Στις 2 Νοεμβρίου 1940, ο Έλληνας «καμικάζι», ο ηρωικός Υποσμηναγός (Ι) Μαρίνος Μητραλέξης, αφού του τέλειωσαν τα πυρομαχικά, εμβολίζει με τον έλικα του καταδιωκτικού του το ιταλικό βομβαρδιστικό που κυνηγούσε και στη συνέχεια πραγματοποιώντας αναγκαστική προσγείωση δίπλα του, αιχμαλωτίζει το πλήρωμά του με το πιστόλι του, περνώντας έτσι στην Αεροπορική (και όχι μόνο) Ιστορία της πατρίδος μας!
Τη μέρα εκείνη, στις 2 Νοεμβρίου 1940, έκτη μέρα του Ελληνοϊταλικού πολέμου, έξι ελληνικά καταδιωκτικά αεροσκάφη τύπου PZL Ρ-24, πολωνικής κατασκευής, της 22ης Μοίρας Διώξεως της τότε Ελληνικής Βασιλικής Αεροπορίας, συναντώνται πάνω από το Λαγκαδά Θεσσαλονίκης με 15 ιταλικά βομβαρδιστικά αεροσκάφη, που συνοδεύονταν από επτά καταδιωκτικά, τα οποία κατευθύνονταν προς τη Θεσσαλονίκη για να τη βομβαρδίσουν.
Ο πιλότος ενός από τα ελληνικά PZL, ήταν ο τότε 24χρονος χειριστής, Υποσμηναγός (Ι) Μαρίνος Μητραλέξης, ο οποίος μετά την εξάντληση των πυρομαχικών του, πλησιάζει από το πίσω μέρος ένα ιταλικό βομβαρδιστικό και χρησιμοποιώντας τον έλικα του αεροπλάνου του ως «όπλο», θρυματίζει το ουραίο πηδάλιο διευθύνσεως και τα πηδάλια ύψους-βάθους ενός τρικινητήριου ιταλικού βομβαρδιστικού τύπου Cant Z-1007 bis Alcione (κατ’ άλλους τύπου SAVOIA MARKETTI) .
Το ιταλικό βομβαρδιστικό, ανεξέλεγκτο, συντρίβεται στο έδαφος, με αποτέλεσμα τον θάνατο του πιλότου του. Αμέσως ο Μητραλέξης, του οποίου και αυτού του μονοκινητήριο καταδιωκτικό του είχε υποστεί σοβαρές ζημιές, πραγματοποιεί αναγκαστική προσγείωση κοντά στο καταρριφθέν ιταλικό βομβαρδιστικό αεροσκάφος, πηδά έξω από το κόκπιτ του και με το περίστροφό του (!) συλλαμβάνει αιχμαλώτους τους τέσσερις διασωθέντες Ιταλούς αεροπόρους, οι οποίοι αποτελούσαν το πλήρωμα του εχθρικού βομβαρδιστικού, και είχαν εγκαταλείψει εγκαίρως το αεροσκάφος τους χρησιμοποιώντας τα αλεξίπτωτά τους, και με ένα αυτοκίνητο της Χωροφυλακής, άνδρες της οποίας είχαν σπέυσει αμέσως στο σημείο, τους μετέφερε οδικώς στη Θεσσαλονίκη, παραδίδοντάς τους στη Στρατιωτική Διοίκηση της πόλεως!
Το εκπληκτικό αυτό και εξαιρετικά σπάνιο περιστατικό γίνεται αμέσως γνωστό στον ελληνικό και ξένο τύπο, ανεβάζοντας στα ύψη το ηθικό και την υπερηφάνεια της Αεροπορίας μας. Μάλιστα το περιστατικό αυτό βρήκε γρήγορα μιμητές, δίνοντας στον Μητραλέξη τη φήμη του θρυλικού χειριστή.
Για την ηρωική όσο και παράτολμη αυτή ενέργειά του ο Υποσμηναγός Μητραλέξης, τιμήθηκε με το Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας, που αποτελεί την ανώτατη ηθική αμοιβή σε καιρό πολέμου, όντας ο μοναδικός Έλλην Αεροπόρος στον οποίο απονεμήθηκε η διάκριση αυτή, ενώ διαρκούσε ο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμος!
