Tις τελευταίες μέρες ακούστηκαν πολλές θεωρίες περί «αποσταθεροποίησης της Τουρκίας» λόγω της αποχώρησης του Αχμέτ Νταβούτογλου από τα πρωθυπουργικά του καθήκοντα. Διαφωνώ με τις απόψεις αυτές.
Είναι ξεκάθαρο πως ο απερχόμενος πρωθυπουργός πιέστηκε από τον πρόεδρο της χώρας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος εξακολουθεί να ελέγχει απόλυτα το κυβερνών κόμμα AKP. Όμως θα μπορούσαμε να μιλάμε για «αποσταθεροποίηση» αν ο Νταβούτογλου είχε καθαιρέσει τον Ερντογάν!
Στη συγκεκριμένη περίπτωση συνέβη το αυτονόητο όσο και να ακούγεται υπερβολική η άποψη αυτή.
Ο τούρκος πρόεδρος από την ημέρα εκλογής του το 2014 με 53% των ψήφων του τουρκικού λαού, έχει ξεκαθαρίσει πως είναι κατά της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας και τονίζει πως θέλει να αλλάξει το Σύνταγμα και να μετατρέψει την Τουρκία σε Προεδρεύουσα Δημοκρατία. Ο ίδιος έχει δηλώσει επίσης πως πιστεύει πως η Τουρκία θα κυβερνάται με πιο αποτελεσματικό τρόπο αν ο πρόεδρος έχει τις απαραίτητες υπερεξουσίες.
Άρα η καθαίρεση του Νταβούτογλου μπορεί να προκάλεσε έκπληξη αλλά αυτό συνέβη μόνο επειδή επισπεύσθηκε χρονικά.
Διότι κάποια στιγμή ο Ερντογάν θα ζητούσε από τον πρωθυπουργό του, τις εξουσίες που ο ίδιος πιστεύει πως πρέπει να έχει.
Ένα παράδειγμα για τις εξουσίες που επιθυμεί να ελέγχει ο τούρκος πρόεδρος, το διαρρέει ήδη το περιβάλλον του.
Σύμφωνα με το Σύνταγμα της Τουρκίας ο πρόεδρος της χώρας σε περίοδο πολέμου είναι και ο «αρχιστράτηγος».
Όμως ο «αρχιστράτηγος» της Τουρκίας, δεν ελέγχει τις μυστικές υπηρεσίες (ΜΙΤ) καθώς υπάγονται στο γραφείο του πρωθυπουργού. Με την αλλαγή του Συντάγματος η ΜΙΤ θα υπάγεται στον Ερντογάν.
Μπορούμε να πούμε πως η αποσταθεροποίηση της Τουρκίας, αν συμβεί, δεν θα προκληθεί λόγω της αποχώρησης Νταβούτογλου, καθώς ο Ερντογάν είναι «ο ηγέτης» της Τουρκίας από το 2002. Σε όποιο αξίωμα και αν βρίσκεται.
Η γειτονική χώρα αντιμετωπίζει σοβαρά θέματα που θα μπορούσαν να προκαλέσουν πιο σοβαρά προβλήματα αποσταθεροποίησης, όπως οι μάχες με το PKK στη νοτιοανατολική Τουρκία, τα τρομοκρατικά χτυπήματα σε όλη την επικράτεια που καταστρέφουν και τον τουρισμό αλλά και οι τεταμένες σχέσεις με γειτονικές χώρες όπως με τη Συρία και την Ρωσία. Η διαχείριση αυτών των θεμάτων ίσως θα κρίνουν το μέλλον της γειτονικής χώρας και όχι η αποχωρήσεις συντρόφων του Ερντογάν.