Στις 27 Δεκεμβρίου 1944 σημειώθηκε η λύση της πολιορκίας της στρατηγικής πόλεως Μπαστόν (Bastogne) στις βελγικές Αρδέννες, την οποία υπερασπίζονταν με πάθος οι αλεξιπτωτιστές της φημισμένης 101ης Αερομεταφερόμενης Μεραρχίας (101η ΑΜ) του Αμερικανικού Στρατού, γεγονός που αποτέλεσε και την κορύφωση της τελευταίας αναλαμπής των Γερμανών στο Δυτικό Μέτωπο, που έφτασε έτσι στα όριά της, για να ακολουθήσει η υποχώρηση προς το Μητροπολιτικό έδαφος της Ναζιστικής Γερμανίας, που είχε πλέον ένα όνομα: Βερολίνο!
Η πολιορκία της στρατηγικής σημασίας πόλεως - κόμβου των Αρδεννών, που στόχευε η αιχμή της γερμανικής επιθέσεως, διήρκεσε οκτώ μέρες (20 – 27 Δεκεμβρίου 1944, αποτελώντας τμήμα της όλης Μάχης των Αρδεννών, και η σημασία της έγκειτο στο ότι όλοι οι επαρχιακοί δρόμοι των Αρδεννών συναντιόντουσαν εκεί , η πολιορκία δε λύθηκε , όταν έφτασαν στα προάστια της πόλεως οι ενισχύσεις της 3ης Στρατιάς του Αντιστρατήγου Τζώρτζ Πάττον.
Την περίοδο πριν τη Μάχη των Αρδεννών, οι Σύμμαχοι πίστευαν ότι οι Γερμανοί θα μπορούσαν να επιτεθούν οπουδήποτε αλλού εκτός από τις Αρδέννες, λόγω του εξαιρετικά ορεινού εδάφους της περιοχής και της ελλείψεως ενός ικανοποιητικού οδικού δικτύου. Για το λόγο αυτό είχαν αναθέσει την φρούρηση της περιοχής στην 28η Μεραρχία Πεζικού, που το προηγούμενο διάστημα είχε ταλαιπωρηθεί με συνεχείς, σκληρές, μάχες, έτσι ώστε να εκτελεί καθήκοντα φρουρήσεως αλλά και να ξεκουραστεί το προσωπικό της και να αναπληρώσει τα μέσα της.
Την αιχμή της γερμανικής επιθέσεως εναντίον της Μπαστόν τη διοικούσε ο Διοικητής του XLVII (47ου) Σώματος Πάντσερ, Στρατηγός Χάϊνριχ Κόμης φον Λούτβιτς, του οποίου το σχέδιο ήταν να επιτεθεί εν είδη σφηνός, επί μετώπου 11 χιλιομέτρων, με τρεις μηχανοκίνητες και τεθωρακισμένες μεραρχίες, όπως λόγω της κακοκαιρίας των προηγούμενων ημερών, μόνο ένας επαρχιακός δρόμος των Αρδεννών στην περιοχή ήταν βατός και μπορούσε να αντέξει το βάρος των τεθωρακισμένων.
Οι Σύμμαχοι αντελήφθησαν τις προθέσεις των γερμανών και απέστειλαν αμέσως ως ενίσχυση στην Μπαστόν την 101η ΑΜ, με μοναδική αποστολή να κρατήσουν τη στρατηγικής σημασίας πόλη, μέχρις ότου να φτάσει η 3η Στρατιά του Πάττον, που βρισκόταν νοτίως της Μπαστόν.
