Στις 4 Φεβρουαρίου 1843 και 1943, φεύγουν από τη ζωή ακριβώς με έναν αιώνα διαφορά, δύο σημαντικές μορφές της Ελληνικής Ιστορίας. Ο εκ των πρωταγωνιστών της Επαναστάσεως του 1821, ο μέγιστος Στρατηγός Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ενώ εκτελείται από τους Γερμανούς στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής ο ήρωας της Εθνικής Αντιστάσεως εναντίον των κατακτητών Υποσμηναγός (Ι) Κωνσταντίνος Περρίκος.
Επειδή ακριβώς οι πάντες γνωρίζουν τον Στρατηγό Θ.Κολοκοτρώνη και την καθοριστικής σημασίας συμβολή του στο ξέσπασμα, στην εδραίωση και τελικώς στην επικράτηση της Επαναστάσεως στο Μωριά, παρά τις προσωπικές περιπέτειες και διωγμούς που υπέστη κατά την εμφύλια σύγκρουση, σήμερα θα αφιερώσουμε τη μέρα – από ιστορικής απόψεως – στον νεότερο των νεκρών ηρώων, τον Υποσμηναγό Περρίκο, ο οποίος είναι ελάχιστα γνωστός, καθότι μη αριστερός και έτσι σχεδόν καθόλου προβεβλημένος από τα Μέσα Ενημερώσεως.
Ο Κωνσταντίνος Περρίκος είχε μία σύντομης διάρκειας αλλά εξαιρετικά περιπετειώδη ζωή.
«Όταν τους πήγαν στο σκοπευτήριο της Καισαριανής ξημέρωνε...Πρώτα εκτελέστηκαν οι τρείς άλλοι μελλοθάνατοι σύντροφοί του (Λαμπρόπουλος, Μιχαλόπουλος και Ντάϊκος) κάνοντας το Σταυρό τους και φωνάζοντας "Ζήτω η Ελλάς"... Όταν ήρθε η σειρά του από τον τοίχο που τον στύλωσαν και αφού αρνήθηκε να του δέσουν τα μάτια, είπε στους εκτελεστές του: "Δεν αισθάνομαι τίποτα εναντίον σας γιατί ξέρω πως σας έχουν αγγαρέψει γι' αυτό το καθήκον. Και εγώ το καθήκον μου έκαμα χάρη της Πατρίδας. Είμαι αξιωματικός της Αεροπορίας, υποσμηναγός. Σας συγχωρώ !"
Οι τρείς Γερμανοί αξιωματικοί, που τους μεταφράζουν τί λέει , στέκουν σε προσοχή και τον χαιρετάν. Ο Περρίκος φωνάζει μ'όλη τη δύναμή του "Ζήτω η Ελλάς" και οι πυροβολισμοί σφραγίζουν τη θυσία του...
Ήταν ξημερώματα της 4 Φεβρουαρίου 1943 όταν ο Κώστας Περρίκος, ο αρχηγός της Αντιστασιακής Οργάνωσης "ΠΕΑΝ", έφευγε για το ταξίδι του στην γειτονιά των Ηρώων και των Αθανάτων...» γράφει στο βιβλίο του «Το Χρονικό της Σκλαβιάς» ο Χρ. Ζαλοκώστας (εκδόσεις Σκαντζίκη – 1946).
Αυτό ακριβώς το απόσπασμα παρουσιάζει με τον καλύτερο τρόπο το μεγαλείο της ψυχής αλλά και τη φιλοσοφία ζωής του ήρωος, που είχε σε όλη τη σύντομη ζωή του μέχρι και το βίαιο τέλος της!
Ο Κώστας Περρίκος γεννήθηκε στις 23 Απριλίου 1905 στην Καλλιμασιά της Χίου και μεγάλωσε στο μοναστήρι του χωριού με τις δύο καλόγριες, αδελφές του πατέρα του, καθώς οι γονείς του χώρισαν σε πολύ μικρή ηλικία. Συμφώνως με στοιχεία που αντλήσαμε από το sansimera.gr «Μόλις τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο εγκαταστάθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου ζούσε μία άλλη θεία του. Εκεί τελείωσε το Γυμνάσιο και το 1925 επέστρεψε στην Ελλάδα για να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία. Τον επόμενο χρόνο εγγράφηκε στη Στρατιωτική Σχολή Αεροπορίας στο Σέδες Θεσσαλονίκης και το 1932 ονομάστηκε ανθυποσμηναγός. Ενδιάμεσα, το 1929, είχε νυμφευτεί τη Μαρία Δεληγεώργη, με την οποία θα αποκτήσει τρία παιδιά.
Το 1934 γνωρίστηκε με τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο και μετείχε ενεργά στο Εθνικόν Ενωτικόν Κόμμα, ένα κόμμα κεντροαριστερής απόκλισης, που ίδρυσε τον Δεκέμβριο του 1935 ο νεαρός καθηγητής Πανεπιστημίου και πολιτικός.
Νωρίτερα, στις 27 Απριλίου 1935, είχε αποταχθεί από την Πολεμική Αεροπορία, αν και είχε αθωωθεί δικαστικά, επειδή με σειρά άρθρων του στην εφημερίδα Εστία είχε ασκήσει κριτική στην πολιτική και στρατιωτική ηγεσία.»
