Στις 20 Ιουλίου 1974, πέντε μόλις μέρες μετά το προδοτικό πραξικόπημα της Χούντας των Αθηνών στην Κύπρο και αφού έχει προηγηθεί κατά λίγα 24ωρα η αλήστου μνήμης ομιλία του διασωθέντος την τελευταία στιγμή από τους πραξικοπηματίες Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπισκόπου Κύπρου Μακαρίου στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη, ξεκίνησε η πρώτη φάση της τουρκικής εισβολής στη Μαρτυρική Μεγαλόνησο («Αττίλας Ι»), που εξελίχτηκε στη σημερινή και επί μισό αιώνα, παράνομη κατοχή του Βορείου τμήματος του νησιού και θα ολοκληρωθεί – δυστυχώς για τον Ελληνισμό – ένα μήνα αργότερα, τον Αύγουστο του 1974, με τον «Αττίλα ΙΙ».
Ένα πραξικόπημα, που στέρησε την Κύπρο από την παρουσία ικανής πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας, διεύρυνε το χάσμα μεταξύ Ελλαδιτών και Ελληνοκυπρίων, ενώ μείωσε τη μαχητική ικανότητα των στρατιωτικών μονάδων του νησιού, εξαιτίας της εμφυλίου συρράξεως που προκλήθηκε μεταξύ «Μακαριακών» πιστών οπαδών του Μακαρίου και «Αντιμακαριακών» πραξικοπηματιών.
Ένα πραξικόπημα που διατάχθηκε από την Χούντα των Αθηνών και εκτελέστηκε από την Κυπριακή Εθνική Φρουρά σε συνεργασία με την οργάνωση «ΕΟΚΑ Β΄». Το πραξικόπημα ανέτρεψε τον νόμιμο Πρόεδρο Αρχιεπίσκοπο Μακάριο και απέβλεπε στην ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Στη θέση του Προέδρου Μακαρίου, ο οποίος κατάφερε με περιπετειώδη τρόπο να διαφύγει των πραξικοπηματιών, αρχικώς από το Προεδρικό Μέγαρο και σε δεύτερο χρόνο από το νησί στο εξωτερικό, τοποθετήθηκε ως νέος «Πρόεδρος», ο Βουλευτής και παλαίος σκληρός αγωνιστής της πρώτης ΕΟΚΑ, Νίκος Σαμψών, ανακηρύσσοντας την «Ελληνική Δημοκρατία της Κύπρου».
Η Τουρκία με σχέδια και δυνάμεις από καιρό έτοιμα και περιμένοντας μόνο την «ευκαιρία», που τις πρόσφεραν στο πιάτο οι πραξικοπηματίες της Χούντας, το πρωί της 20ης Ιουλίου 1974 εισέβαλλε στην Κύπρο και σε δύο φάσεις θα καταλάβει το 36,2% του νησιού. Περίπου 5000-6000 Ελληνοκύπριοι σκοτώνονται ή δολοφονούνται, ενώ πολλοί ακόμη και σήμερα παραμένουν επισήμως ως αγνοούμενοι, γυναίκες βιάζονται από τους βάρβαρους απογόνους του Αττίλα και 120.000 χιλιάδες άτομα εκτοπίζονται βιαίως από τον τόπο κατοικίας τους, ενώ η Λευκωσία εξακολουθεί μέχρι σήμερα να είναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ πρωτεύουσα ανεξάρτητου κράτους χωρισμένη στα δύο με ένα νέο «τείχος του αίσχους»!
Η Τουρκία υποστήριξε και εξακολουθεί να υποστηρίζει ότι η επιχείρηση αποτελεί «ειρηνευτική επέμβαση νομιμοποιημένη από το άρθρο 4 της Συνθήκης Εγγυήσεων (συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου)», όμως τόσο τα Ηνωμένα Έθνη όσο και το Συμβούλιο της Ευρώπης την αναφέρουν ως εισβολή.
Οι τούρκικες δυνάμεις εντός τριών ημερών κατέλαβαν την Κερύνεια, όπου είχε εκδηλωθεί η κύρια αμφίβια ενέργεια (απόβαση) από τουρκικής πλευράς, και την περιοχή γύρω από την πόλη. Στις 23 Ιουλίου 1974 κηρύχθηκε εκεχειρία μεταξύ των δύο πλευρών, μετά την οποία τόσο η Χούντα των Αθηνών, όσο και η πραξικοπηματική κυβέρνηση της Κύπρου, του «Προέδρου» Ν.Σαμψών, κατέρρευσαν. Στη συνέχεια ακολούθησαν δύο γύροι διαβουλεύσεων στη Γενεύη μεταξύ των εμπλεκόμενων χωρών, στις οποίες η Τουρκία ζητούσε ομοσπονδιακή λύση, ανταλλαγή πληθυσμού και το 34% των εδαφών της Κύπρου να ελέγχεται από τους Τουρκοκύπριους.
Πρακτικώς όμως, στις 14 Αυγούστου 1974, οι προαναφερθείσες συνομιλίες της Γενεύης, κατέρρευσαν και η Τουρκία ξεκίνησε τη δεύτερη φάση της επιχειρήσεώς της («Αττίλας ΙΙ») κατά την οποία κατέλαβε το 36,2% συνολικώς του νησιού, εκτοπίζοντας 120.000 Κύπριους, ενώ άλλες 20.000 παρέμειναν εγκλωβισμένοι στα κατεχόμενα. Δηλαδή περισσότεροι από το ένα τέταρτο του συνολικού πληθυσμού του νησιού και το ένα τρίτο των Ελληνοκυπρίων έγιναν πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα Ένα χρόνο αργότερα, περίπου 60 000 Τουρκοκύπριοι, μετακινήθηκαν από τις ελεύθερες νότιες περιοχές, στις ελεγχόμενες από τις τουρκικές δυνάμεις αντίστοιχες του Βορρά.
Ουσιαστικώς, το νησί της Αφροδίτης διχοτομείται και το 1983 τα κατεχόμενα εδάφη στο Βόρειο τμήμα της ανακηρύσσονται στο ψευδοκράτος της λεγόμενης «Τουρκικής Δημοκρατίας Βόρειας Κύπρου», που είναι αναγνωρισμένο μόνο από την Τουρκία.
Μέχρι σήμερα, η παγκόσμια κοινότητα θεωρεί τα εδάφη της «ΤΔΒΚ» ως παρανόμως κατεχόμενα, το γεγονός όμως είναι ένα. Μετά 50 χρόνια από τη βάρβαρη τουρκική εισβολή η Κύπρος παραμένει διχοτομημένη και η Τουρκία με δηλώσεις και πράξεις συνεχίζει προκαλεί «λόγω και έργω», ενώ οι συνομιλίες για λύση του Κυπριακού ζητήματος συνεχίζονται αενάως μέχρι σήμερα.