Αμέσως, οι αλεξιπτωτιστές της 101ης ΑΜ εγκαταστάθηκαν αμυντικώς στην Μπαστόν και ετοιμάστηκαν για πολιορκία 360 μοιρών. Τρεις Μοίρες Πυροβολικού («Τάγματα Πυροβολικού», κατά την αμερικανική ορολογία) τάχθηκαν υπό ενιαία Διοίκηση Πυροβολικού, ενώ όλα τα αντιαεροπορικά πυροβόλα στάλθηκαν στην περίμετρο, ενισχύοντας τις θέσεις μάχης, καθώς κρίθηκε – ορθώς – ότι η κακοκαιρία θα εμπόδιζε τη γερμανική αεροπορία να δράσει υποστηριχτικά των επιτιθεμένων, έτσι ώστε αυτά να χρησιμοποιηθούν για απευθείας βολές εναντίον επίγειων στόχων. Όπερ και εγένετο και μάλιστα με εξαιρετική επιτυχία.
Ο Στρατηγός φον Λούτβιτς απογάσισε να επιτεθεί κατά της Μπαστόν το βράδυ 20/21 Δεκεμβρίου από νότια και νοτιοδυτικά, σημειώνοντας μία αρχική επιτυχία ξεπερνώντας τις αμερικανικές θέσεις πυροβολικού νοτιοδυτικώς της Μπαστόν προτού σταματήσουν από μια αυτοσχέδια δύναμη.
Μέχρι το μεσημέρι της 21 Δεκεμβρίου και οι επτά οδικοί άξονες που οδηγούσαν στην Μπαστόν είχαν αποκοπεί από τους Γερμανούς, και μέχρι το βράδυ η πόλη είχε πλήρως περικυκλωθεί. Οι Αμερικανοί στρατιώτες δεν διέθεταν εξοπλισμό ψυχρού καιρού, πυρομαχικά, τρόφιμα, ιατρικά εφόδια, ενώ πλήθος ανωτέρων και ανωτάτων αξιωματικών είχαν λάβει ολιγοήμερες άδειες απουσίας για τα Χριστούγεννα, μεταξύ των οποίων και ο ίδιος ο Διοικητής της 101ης ΑΜ, μόλις 38χρονος Υποστράτηγος Μάξγουελ Τέϊλορ, ενώ λόγω της κακοκαιρίας, που εμπόδιζε τη γερμανική αεροπορία, και η αμερικανική, για τον ίδιο λόγο, δεν μπορούσε να εφοδιάσει από αέρος τους αποκλεισμένους συναδέλφους τους.
Τότε η γερμανική ηγεσία υπέπεσε σε ένα τακτικό λάθος, καθώς αντί να επιτεθεί με το σύνολο των δυνάμεών της κατά της Μπαστόν άφησαν ένα σύνταγμα να συνεχίσει την πολιορκία και το μεγαλύτερο μέρος των επιτιθέμενων συνέχισαν την προέλασή τους προς τον ποταμό Μεύση, όπου έφτασαν στις 22 Δεκεμβρίου.
Τη μέρα εκείνη ο Στρατηγός φον Λούτβιτς απέστειλε αντιπροσωπία ζητώντας από τον Αμερικανό Διοικητή των πολιορκημένων, ο οποίος ήταν ο Υποδιοικητής της 101ης ΑΜ Ταξίαρχος Άντονι Μακώλιφ να παραδοθεί, με το εξής μήνυμα:
«Στον διοικητή των ΗΠΑ της περιβαλλόμενης πόλης Μπαστόν. Η τύχη του πολέμου αλλάζει. Αυτή τη φορά οι δυνάμεις των ΗΠΑ μέσα και κοντά στην Μπαστόν περικυκλώθηκαν από ισχυρές γερμανικές θωρακισμένες μονάδες. Περισσότερες γερμανικές θωρακισμένες μονάδες έχουν διασχίσει τον ποταμό μας κοντά στο Ortheuville, πήραν τον Marche και έφτασαν στο St. Hubert περνώντας από το Hompre-Sibret-Tillet. Το Libramont είναι σε γερμανικά χέρια.
