Η διακλαδική συμμαχική δράση «Neptune Strike 23-1», που πραγματοποιήθηκε στην ευρύτερη θαλάσσια περιοχή της Κεντρικής και Ανατολικής Μεσογείου, με τη συμμετοχή Ναυτικών και Αεροπορικών Δυνάμεων καθώς και Δυνάμεων Ειδικών Επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ, υπό την Διοίκηση και τον Έλεγχο του Στρατηγείου της Ναυτικής Δύναμης Κρούσης και Υποστήριξης του ΝΑΤΟ, ολοκληρώθηκε στις 28 Φεβρουαρίου.
Όπως ανακοινώθηκε σήμερα από το ΓΕΕΘΑ, η δράση ξεκίνησε στις 20 Φεβρουαρίου με αντικείμενο την ένταξη και υπαγωγή των δυνάμεων του Carrier Strike Group 10 (CSG-10) στο Στρατηγείο Συμμαχικών Επιχειρήσεων (Allied Command Operations – ACO), στο πλαίσιο της διάθεσης ισχυρών δυνάμεων αποτροπής στον SACEUR (Supreme Allied Commander Europe) για την υποστήριξη των Διακλαδικών Δυνάμεων Επιχειρήσεων (Joint Task Forces – JTFs) που δρούν στην περιοχή ευθύνης του.
Οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις συμμετείχαν στη δράση με προσωπικό και μέσα των τριών Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων, καθώς και της Διοίκησης Ειδικού Πολέμου (ΔΕΠ) του ΓΕΕΘΑ.
Συγκεκριμένα, συμμετείχαν:
– Το 2ο ΑΚΕ (Αεροπορικός Έλεγχος Μέσων Αεράμυνας – Κέντρο Σύνθεσης και Παραγωγής Αεροπορικής Εικόνας) στην Πάρνηθα, για τον συντονισμό των επιχειρήσεων αεράμυνας και την καθοδήγηση των αεροσκαφών στις περιοχές των ασκήσεων.
– Τέσσερα μαχητικά αεροσκάφη Rafale σε ρόλο Defensive Counter Air (DCA).
– Δύο αεροσκάφη Mirage 2000-5 σε ρόλο Offensive Counter Air (OCA).
– Έξι αεροσκάφη F-16 Block 30, Block 52 και Block 52+ Advanced.
– Ένα ελικόπτερο Super Puma AS-332 Έρευνας – Διάσωσης.
– Ένα αεροσκάφος EMB-145H της 380 Μοίρας Αερομεταφερόμενου Συστήματος Έγκαιρης Προειδοποίησης και Ελέγχου (ΑΣΕΠΕ).
– Ένα αντιαεροπορικό σύστημα «Βέλος» SKYGUARD.
– Ένα σκάφος Ανορθόδοξου Πολέμου – Ταχείας Μεταφοράς MARK V.
– Μία ομάδα διάσωσης και μία ομάδα για την τερματική καθοδήγηση πυρών (Joint Τerminal Αttack Controller – JTAC) των αεροσκαφών.
Από πλευράς συμμαχικών δυνάμεων συμμετείχαν:
– Το αεροπλανοφόρο «USS George H. W. Bush» των ΗΠΑ με τα οργανικά του αεροσκάφη και τα πλοία συνοδείας του.
– Το ισπανικό αεροπλανοφόρο «ESPS Juan Carlos I») με τα οργανικά του αεροσκάφη και τα πλοία συνοδείας του.
– Το ιταλικό αεροπλανοφόρο «ITS Cavour» με τα οργανικά του αεροσκάφη και το πλοίο συνοδείας του.
– Το αντιτορπιλικό «USS Arleigh Burke» των ΗΠΑ.
– Μέσα της Air to Ground Surveillance Force (NAGSF) του ΝΑΤΟ.
– Ένα UAV MQ-9 REAPER της USAFE από την αεροπορική βάση Λάρισας.
Συνολικά και κατά την διάρκεια της δράσης, οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις συμμετείχαν στα ακόλουθα σύνθετα επιχειρησιακά σενάρια:
– Καταστολή ενοποιημένης αεράμυνας.
