Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει, έχει ξαναγίνει κατ' επανάληψη.
Επειδή απαιτείται αυξημένη πλειοψηφία 200 εδρών και είναι απαραίτητη η σύμφωνη γνώμη του πρώτου κόμματος η απάντηση είναι σαφής.
Αν η προτεινόμενη αλλαγή στοχεύει στην ενίσχυση του πρώτου κόμματος, η πρόβλεψη του πρώτου κόμματος είναι ότι παραμένει πρώτο και προσδοκά να κερδίσει τις επόμενες εκλογές.
Αν η προτεινόμενη αλλαγή στοχεύει στον περιορισμό της δύναμης του πρώτου κόμματος, τότε αποτελεί αναμφισβήτητα αποδοχή της επερχόμενης ήττας του στις επόμενες εκλογές.
Αυτή είναι η αλήθεια και τα λοιπά περί δημοκρατικών ευαισθησιών είναι καλά όταν αναγγέλλονται σε ανύποπτο χρόνο, αλλιώς είναι απλώς «χρήσιμα» αν όχι και ...ύποπτα.
Η απλή αναλογική και η αντιπροσωπευτική εκπροσώπηση όλων των τάσεων και των ιδεών στη λήψη των αποφάσεων είναι μια λαμπρή και δίκαιη επιλογή.
Φτάνει να μην εμποδίζει την λήψη των αποφάσεων.
Βασικός κανόνας της Δημοκρατίας είναι η υπερίσχυση της πλειοψηφούσας άποψης.
Αν αυτό δεν εξασφαλίζεται υπάρχει πρόβλημα αρχής.
Ήδη ζούμε στην εποχή των πολυκομματικών κυβερνήσεων. Αυτό σημαίνει πως τουλάχιστον ένα μειοψηφικό κόμμα συμμετέχει στην κυβέρνηση κι έχει τη δυνατότητα να επιβάλει τις απόψεις του στο πλειοψηφικό κόμμα όταν και εάν το επιθυμεί.
Αν το μειοψηφικό κόμμα λειτουργεί αναλογιζόμενο το μέγεθός του και συμβάλλει θετικά στο κυβερνητικό έργο, το αποτέλεσμα είναι εποικοδομητικό. Αν αντίθετα επιδιώκει να καθορίσει εκείνο την κυβερνητική πολιτική, υπάρχει θέμα ανατροπής της βασικής αρχής της Δημοκρατίας, δηλαδή της υπερίσχυσης της πλειοψηφούσας άποψης.
Είναι συνεπώς φανερό ότι για να λειτουργήσει ομαλά μια πολυκομματική κυβέρνηση απαιτείται ωριμότητα, συνέπεια και αποστασιοποίηση από μικροκομματικές επιδιώξεις.
Το ερώτημα είναι αν στην παρούσα συγκυρία κάτι τέτοιο είναι εφικτό.
Αν ίσχυε η απλή αναλογική, με τα αποτελέσματα των εκλογών του Σεπτεμβρίου 2015, τα κόμματα θα είχαν λάβει τις παρακάτω έδρες:
ΣΥΡΙΖΑ 106-114 αντί των 145
ΝΔ 84-88 αντί των 75
ΧΑ 21-24 αντί των 18
ΔΣ (ΠΑΣΟΚ) 20-21 αντί των 17
ΚΚΕ 18-19 αντί των 15
ΠΟΤΑΜΙ 13 αντί των 11
ΑΕ 10 όσες και έλαβε
ΕΚ 10 αντί των 9
(Στον υπολογισμό ενδέχεται να υπάρχουν μικρές διαφορές λόγω των αδιάθετων 21 εδρών των μη εισερχομένων ση Βουλή κομμάτων, λόγω του ορίου του 3%).
Από τα παραπάνω φαίνεται ότι για το σχηματισμό κυβέρνησης είναι αναγκαία η σύμπραξη τουλάχιστον τεσσάρων κομμάτων ή η σύμπραξη των δυο πρώτων κομμάτων.
Το ερώτημα είναι αν ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα βελτίωνε το κυβερνητικό έργο ή θα το δυσκόλευε;
Επίσης, η μείωση του ορίου εισόδου κάτω του 3% (στην Γερμανία το όριο είναι 5%, στην Ιταλία 4%, στην Κύπρο από 1,8% που ήταν αυξήθηκε σε 3,6%) είναι προφανές ότι θα προκαλούσε ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα στο σχηματισμό κυβέρνησης και ενδεχομένως θα χρειαζόταν η σύμπραξη ακόμη περισσότερων κομμάτων για την στήριξή της.
Περισσότερα κόμματα σημαίνει περισσότερες διαφορετικές προσεγγίσεις και συνεπώς γίνεται δυσκολότερη η λήψη αποφάσεων.
Σημειώνω και πάλι πως ακόμη κι αν τα μικρότερα κόμματα έχουν τις καλύτερες ιδέες και προτάσεις, η αρχή της Δημοκρατίας είναι η υπερίσχυση της άποψης της πλειοψηφίας όποια κι αν είναι αυτή.
Και δυο λόγια για την ψήφο στα 17.
Μπορεί τα παιδιά να είναι πρόθυμοι ψηφοφόροι για εκείνους που χαϊδεύουν αυτιά μιλώντας για παροχές χωρίς να λένε για το πώς αυτές θα εξασφαλιστούν, ούτε το ποιος θα δουλεύει για να υπάρχουν οι δυνατότητες των παροχών και μπορεί τα παιδιά να έχουν συνηθίσει στις δωρεάν παροχές που τους εξασφαλίζουν, και πολύ σωστά, οι γονείς τους, όμως ας τα αφήσουμε στα δικά τους προβλήματα.
Έχουν διαβάσματα, εξετάσεις, πανελλήνιες. Μην τους ζητάμε κι άλλα.