Η πολιτική πραγματικότητα στην Ελλάδα μοιάζει με θέατρο του παραλόγου. Όλοι αυτοί που καθιέρωσαν τον άκρατο νεοφιλελευθερισμό στην χώρα μας, που δολοφόνησαν την ελληνική κοινωνία και ένωσαν τις δυνάμεις και τις ιδέες τους με τους δανειστές, ασκούν σήμερα σκληρή κριτική στην κυβέρνηση Τσίπρα και ζητούν τι;
Να συνεχίσουν το έργο που άφησαν στη μέση; Να τους εμπιστευτεί ξανά ο ελληνικός λαός; Να ξεχάσει το διαβόητο «swap» του Σημίτη, το PSI, την ΕΛΣΤΑΤ του Γεωργίου, την αλοίωση των στοιχείων που οδήγησε στο ΔΝΤ, τον πόλεμο της διαπλοκής που οδήγησε τον Καραμανλή σε εκλογική ήττα; Δεν καταλαβαίνουν ότι γίνονται γραφικοί; Δεν κατανοούν ότι, ακόμη κι αν -με τη βοήθεια της διαπλοκής- ξαναβρεθούν στην εξουσία, ο κόσμος δεν πρόκειται να τους δώσει ούτε μια ώρα περίοδο χάριτος;
Ο άκρατος νεοφιλελευθερισμός είναι μία παγκόσμια επιδημία που δηλητηριάζει τις ανθρώπινες κοινωνίες. Η θεραπευτική αγωγή απαιτεί κάθαρση σε όλους τους τομείς της κοινωνικής και οικονομικής ζωής. Απαιτεί ξερίζωμα από τη βάση του, (νεοφιλελεύθεροι πολιτικοί που αποφασίζουν για την τύχη των λαών τους) κάθε κυττάρου που τον γιγαντώνει και τον καθιερώνει.
Αλήθεια σε τι μπορεί να ελπίζει τούτος ο τόπος; Τι επιλογές έχει;
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, φανατικός οπαδός του άκρατου νεοφιλελευθερισμού, πολιτικός μαθητής του Κώστα Σημίτη και ομοιδεάτης του Στέφανου Μάνου, του Σκυλακάκη, του Τζήμερου, προσφάτως και του Ραγκούση, δεν μπορεί να εμπνεύσει όχι το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας αλλά ούτε και την παράταξή του.
Αν αυτός και οι ιδέες του αποτελούν ελπίδα για τη χώρα, μάλλον θα πρέπει να αρχίσουμε εντατικά μαθήματα χορού (του ζαλόγκου...). Η Νέα Δημοκρατία του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού - όπως την ξέραμε και όπως τη ζήσαμε- δεν υπάρχει πια. Η ιδεολογική προσέγγιση, η σοβαρότητα, το κύρος, η προσωπικότητα του Κώστα Καραμανλή ή του Προκόπη Παυλόπουλου αποτελούν πλέον ιστορία. Κι αντί η ηγεσία της να διδαχτεί από αυτή, της γυρίζει την πλάτη και την αμαυρώνει.
Ο Αλέξης Τσίπρας οφείλει, να κυβερνήσει. Αυτό επιβάλλει το εθνικό συμφέρον. Και οφείλει να πει τα πράγματα με το ονομά τους. Να εξηγήσει στον ελληνικό λαό, πως και γιατί τιμωρείται από το ΔΝΤ και τους δανειστές μας; ποιο ρόλο έπαιξε η ΕΛΣΤΑΤ; ο Γεωργίου και ο Γιώργος Παπανδρέου σε αυτό; ποιοι και γιατί τους κάλυψαν; ποιοι ωφελήθηκαν από αυτό; O ελληνικός λαός ρωτάει κύριε Τσίπρα. Θα πάει κάποιος φυλακή για όλα αυτά τα εγκλήματα;
Ως οπαδός του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού δεν υπήρξα ποτέ ούτε αριστερός, ούτε ψηφοφόρος του Τσίπρα. Νοιάζομαι μόνο για τη δικαίωση της εργασίας –χωρίς ταξικές διαφορές- που εκφράζει τον ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό. Απεχθάνομαι τη διαπλοκή και ζητάω κάθαρση στην πολιτική ζωή με οποιοδήποτε κόστος. Ο πρωθυπουργός πρέπει να αρχίσει την προσπάθεια σωτηρίας της χώρας από αυτό ακριβώς το σημείο. Την κάθαρση. Την ικανότητα την έχει. Μένει να δούμε αν έχει και την διάθεση να συγκρουστεί με τα μεγάλα συμφέροντα και την διαπλοκή. Δεν μπορεί να παίζει με την πολιτική σταθερότητα της χώρας και να ασχολείται με ιδεοληψίες (εκλογικός νόμος). Δεν είναι αυτό προτεραιότητα για την πατρίδα.
ΥΓ : Θυσία στο βωμό του κέρδους
Ο άκρατος νεοφιλελευθερισμός δεν έχει ιδανικά, ούτε πατρίδα. Υπακούει στους νόμους του χρήματος και του κέρδους. Κανένας ανθρωπισμός, κανένα έλεος για τους φτωχούς και τους αδύναμους. Η ανθρώπινη δυστυχία είναι η δική τους νίκη. Όσο μεγαλύτερη δυστυχία, τόσο μεγαλύτερη νίκη. Κάποιοι αποκαλούν αυτό το τερατούργημα, ιδεολογία. ΟΧΙ, δεν μπορεί να ορίζεται ως ιδεολογία, κάτι που ευθύνεται για την εξόντωση (φυσική) χιλιάδων ανθρώπων. Δεν μπορεί να ορίζεται ως ιδεολογία κάτι που παράγει ευτέλεια, μιζέρια, ταπείνωση και πόνο για την ανθρωπότητα. Εγκληματικό είναι, ιδεολογικό όχι.