Την ίδια μέρα, 2 Νοεμβρίου 1940, ένα άλλο αεροσκάφος της ΕΒΑ ένα γαλλικής κατασκευής Breguet Bre-19 της 2ης Μοίρας Στρατιωτικής Συνεργασίας (2η ΜΣΣ), κατά την εκτέλεση αποστολής αναγνωρίσεως της Πίνδου από πολύ χαμηλό ύψος, εντοπίζει την επίλεκτη Μεραρχία Αλπινιστών Julia, την οποία στη συνέχεια βομβαρδίζουν τρία αεροσκάφη της Μοίρας, επηρεάζοντας καθοριστικά την εξέλιξη του χερσαίου αγώνα.
Ο Μαρίνος Μητραλέξης γεννήθηκε το 1916 στον Μίλα Μεσσηνίας. Τον Οκτώβριο του 1935 εισήλθε στην τότε Σχολή Αεροπορίας (νυν Σχολή Ικάρων), από την οποία αποφοίτησε τον Αύγουστο του 1938 με τον βαθμό του Ανθυποσμηναγού (Ι) και πτυχίο χειριστή.
Υπηρέτησε σε διάφορες μονάδες και υπηρεσίες της Αεροπορίας και διακρίθηκε σε όλα τα πεδία μάχης του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στη Μέση Ανατολή επιδεικνύοντας θάρρος και ανδρεία.
Σκοτώθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 1948 κατά την εκτέλεση «πολεμικής αποστολής αναγνωρίσεως στο Αιγαίο», φέρων τον βαθμό του Επισμηναγού (Ι) σε ηλικία μόλις 32 ετών, κατευθυνόμενος προς τη Ρόδο, όταν το αεροσκάφος Oxford (Δ-130), στο οποίο επέβαινε μαζί με τους Αντισμήναρχο (Ι) Δημοσθένη Πολίτη και Επισμηναγό (Ι) Δημήτριο Γαλανάκο, κατέπεσε λόγω βλάβης του ενός κινητήρα στη θάλασσα κοντά στην Τήνο και βυθίστηκε συμπαρασύροντας στον υγρό του τάφο και τους τρεις επιβαίνοντες σε αυτό αεροπόρους μας. Μεταθανατίως του απονεμήθηκε ο βαθμός του Αντισμηνάρχου (Ι) αφού του είχαν αποδοθεί πολλές διακρίσεις για τη δράση του στη διάρκεια του Β’ ΠΠ.
Το όλο περιστατικό του «εμβολισμού» του ιταλικού βομβαρδιστικού από το καταδιωκτικό του Μητραλέξη, χάρη στο οποίο πέρασε στην Ιστορία περιγράφει με γλαφυρό τρόπο σε άρθρο του ο Σμήναρχος ε.α. Βασ. Ζαμπίκος στο περιοδικό «ΠΤΗΣΗ & ΔΙΑΣΤΗΜΑ», τεύχος 84, Νοέμβριος 1991, όπως το αντλήσαμε από το προσωπικό μας αρχείο, το σχετικό απόσπασμα του οποίου, μεταφέρουμε ως έχει: «…Πλησιάζει μεσημέρι της 2ας Νοεμβρίου 1940. Συναγερμός στο Αεροδρόμιο της Μεγάλης Μίκρας, όπου είχε το ορμητήριό της η 22α Μοίρα Διώξεως. Σμήνη Ιταλικών βομβαρδιστικών, συνοδευόμενα από καταδιωκτικά επισημάνθηκαν πάνω από τη Βέροια με κατεύθυνση τη Θεσσαλονίκη. Άμεση υπήρξε η αντίδραση της Μοίρας. Σχηματισμός αεροπλάνων Ρ.Ζ.L.(ΠΕ-ΖΕΤ-ΕΛ) απογειώθηκε προς αναχαίτισή τους και επέτυχε τη διάλυση των σχηματισμών τους, ώστε να αποσοβηθεί ο κίνδυνος βομβαρδισμού της Θεσσαλονίκης και να καταστεί εύκολη και
αποτελεσματική η καταδίωξη και προσβολή τους από τα πυρά των
P.Z.L.
