Στις 15 Απριλίου 1941 έπεσε μαχόμενος εναντίον των Γερμανών εισβολέων, την προέλαση των οποίων καθυστέρησε κατά 48 ώρες, ο Ήρως Ταγματάρχης (ΠΒ) Ιωάννης Παπαρρόδου, γράφοντας έτσι με χρυσά γράμματα το όνομά του στις δέλτους της Ιστορίας, αλλά και στην ιστορία του Όπλου Πυροβολικού!
Ο Ιωάννης Παπαρρόδου γεννήθηκε το 1904 στη Λαμία και το 1920 κατετάγη στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων (ΣΣΕ), από την οποία αποφοίτησε στις 29 Σεπτεμβρίου 1923, ορικισθείς ως Ανθυπολοχαγός Πυροβολικού. Το 1930 μετατέθηκε στο μόνιμο Επιστημονικό προσωπικό της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού (ΓΥΣ).
Συμμετείχε στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940-41, όπου μετά από αίτημά του συγκρότησε το 1ο Τάγμα Χιονοδρόμων του Ελληνικού Στρατού, του οποίου διετέλεσε και ο πρώτος Διοικητής.
Το 1ο Τάγμα Χιονοδρόμων συγκροτήθηκε το Δεκέμβριο του 1940 και ήταν δυνάμεως 300 ανδρών, αποτελούμενο αποκλειστικώς από εθελοντές αθλητές-σκιέρ, τους οποίους ο ίδιος ο Παπαρρόδου, διακεκριμένος χιονοδρόμος και ορειβάτης και ο ίδιος, είχε μαζέψει κατόπιν επαφών με ελληνικούς ορειβατικούς συλλόγους. Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι ο Παπαρρόδου συμμετείχε επανειλημμένα σε χειμερινούς αγώνες χιονοδρομιών, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενώ είχε κατακτήσει και μετάλλιο στους Πανελλήνιους Χιονοδρομικούς Αγώνες του 1935.
Το Τάγμα αποτελούμενο από τρεις Λόχους Χιονοδρόμων εκπαιδεύτηκε στο Μέτσοβο. Αποστολή της Μονάδος του ήταν οι αναγνωρίσεις στα χιονοσκεπή εδάφη, η εκτέλεση περιπολιών για την πρόληψη τυχόν εχθρικής διεισδύσεως κλπ.
Αργότερα ο Ταγματάρχης Παπαρρόδου τοποθετήθηκε Διοικητής της 21ης Μοίρας Ορειβατικού Πυροβολικού (21 ΜΟΠ). Με τη Μοίρα του πολέμησε και διακρίθηκε ιδιαιτέρως στα υψώματα «669», «Μνήμα της Γριάς» και «Μπουράτο», ενώ τμήμα του συνεισέφερε στην κατάληψη της Κορυτσάς, πολεμώντας στην πρώτη γραμμή.
Κατά την σύμπτυξη από το αλβανικό μέτωπο, που ακολούθησε τη γερμανική εισβολή στην Ελλάδα, μέσω των ελληνογιουγκοσλαβικών συνόρων, ο Ταγματάρχης Παπαρρόδου ως Διοικητής της 21ης ΜΟΠ, διατάχθηκε και κατέλαβε αρχικώς στρατηγικές θέσεις στα υψώματα νοτιοανατολικά της κωμοπόλεως Μανιάκοι Καστοριάς, κοντά στο Δισπηλιό!
Στη συνέχεια πολέμησε εναντίον γερμανικών μηχανοκίνητων στρατιωτικών τμημάτων στη Μάχη των στενών της Κλεισούρας Καστοριάς, εναντίον του επίλεκτου τότε Συντάγματος των Ες-Ες «Σωματοφυλακή Αδόλφος Χίτλερ», που αργότερα αναβαθμίστηκε σε Μεραρχία Ες-Ες με το ίδιο όνομα.
