Στις 13 Ιουνίου 1863 η Β' Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων ανακηρύσσει Βασιλέα της Ελλάδος με το όνομα Γεώργιος Α', το οποίο επέλεξε ο ίδιος, ο 17ετής τότε Δανός πρίγκιπας Χριστιανός-Γουλιέλμος, ο οποίος ήταν Δόκιμος αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού της πατρίδος του.
Η προαναφερθείσα απόφαση της Β’ Εθνοσυνελεύσεως πραγματοποιήθηκε προκειμένου να ξεπεραστεί η πολιτική αναταραχή και κρίση, που είχαν δημιουργηθεί από την έκπτωση του ως τότε Βασιλέως Όθωνα Α’, σε συνδυασμό με την ατυχή κατάληξη του δημοψηφίσματος που είχε προκηρυχθεί και πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα, για την επιλογή νέου Βασιλέως της χώρας.
Το Νοέμβριο του 1863, οι Γαλλία, Αγγλία, Ρωσία, δηλαδή οι τότε – λεγόμενες – «Προστάτιδες Δυνάμεις» της Ελλάδος καθώς και η Δανία συνυπογράφουν σχετική συνθήκη, με την οποία επικυρώνεται η απόφαση της Β’Εθνοσυνελεύσεως των Ελλήνων, βάσει της οποίας ο Δανός Πρίγκιπας Χριστιανός – Γουλιέλμος ονομάστηκε Βασιλεύς της Ελλάδος και αναγορεύτηκε στον ελληνικό θρόνο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στο άρθρο 4 της ίδιας Συνθήκης προβλέπεται η ενσωμάτωση των Ιονίων Νήσων στην Ελλάδα, «εφόσον το αποφασίσει η Επτανησιακή Βουλή», γεγονός που ήταν απολύτως βέβαιο, και όντος πραγματοποιήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 1864, έτσι ώστε η αναίμακτη ενσωμάτωση των Επτανήσων στο ελληνικό κράτος, θεωρήθηκε ως ένα είδος «προίκας» από πλευράς των «Προστάτιδων Δυνάμεων» προς το νεαρό, νέο, Βασιλέα.
Αμέσως μετά την επιλογή του ο νεαρός Βασιλεύς Γεώργιος Α΄ θέτει δύο αιτήματα προς τις «Προστάτιδες Δυνάμεις», τα οποία – αμφότερα – γίνονται αποδεκτά από αυτές:
--- Πρώτο, να ονομαστεί «Βασιλεύς των Ελλήνων» και όχι «Βασιλεύς της Ελλάδος» που είχε ο Όθων και φυσικά θα ελάμβανε και αυτός. Στο προαναφερθέν αίτημά του θα αντιδράσει σφόδρα η Οθωμανική Αυτοκρατορία, λόγω του υποκρυπτόμενου στον αιτούμενο τίτλο αλυτρωτισμού, αλλ’ όμως ανεπιτυχώς.
--- Δεύτερο, να αλλάξει στα γαλλικά, που τότε ήταν η επίσημη γλώσσα της διπλωματίας – στον τίτλο του η λέξη «Ελλήνων» από “Grecs” σε “Hellenes”, λόγω του ότι “Grec” ονομαζόταν ο…χαρτοκλέφτης!
Από το Νοέμβριο του 1863 ως το Μάρτιο του 1913, οπότε και δολοφονήθηκε στη Θεσσαλονίκη, ο Γεώργιος Α΄ αποτέλεσε τον μακροβιότερο και πιο επιτυχημένο Έλληνα Βασιλέα.
Το 1864 ψηφίζεται νέο Σύνταγμα, με το οποίο καθιερώνεται ως πολίτευμα της χώρας η «Βασιλευομένη Δημοκρατία», που ήταν από τα πλέον προοδευτικά πολιτεύματα της εποχής. Σε αυτό το Σύνταγμα προβλέπεται η αναθεώρησή του ακόμη και παρά τη θέληση του Βασιλέως, ενώ καταργήθηκε το σώμα της Γερουσίας, ως θεσμός φύσει συντηρητικός, που θεωρήθηκε ότι θα αποτελούσε «τροχοπέδη» στην εφαρμογή και υλοποίηση των διατάξεων του νέου προοδευτικού Συντάγματος.
Από το 1875 εφαρμόζεται η «Αρχή της Δεδηλωμένης», η οποία περιορίζει τις παρεμβάσεις του Θρόνου στην πολιτική ζωή της χώρας.
Επί της βασιλείας του Γεωργίου Α’ το ελληνικό Κράτος θα υπερδιπλασιαστεί με την ενσωμάτωση Ιονίων νήσων, της Θεσσαλίας, της Δυτικής και Κεντρικής Μακεδονίας, της Ηπείρου, της Κρήτης και νησιών του Βόρειου και Ανατολικού Αιγαίου.
Ο Βασιλεύς Γεώργιος Α’ ήταν ψύχραιμος και διαλλακτικός ενέπνεε το σεβασμό στις ξένες Δυνάμεις και τον ελληνικό λαό, στον οποίο ήταν ιδιαιτέρως δημοφιλής, ενώ, πολλοί εκτιμούν, ότι αν δεν είχε δολοφονηθεί (και συνεπεία του γεγονότος αυτού ανέλθει στο θρόνο ο πρωτότοκος γιός του, Διάδοχος Κωνσταντίνος) πιθανότατα θα είχε αποφευχθεί ο μετά από μερικά χρόνια Εθνικός Διχασμός με τα τραγικά για τον Ελληνισμό αποτελέσματα και συνέπειες.
Τέλος, αλλά η 13η Ιουνίου συνδέεται με τον Γεώργιο Α’ και με ένα άλλο σημαντικό – για τον ίδιο – γεγονός της Βασιλείας του.
Στις 13 Ιουνίου 1898 πραγματοποιήθηκε αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του, που έγινε με αφορμή την ήττα του Ελληνικού Στρατού το 1897 από τους Τούρκους και με απώτερο σκοπό να ανέλθει στο θρόνο ο τότε Διάδοχος Κωνσταντίνος.
Η εναντίον του Γεωργίου Α’ δολοφονική απόπειρα πραγματοποιήθηκε στη σημερινή λεωφόρο Συγγρού, που τότε ήταν ένας πλατύς χωματόδρομος σε μία έρημη περιοχή, που συνέδεε την Αθήνα με την παραλία του Παλαιού Φαλήρου και τις Τζιτζιφίες, όπου πήγαινε ο κόσμος εκδρομές και για να λάβει το καλοκαιρινό του θαλάσσιο μπάνιο. Ο Βασιλεύς Γεώργιος επιστρέφοντας από ένα τέτοιο μπάνιο με την ακολουθία του δέχτηκε την αποτυχημένη εναντίον του δολοφονική επίθεση στο σημείο που σήμερα βρίσκεται η μικρή εκκλησία του Αγίου Σώστη, αφιερωμένη στον Σωτήρα Χριστό, δίπλα στη Λεωφόρο, την οποία έκτισε η σύζυγός του Βασίλισσα Όλγα, θεοσεβούμενη πρώην Ρωσίδα πριγκίπισσα.