Το βράδυ της 17 προς 18 Ιουνίου 1953 σημειώθηκε η μάχη των Ελλήνων στρατιωτών εναντίον των Κινέζων, στο Ύψωμα «Χάρρυ» της Κορέας, λίγες μόλις μέρες προτού συμφωνηθεί η επίσημη ανακωχή του πολέμου που διαρκούσε ήδη από το 1950.
Το ύψωμα «Χάρρυ» ήταν ένα στρατηγικής σημασίας ύψωμα, ύψους 400 μέτρων, που δέσποζε καθώς ήταν το πιο ψηλό, στη γραμμή αντιπαραθέσεως μεταξύ των δύο αντιπαρατιθέμενων, που εν όψει της επικείμενης ανακωχής προσπαθούσαν μέχρι την τελευταία στιγμή να βελτιώσουν τις θέσεις που ήδη κατείχαν.
«Στις 17 Μαΐου 1953 το Τάγμα του Εκστρατευτικού Σώματος, κατόπιν διαταγής του 15ου Αμερικανικού Συντάγματος, στο οποίο είχε υπαχθεί, κινήθηκε προς την γραμμή «Μιζούρι» όπου και εγκαταστάθηκε αμυντικώς. Την 16 Ιουνίου μετακινήθηκε στην αμυντική τοποθεσία του 2ου Αμερικανικού Τάγματος, στον τομέα του οποίου ήταν το ύψωμα «Χάρρυ». Στη νέα τοποθεσία ασχολήθηκε κυρίως με την βελτίωση της οργάνωσης του εδάφους, και την εγκατάσταση ενεδρών και ακροαστικών φυλακίων σε επίκαιρα σημεία» σημειώνεται σε κείμενο της Διευθύνσεως Ιστορίας Στρατού (ΔΙΣ) του ΓΕΣ.
Το αμερικανικό Τάγμα αποτελείτο σχεδόν αμιγώς από Πορτορικανούς και είχε υποστεί σημαντικότατες απώλειες με περισσότερους από 200 νεκρούς και γι’ αυτό κρίθηκε σκόπιμη η αντικατάστασή του από το Ελληνικό Τάγμα, που ήταν εμπειροπόλεμο.
Στην προαναφερθείσα μάχη συμμετείχαν, οι 110 στρατιώτες που ανήκαν στον 3ο Λόχο του Τάγματος Πεζικού του Ελληνικού Εκστρατευτικού Σώματος (ΕΚΣΕ), οι οποίοι μετά από επική μάχη σώμα με σώμα, σταμάτησαν περίπου 3.000 Κινέζους στρατιώτες ενός πλήρους Συντάγματος Πεζικού του Λαϊκού Στρατού της Κίνας, οι οποίοι τους είχαν επιτεθεί και οι οποίοι πολεμούσαν στο πλευρό των Βορειοκορεατών.
Τις προηγούμενες μέρες, Κινέζοι και Αμερικάνοι καταλάμβαναν και ανακαταλάμβαναν διαδοχικώς το στρατηγικό αυτό σημείο με τεράστιες απώλειες εκατέρωθεν.
Ο Αντισυνταγματάρχης Γεώργιος Κουμανάκος μετέπειτα Αντιστράτηγος ε.α., ήταν τότε ο Διοικητής του Τάγματος του ΕΚΣΕ, και διατάζει τον τότε Λοχαγό Κωνσταντίνο Σκαλτσά, επίσης μετέπειτα Υποστράτηγο ε.α., ο οποίος ήταν ο Διοικητής του 3ου Λόχου Πεζικού, να αναλάβει αυτή την αποστολή.
Ο Λοχαγός (ΠΖ) Κ.Σκαλτσάς γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 1918 στο Πράσινο Γορτυνίας, γιος ενός εύπορου κτηματία που είχε ζήσει χρόνια στην Αμερική. Ο πόλεμος του ’40 του έκοψε τα όνειρά του να γίνει δικηγόρος. Επιστρατεύτηκε και πολέμησε στο αλβανικό μέτωπο και μετά στον Εμφύλιο. Αρχικώς υπηρέτησε ως ανθυπολοχαγός στην Εθνοφυλακή και από το 1946 σε μάχιμη μονάδα. Για τη δράση του προβιβάστηκε πέντε φορές επ’ ανδραγαθία και το 1948 μονιμοποιήθηκε στο στρατό με το βαθμό του Λοχαγού Πεζικού και εύφημο μνεία της VIII Μεραρχίας. Στις μεγάλες μάχες του Γράμμου το 1948 ήταν ο πρώτος που ανέβηκε στο ύψωμα του «Κλέφτη» που κατεχόταν από τους αντάρτες του λεγόμενου «ΔΣΕ» και γι’ αυτό του το κατόρθωμα αναφέρεται ονομαστικώς στην επίσημη ιστορία του ΓΕΣ. Το 1952, τοποθετήθηκε ως Διοικητής του 3ου Λόχου του ΕΚΣΕ, όπου πολέμησε, ανδραγάθησε και παρασημοφορήθηκε. Ακολούθως υπηρέτησε στο Επιτελείο, στην Κύπρο (1964-1967) και αποστρατεύτηκε το 1974.
Στις 16 Ιουνίου 1953 λοιπόν, οι 110 Έλληνες μαχητές με επικεφαλής τον έμπειρο και μπαρουτοκαπνισμένο Λοχαγό τους φτάνουν στην κορυφή του υψώματος, στις θέσεις των Αμερικανών (Πορτορικανών) και αναλαμβάνουν να υπερασπιστούν το θρυλικό, όπως εξελίχθηκε, ύψωμα «Χάρρυ». Όταν ανέβηκαν στο ύψωμα δεν βρήκαν ουσιαστικώς χαρακώματα παρά μόνο πτώματα, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να αναπνεύσουν από τη δυσοσμία.