Στις 15 Απριλίου 1941, Μεγάλη Τρίτη, ο Ταγματάρχης Παπαρρόδου σκοτώθηκε πολεμώντας με τους πυροβολητές του στην περιοχή του Άργους Ορεστικού, στη διάρκεια της γερμανικής επιθέσεως, που εξαπέλυσαν μετά το μεσημέρι, προς τη μεριά των χωριών Μηλίτσα και Αμπελόκηποι, καλύπτοντας με τα πυρά των πυροβόλων του αλλά και με τον αγώνα των πυροβολητών του ως πεζοπόρων τμημάτων, τα υποχωρούντα τμήματα του Στρατού μας.
Χωρίς να λάβει άλλες διαταγές ο Ταγματάρχης Παπαρρόδου έμεινε στο σημείο που τον έτασσε η τελευταία διαταγή, όπου αποδύεται σε αγώνα μέχρις εσχάτων. Παρά τις φοβερές απώλειες που του προξενούν οι Γερμανοί, τους καθηλώνει για 48 ώρες! Τελικώς όταν οι πυροβολητές του έχουν εξουδετερωθεί σχεδόν στο σύνολό τους, σκοτωμένοι, τραυματισμένοι, ενώ οι εναπομείναντες ζωντανοί διατάχθηκαν από τον Παπαρρόδου να υποχωρήσουν, μαζί με τους στρατιώτες και τους ιππείς, που αμύνονταν στην ίδια τοποθεσία, ο ηρωικός Ταγματάρχης έμεινε ΜΟΝΟΣ του, με ένα βαρύ πολυβόλο Χότσκιτς και πολλές δεσμίδες από σφαίρες και αγωνίσθηκε μόνος του πολυβολώντας τους Γερμανούς.
Όταν οι συμμαχητές του επιχείρησαν να τον αποτρέψουν, διότι έβλεπαν ότι βαδίζει προς την θυσία, εκείνος έδωσε την εξής απάντηση: «Δεν φεύγω, θα μείνω. Δεν φεύγω από δω. Το θέλω, το θέλει η Πατρίδα μου και η οικογένειά μου. Θα μείνω, γιατί επιτέλους το θέλω εγώ, ο Παπαρρόδου»!
Τελικώς, μία γερμανική βολίδα τον βρίσκει στο μέτωπο και τον αφήνει άπνου, περνώντας έτσι από τη μια στιγμή στην άλλη από τη ζωή στην αθανασία!
Οι Γερμανοί νόμιζαν ότι οι Ελληνικές δυνάμεις, που καθυστέρησαν τόσο την προέλασή τους, ήσαν δυνάμεως τριών Μεραρχιών (!). Ασφαλώς ένοιωσαν άσχημα όταν πληροφορήθηκαν ότι η έναντι αυτών δύναμη που τόσο γενναία τους αντιστάθηκε ήταν δυνάμεως τριών ταγμάτων και μία Μοίρας Πυροβολικού
Μεταπολεμικώς, ο Ελληνικό Στρατός τίμησε μεταθανατίως τον Ταγματάρχη (ΠΒ) Ιωάννη Παπαρρόδου, προάγοντάς τον «επ’ ανδραγαθία επί του πεδίου της Μάχης» σε Αντισυνταγματάρχη (ΠΒ), και απονέμοντάς του το Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας. Επίσης έδωσε το όνομά του στο Στρατόπεδο του Κέντρου Εκπαιδεύσεως Ορεινού Αγώνος – Χιονοδρομιών (ΚΕΟΑΧ) στον Όλυμπο, ενώ εκεί έχει στηθεί και η προτομή του Ήρωος, καθώς και στο Στρατόπεδο της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού στο Πεδίο του Άρεως, στην Αθήνα.
Κατά την προσωπική μας άποψη όμως, η μεγαλύτερη Τιμή που επιφύλαξε ο Στρατός μας στον Ήρωα Πυροβολητή είναι ότι έδωσε την ονομασία του στο ένα από τα δύο Τάγματα, του Συντάγματος των Ευελπίδων, το «Τάγμα Παπαρρόδου» (Το άλλο Τάγμα Ευελπίδων είναι το «Τάγμα Βελισσαρίου»), αποτελώντας έτσι εσαεί πρότυπο ανδρείας και ηρωισμού για τους νέους/νέες Ευέλπιδες!