– Επιθετικές αεροπορικές επιχειρήσεις.
– Αμυντικές αεροπορικές επιχειρήσεις.
– Πολεμικά γυμνάσια των τριών αεροπλανοφόρων.
– Πυρά από αεροσκαφών των «USS George H.W. Bush» και «ESPS Juan Carlos I» με κατάδειξη από ελεγκτές τερματικής καθοδήγησης για προσβολή στόχων στο πεδίο βολής «Καράβια».
– Έρευνα και διάσωση μάχης.
Όλα αυτά ήταν εξαιρετικά σημαντικά για τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις για μία σειρά εξαιρετικά σοβαρών λόγων.
Πρώτο, και ίσως το πιο σημαντικό για μας ήταν πιστεύουμε η απρόσκοπτη και χωρίς επιχειρησιακά ή τεχνικά προβλήματα συμμετοχή 4 μαχητικών Rafale στην εβδομαδιαίας διάρκεια απαιτητική αυτή άσκηση. Αριθμητικά δεν ήταν η πρώτη διεθνής παρουσία των ελληνικών Rafale, καθώς τον περασμένο Νοέμβριο του 2022 είχε πραγματοποιηθεί η παρθενική τους εμφάνιση σε διεθνή – διμελή – άσκηση γύρο από την Κρήτη. Αυτή ήταν η δεύτερη διεθνής παρουσία τους, αλλά η πρώτη σε πολυεθνική, συμμαχική και τόσο σύνθετη άσκηση. Και τα πήγαν περίφημα!
Δεύτερο, η συμμετοχή στην άσκηση τριών Ομάδων Μάχης, ισάριθμων αεροπλανοφόρων από ΗΠΑ, Ισπανία και Ιταλία, δεν είναι κάτι συνηθισμένο και συμβαίνει σπάνια. Επομένως η συμμετοχή αυτού του «παράγοντα» σε μία άσκηση, τη “Neptune Strike 23-1” στη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι από μόνη της εξαιρετικά σημαντική, ιδίως για εμάς, όταν ξέρουμε ότι οι Τούρκοι διαθέτουν πλέον το TCG “Anadolu”, που εντάχθηκε μόλις πριν μερικές μέρες επίσημα στη δύναμη του τουρκικού στόλου, και αποτελεί ακριβές αντίγραφο του ισπανικού Στόλου “JuanCarlos I”. Οπότε όπως είπε κάποιος φίλος αξιωματικός, «καλό είναι να του έχουμε πάρει τα μέτρα»! Δια παν – απευκταίο βέβαια – ενδεχόμενο!
Τρίτο, η συμμετοχή ενός αεροσκάφους «ιπτάμενου ραντάρ», EMB–145H, της 380 Μ-ΑΣΕΠΕ, κατέδειξε το σημαντικότατο ρόλο που αυτά μπορούν να διαδραματίζουν (και διαδραματίζουν) τόσο σε εθνικό όσο και σε συμμαχικό επίπεδο, παρά τα πολλά και γνωστά προβλήματα που εμφανίζονται κυρίως σε επίπεδο ανταλλακτικών/συντήρησης. Παρά τα προβλήματα αυτά η παρουσία των ελληνικών ιπτάμενων ραντάρ είναι συνεχής, χάρη στις άοκνες προσπάθειες του προσωπικού της Μοίρας, ιπτάμενων και τεχνικών, όπως έδειξε και η συμμετοχή τους στην άσκηση, αλλά και σε ΝΑΤΟϊκό επίπεδο με τις πτήσεις τους, επ’ ωφελεία της Συμμαχίας, στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας.
Τέταρτο, η συμμετοχή των αμερικανικών UAV MQ-9 Reaper που επιχειρούσαν από την Αεροπορική Βάση Λάρισας, ανέδειξαν για άλλη μία φορά τον αναβαθμισμένο ρόλο της χώρας μας γενικά σε επίπεδο Συμμαχίας, αλλά και την κατακόρυφη αναβάθμιση της σημασίας της Λάρισας για τους Αμερικανούς.
«Ιχνηλάτης»