Αμέσως, ο Σκαλτσάς διαπιστώνει ότι οι θέσεις αμύνης των Αμερικανών δεν ήταν οι ενδεδειγμένες και διατάζει την άμεση αναδιάταξή τους. Διατάξει επίσης να βαθύνουν ακόμα περισσότερο τα ατομικά ορύγματα των μαχητών και να σκάψουν συνδετήρια των αμυντικών θέσεων χαρακώματα. Ταυτόχρονα έρχεται σε άμεση επαφή με τη διοίκηση των Αμερικανών, οι οποίοι κατείχαν θέσεις δεξιά και αριστερά του, τους ενημερώνει για τις αλλαγές, ζητώντας τους παραάλληλα να διαθέσουν έναν Ουλαμό Μέσων Αρμάτων (ΟΥΜΑ), αποτελούμενο από 4 άρματα μάχης, στη διμοιρία του που θα είχε ως εφεδρεία, ώστε να χρησιμοποιηθούν ΜΑΖΙ, αν αυτό απαιτείτο. Οι Αμερικανοί συμφώνησαν ΑΜΕΣΩΣ σε όλα.
Τη νύχτα της 17 Ιουνίου 1953, οι Κινέζοι μετά από ένα πυκνό φραγμό πυροβολικού εναντίον των αμυντικών θέσεων των Ελλήνων, άρχισαν τη νυκτερινή επίθεσή τους. Οι Κινέζοι επιτίθενται κατά κύματα, ενώ οι εμπειροπόλεμοι Έλληνες αντιστέκονται ηρωικά και αποκρούουν επιτυχώς και άνετα την πρώτη επίθεση. Αξίζει να σημειωθεί ότι σχεδόν το σύνολο των στελεχών του Λόγου είναι έμπειροι παλαίμαχοι του Ελληνικού Εμφυλίου, ενώ και οι στρατεύσιμοι είχαν αποκτήσει και αυτοί πολεμική εμπειρία στην Κορέα. Οι Αμερικανοί υποστηρίζουν τους Έλληνες ανεφοδιάζοντάς τους συνεχώς με πυρομαχικά, με βολές πυροβολικού επί των κινεζικών θέσεων, ενώ ρίχνουν αφειδώς φωτοβολίδες ώστε να μετατρέψουν τη νύχτα σε μέρα και να διευκολύνουν το έργο των Ελλήνων μαχητών.
Οι Κινέζοι αφού ετοιμάστηκαν για το δεύτερο κύμα, έπειτα από μιάμιση ώρα, εξαπολύουν νέα επίθεση με ακόμα μεγαλύτερη σφοδρότητα. Όμως και η δεύτερη επίθεση των Κινέζων αποτυγχάνει.
Στις 18 Ιουνίου 1953, οι Κινέζοι αναπλήρωσαν τις ως τότε απώλειες τους, και εξαπολύουν την τρίτη, σφοδρότερη και τελευταία, όπως αποδείχτηκε, επίθεση, ανεπιτυχή και αυτή τη φορά, χάρη στη σθεναρή αντίσταση των Ελλήνων στρατιωτών, οι οποίοι τους προκάλεσαν μεγάλες απώλειες. Την κρίσιμη στιγμή της μάχης ο Λοχαγός Σκαλτσάς διατάζει την επέμβαση της μικτής ελληνοαμερικανικής εφεδρείας του, ενώ ο ίδιος διατάζει τους αμυνόμενους στρατιώτες «εφ’ όπλου λόγχη». Οι Έλληνες στρατιώτες με την πολεμική κραυγή «ΑΕΡΑ» να αντηχεί στα κορεατικά βουνά, κατεβαίνουν με άλματα και δια της λόγχης ανατρέπουν τα έναντι αυτών κινεζικά τμήματα.
Έπειτα και από την τρίτη συνεχόμενη αποτυχημένη προσπάθειά τους, οι Κινέζοι αποδέχονται την ήττα τους και έχοντας τεράστιες απώλειες, υποχωρούν και εγκαταλείπουν κάθε άλλη προσπάθεια για κατάληψη του υψώματος «Χάρρυ», ενώ η Μεραρχία στην οποία ανήκε το επιτιθέμενο Σύνταγμα κρίθηκε ανενεργή!
Οι απώλειες των Κινέζων ανήλθαν σε 250 καταμετρημένους νεκρούς, αλλά όμως εκτιμάται ότι σκοτώθηκαν περίπου 1450 Κινέζοι στρατιώτες. Ακριβής υπολογισμός δεν είναι εφικτός γιατί οι Κινέζοι κατά την αποχώρησή τους έπαιρναν και τους νεκρούς, ώστε να μη γνωρίζει ο αντίπαλος τις πραγματικές απώλειες. Από ελληνικής πλευράς οι απώλειες του 3ου Λόχου του ΕΚΣΕ κατά την επική μάχη του υψώματος «Χάρρυ» ανήλθαν σε μόλις 5 στρατιώτες νεκρούς και είχαν 18 τραυματίες.
Ο 3ος Λόχος, που αμύνθηκε στο ύψωμα «Χάρρυ», διαμνημονεύθηκε από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, ενώ η Πολεμική Σημαία του Ελληνικού Τάγματος παρασημοφορήθηκε. Επίσης αξιωματικοί και στρατιώτες του Λόχου παρασημοφορήθηκαν εν ζωή αλλά και μεταθανατίως για την επιδειχθείσα από αυτούς ανδρεία.