶναι ἔκφραση συμπάθειας στήν οἰκογένεια Μητσοτάκη ἀλλά αὐτονόητη ὑποχρέωση μιᾶς δημοκρατικά συντεταγμένης Πολιτείας. Ἀπόδοση τιμῆς πρός ἐκλεγμένο ἐκπρόσωπο τοῦ λαοῦ.
Ρωτῶ τούς ἐνοχικούς: ἔδωσε σέ κανέναν λογαριασμό ὁ Τσίπρας ὅταν βάφτισε τίς σήραγγες τῶν Τεμπῶν μέ τά ὀνόματα ἀνταρτῶν τοῦ Ἐμφυλίου πού αἱματοκύλισαν τήν Ἑλλάδα; Ἔδωσε λογαριασμό στά περίφημα social media, τῶν ὁποίων ἔχει γίνει δοῦλος σήμερα τό πολιτικό μας σύστημα καί εἰδικῶς αὐτή ἡ Κυβέρνηση;
Εἶναι δυνατόν κάθε Μάιο ὁλόκληρη ἡ Ἑλλάδα νά συγκλονίζεται ἀπό πορεῖες καί ἐκδηλώσεις γιά τόν θάνατο ἑνός βουλευτῆ τῆς Ἀριστερᾶς πού δολοφόνησε ἕνας τύπος μέ τρίκυκλο, ἀλλά κάθε Σεπτέμβριο νά ἐκδίδεται μέ τό ζόρι μισή ἀνακοίνωση γιά τήν δολοφονία βουλευτῆ τῆς Δεξιᾶς, τόν ὁποῖο δολοφόνησε ἐν ψυχρῶ τρομοκράτης;
Αὐτή εἶναι ἡ διαχείριση τῆς ἐθνικῆς μνήμης πού μᾶς προτείνεται; Μνήμη ἀναλόγως μέ τό χρῶμα τοῦ αἵματος; Νομίζω τό ἔχουμε «χάσει» ἐλαφρῶς καί πρέπει ἐπειγόντως νά τό «ξαναβροῦμε».
ΠΗΓΗ: Το άρθρο του Μανώλη Κοττάκη δημοσιεύθηκε στην ΕΣΤΙΑ και έχει διατηρηθεί το πολυτονικό σύστημα που χρησιμοποιεί η εφημερίδα.