Υπάρχει μόνο μία πιθανότητα να σωθούν τα περικυκλωμένα στρατεύματα των ΗΠΑ από τον πλήρη αφανισμό: αυτή είναι η έντιμη παράδοση της περικυκλωμένης πόλης. Υπάρχει χρόνος δύο ωρών για να το σκεφτείτε ξεκινώντας με την παρουσίαση αυτής της σημείωσης.
Εάν αυτή η πρόταση απορριφθεί, ένα Γερμανικό Σώμα Στρατού και άλλες δυνάμεις είναι έτοιμα να εκμηδενίσουν τα στρατεύματα των ΗΠΑ εντός και κοντά στην Μπαστόν. Η διαταγή για την επίθεση θα δοθεί αμέσως μετά την περίοδο δύο ωρών.
Όλες οι σοβαρές απώλειες πολιτών που θα προκληθούν από τα πυρά του πυροβολικού δεν θα μπορούσαν να συμβαδίζουν με τη γνωστή αμερικανική ανθρωπιά.
Ο Γερμανός Διοικητής»
Στο ανωτέρω μήνυμα ο Αμερικανός Διοικητής της Μπαστόν απάντησε με το εξής μήνυμα:
«Στον Γερμανό Διοικητή.
NUTS!Ι!
Ο Αμερικανός Διοικητής»
Την ώρα που οι Γερμανοί προσπαθούσαν να «ερμηνεύσουν» τον προαναφερθέντα αμερικανικό ιδιωματισμό, κατά λέξη «καρύδια», μεταφορικώς και στην καθομιλουμένη οι ανδρικοί γεννητικοί αδένες, αρκέστηκαν στην πιο ήπια εκδοχή που έδωσε ο Διοικητής του 327ου Συντάγματος Πεζικού, ο οποίος το ερμήνευσε ως «Πήγαινε στην κόλαση!».
Οι Γερμανοί την παραμονή των Χριστουγέννων πραγματοποίησαν την κύρια επίθεσή τους για την κατάληψη της πόλεως, σε συνδυασμό με ένα «άνοιγμα» του καιρού, που επέτρεψε στη Λουφτβάφφε να υποστηρίξει τις επιτιθέμενες δυνάμεις. Το παιχνίδι όμως είχε χαθεί με τις καθυστερήσεις, την κακοκαιρία, την έλλειψη εφοδίων από γερμανικής πλευράς, που πάντα κινούνταν στο όριο αυτών, αλλά και στην τρομερή αποφασιστικότητα που επιδείχτηκε από πλευράς αμερικανικής.
Το απόγευμα της 26ης Δεκεμβρίου 1944, οι πρώτες ενισχύσεις της 3ης Στρατιάς έκαναν την εμφάνισή τους στα περίχωρα της Μπαστόν, ενώ οι επίγειες επικοινωνίες της 101ης ΑΜ με τις γραμμές εφοδιασμού αποκαταστάθηκαν στις 27 Δεκεμβρίου και τα φορτηγά που μετέφεραν εφόδια κάθε είδους, επέστρεφαν με τους τραυματίες για περίθαλψη στα νοσοκομεία των μετόπισθεν. Ο Διοικητής της 101ης ΑΜ Υποστράτηγος Τέϊλορ έφτασε στη Μπαστόν με τη 4η Τεθωρακισμένη Μεραρχία την 27η Δεκεμβρίου και ανέλαβε εκ νέου τη διοίκηση της Μεραρχίας του.
Η διατήρηση της Μπαστόν από τις Αμερικανικές δυνάμεις αποτέλεσε μία θριαμβευτική σελίδα για τους Συμμάχους και το ηθικό του, ενώ αντίθετα επλήγη καίρια τόσο το ηθικό των Γερμανών, όσο και σε καθαρώς επιχειρησιακό επίπεδο διαπίστωσαν πως είχαν δώσει και την τελευταία διαδέσιμη ικμάδα ανδρών και εφοδίων στο Δυτικό μέτωπο, χωρίς να σημειώσουν καμία επιτυχία, όπως πίστευαν και ήλπιζαν.