Αμέσως μόλις κηρύχθηκε ο πόλεμος εναντίον της Ιταλίας, στις 28 Οκτωβρίου 1940, ο Περρίκος με αίτησή του στο Υπουργείο Αεροπορίας ζήτησε την ανάκλησή του στην ενεργό υπηρεσία, προκειμένου να συμμετάσχει στην εθνική πολεμική προσπάθεια. Στις 23 Νοεμβρίου 1940, το αίτημά του αυτό έγινε δεκτό, επανήλθε στις τάξεις της τότε Ελληνικής Βασιλικής Αεροπορίας (ΕΒΑ) και αμέσως προωθήθηκε στο Μέτωπο, μετά την κατάρρευση του οποίου, τον Απρίλιο του 1941, μετά την επίθεση και των Γερμανών εναντίον της Ελλάδος, το Υπουργείο Αεροπορίας τον θεώρησε απολυθέντα από 1ης Μαΐου 1941.
Παρά την εξέλιξη αυτή και το γεγονός ότι ήταν παντρεμένος και με τρία μικρά παιδιά δεν εφησυχάζει και λίγες βδομάδες αργότερα ίδρυσε στην Αθήνα μία από τις πρώτες αντιστασιακές οργανώσεις, τη «Στρατιά Σκλαβωμένων Νικητών» (ΣΣΝ), που αποτέλεσε και τον πυρήνα για την ίδρυση της «Πανελληνίου Ενώσεως Αγωνιζομένων Νέων» (ΠΕΑΝ), στις 1 Οκτωβρίου 1941, οργάνωση η οποία από πολλούς θεωρήθηκε ως έχουσα «πνευματικό πατέρα» τον Π.Κανελλόπουλο, λόγω των στενών δεσμών αυτού με τον Περρίκο.
Στις 20 Σεπτεμβρίου 1942 η ΠΕΑΝ με μία παράτολμη ενέργειά της θα ανατινάξει τα γραφεία της προδοτικής οργανώσεως ΕΣΠΟ (Εθνικο-Σοσιαλιστική Πατριωτική Οργάνωσις), στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Γλάδστωνος, στην Ομόνοια, δολιοφθορά με τεράστιες συνέπειες, αφού έτσι αποτρέπει τη στρατολόγηση εθνικοσοσιαλιστών Ελλήνων για να μεταβούν ως «Εθελοντές» στο Ανατολικό Μέτωπο και να πολεμήσουν στο πλευρό των Γερμανών, εναντίον του Κόκκινου Στρατού! Η Ελλάδα ήταν η μοναδική χώρα από όλη την κατεχόμενη (και μη κατεχόμενη) Ευρώπη, που ΔΕΝ απέστειλε εθελοντές στο Ανατολικό μέτωπο να πολεμήσουν στο πλευρό των Γερμανών.
Στις 11 Νοεμβρίου 1942 ο Περρίκος, μετά από προδοσία, συλλαμβάνεται μαζί με άλλους 12 συναγωνιστές του σε ένα κρησφύγετο της Οργανώσεως στην Καλλιθέα. Στη δίκη που ακολουθεί από το Γερμανικό Έκτακτο Στρατοδικείο, στην αίθουσα του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός», στην πλατεία Καρύτση, κερδίζει το θαυμασμό όλων, αναλαμβάνοντας ευθαρσώς, αυτός και η Ιουλία Μπίμπα, αποκλειστικώς την ευθύνη της μεγάλης δολιοφθοράς, προκειμένου έτσι να απαλλάξουν των ευθυνών τους συντρόφους και συγκατηγορουμένους τους. Στην απολογία του αναφέρει, μεταξύ των άλλων: «Είμαι Έλληνας αξιωματικός. Υπερηφανεύομαι για το κτύπημα που σας έδωσα. Το έκαμα με την ιδέα πως έπρεπε να το κάμω χάρη της Πατρίδας μου». Στις 31 Δεκεμβρίου 1942, ο Κ.Περρίκος καταδικάζεται από το Γερμανικό Στρατοδικείο τρις εις θάνατο (όπως και η Μπίμπα) και 15ετή ειρκτή και μεταφέρεται στην πτέρυγα μελλοθανάτων των φυλακών Αβέρωφ, στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, ενώ οι υπόλοιποι σε μικρότερες ποινές.
Στις 4 Φεβρουαρίου 1943, ο Υποσμηναγός Περρίκος είναι μεταξύ των αγωνιστών που εκτελέστηκαν στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, με τον τρόπο που προαναφέρθηκε, ανήμερα της επετείου των 100 χρόνων από το θάνατο του Μεγάλου Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Στις 11 Σεπτεμβρίου 1943, το Υπουργείο Αεροπορίας τον επανέφερε στην επετηρίδα των μονίμων αξιωματικών, προάγοντάς τον ταυτοχρόνως, μεταθανατίως, στο βαθμό του Αντισμηνάρχου επ’ ανδραγαθία.
Στις 2 Σεπτεμβρίου 1987, πραγματοποιήθηκαν τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Αντισμηνάρχου Κ.Περρίκου, στην οδό Γλάδστωνος και Πατησίων, έξω ακριβώς από το κτίριο της προδοτικής ΕΣΠΟ, που μαζί με τους συναγωνιστές του ανατίναξε!