Στο μεταξύ ο Μαρίνος Μητραλέξης, επιτίθεται ακάθεκτος σε εχθρικό βομβαρδιστικό τύπου SAVOIA MARKETTI, με όλη τη δύναμη του πυρός του και όταν διαπίστωσε ότι εξαντλήθησαν τα πυρομαχικά του, πλησίασε επικίνδυνα το εχθρικό αεροσκάφος αψηφώντας το θάνατο και με την έλικα του κινητήρα του,
αποκόπτει το ουραίο πηδάλιό του και το καταρρίπτει κοντά στον Λαγκαδά και παρά τη σοβαρή βλάβη της έλικας του, κατορθώνει με επιδέξιους χειρισμούς να προσγειώσει το αεροπλάνο του σε αγρό, όπου είχαν προ ολίγου προσγειωθεί οι Ιταλοί αεροπόροι, αφού χρησιμοποίησαν τα αλεξίπτωτά τους. Αμέσως συνέλαβε τους
αιχμαλώτους αεροπόρους - πλήρωμα του βομβαρδιστικού - και με τη βοήθεια των χωρικών τους μετέφερε στη Θεσσαλονίκη και τους παρέδωσε στη Στρατιωτική Διοίκηση. Μοναδικό και ανεπανάληπτο το κατόρθωμα του Μητραλέξη. Όμοιό του δεν υπάρχει στην παγκόσμια ιστορία της αεροπορίας.
Ας αφήσουμε όμως, τον Ιταλό ανθυποσμηναγό Brussolo Garibaldo, πιλότο (συγκυβερνήτη) του καταρριφθέντος βομβαρδιστικού, την αφήγηση του παράτολμου εγχειρήματος του Μαρίνου Μητραλέξη. Λέγει λοιπόν ο Ιταλός αεροπόρος σε αξιωματικούς μας της Στρατιωτικής Διοίκησης:
«Το Σμήνος μας, αποτελούμενο από πέντε βομβαρδιστικά, συνοδευόμενα από ένα καταδιωκτικό, έλαβε διαταγή να προβεί στο βομβαρδισμό της Θεσσαλονίκης. Ήταν 2α Νοεμβρίου 1940. Όταν πλησιάσαμε στο στόχο, συναντήσαμε σφοδρόν
αντιαεροπορικό φράγμα πυρός, το οποίο κατέρριψε ένα από τα βομβαρδιστικά μας. Παρ’ όλα αυτά, καταφέραμε να ρίξουμε τις βόμβες και αρχίσαμε να απομακρυνόμαστε από το χώρο προσβολής ακολουθώντας κυκλική πορεία γιά μεγαλύτερη ασφάλεια. Όταν όμως πετούσαμε πάνω από τον Λαγκαδά, διακρίναμε τρία Ελληνικά καταδιωκτικά να μας επιτίθενται, οπότε ένα βομβαρδιστικό μας,
επλήγη στο ντεπόζιτο της βενζίνης, απομακρύνθηκε από το Σμήνος και κατέπεσε κοντά στα Ελληνοαλβανικά σύνορα. O σχηματισμός των υπολοίπων τριών αεροπλάνων μας, διαλύθηκε καταδιωκόμενος από τα Ελληνικά καταδιωκτικά.
Το αεροπλάνο μου, προσεβλήθη από Ελληνικό καταδιωκτικό και όταν ο πιλότος του εξήντλησε όλα τα πυρομαχικά του, εφόρμησε εναντίον μου και με την έλικα του αεροπλάνου, κατέστρεψε το ουραίο πηδάλιο του δικού μου, το οποίο δεν μπορούσε πλέον να ελεγχθεί. Καθώς βρισκόμαστε σε ύψος 7.000 ποδών, προφθάσαμε να χρησιμοποιήσουμε τα αλεξίπτωτά μας και να προσγειωθούμε σε ένα χωράφι στην περιοχή του Λαγκαδά. Σε μικρή απόσταση από μας, λίγο αργότερα προσγειώθηκε αναγκαστικά, λόγω σοβαράς βλάβης της έλικας του αεροπλάνου
του, ο αντίπαλός μας ο οποίος έσπευσε προς το μέρος μας και μας είπε ότι ονομάζεται Μητραλέξης, σφίγγοντας φιλικότατα και συναδελφικότατα το χέρι μου. Το συνάδελφο Μητραλέξην που κατά τη μεταφορά μας στη Θεσσαλονίκη, δεν παρέλειψε να μου πει ότι είναι ευτυχής για τη γνωριμία μας, θαυμάζω για την αυτοθυσία του, την ευγένεια και γενναιοψυχία του και σε ανταπόδοση των
ευγενικών του αισθημάτων, του παρέδωσα σαν ενθύμιο της
γνωριμίας μας, το ατομικό μου δελτίο ταυτότητος».