Οι δικαιολογίες τελείωσαν. Αργεντινή και Γαλλία διασταυρώνουν τα ξίφη τους στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, με φόντο την κατάκτηση του βαρύτιμου τροπαίου.
Σκαλόνι εναντίον Ντεσάν, Μέσι εναντίον Εμπαπέ κτλ. Οι δύο ομάδες έφτασαν ως το τέλος, αξιοποιώντας στο έπακρο τα δυνατά τους σημεία. Είναι ξεκάθαρο πως δεν υπάρχει κάποιος από τους βασικούς ποδοσφαιριστές τους που να υστερεί, σίγουρα όμως υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης.
Ελάχιστη πίεση στην αμυντική και μεσαία γραμμή
Ας ξεκινήσουμε από την τυπικά γηπεδούχο, «αλμπισελέστε». Όλοι όσοι έχουν αγωνιστεί στην επιθετική της γραμμή, πιέζουν ελάχιστα τους αντίπαλους αμυντικούς προκειμένου να ανακτήσουν άμεσα την μπάλα και να προκαλέσουν μεγάλα προβλήματα για την εστία του εκάστοτε τερματοφύλακα. Ο Λιονέλ Μέσι είναι γνωστό πως δεν... καίγεται να ενοχλήσει ιδιαίτερα τους αντίπαλους αμυντικούς, όταν αυτοί έχουν την κατοχή. Στα ίδια επίπεδα κυμαίνονται και οι υπόλοιποι. Χούλιαν Άλβαρες, Λαουτάρο Μαρτίνες και Άνχελ Ντι Μαρία προτιμούν να μην σπαταλούν μεγάλο όγκο της ενέργειάς τους για να πιέσουν ψηλά στο γήπεδο.
Το ίδιο, βέβαια, ισχύει και για τους Γάλλους. Όταν οι «τρικολόρ» βρίσκονται σε φάση άμυνας, το «9ρι» Ολιβιέ Ζιρού απλά παρακολουθεί την κατοχή της μπάλας των αντιπάλων του. Κιλιάν Εμπαπέ και Ουσμάν Ντεμπελέ δείχνουν πως ζηλεύουν τον συμπατριώτη τους, βαδίζοντας στα χνάρια του.
Τι θα συμβεί εάν δεχθούν το πρώτο τέρμα στο παιχνίδι;
Τόσο το σύνολο του Λιονέλ Σκαλόνι, όσο και αυτό του Ντιντιέ Ντεσάν δεν έχουν αντιμετωπίσει την οριακή κατάσταση του να δέχεσαι το πρώτο γκολ στην αναμέτρηση.
Για την ακρίβεια ένα μικρό δείγμα γραφής για τους Γάλλους υπάρχει, στο αδιάφορο παιχνίδι της 3ης αγωνιστικής της φάσης των ομίλων. Οι Τυνήσιοι προηγήθηκαν στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου, με τους «πετεινούς» να μην καταφέρνουν να ανατρέψουν τα δεδομένα, παρότι έριξαν στον αγωνιστικό χώρο τα «βαριά χαρτιά» τους.
Για την Αργεντινή, κάτι τέτοιο μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει πράξη και σίγουρα θα έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, αν συμβεί στον τελικό, για τον τρόπο που θα επιδιώξει να αντιδράσει.
Αντιθέτως, από τη στιγμή που θα πάρουν κεφάλι στο σκορ, αμφότερες δεν συνεχίζουν στον ίδιο ρυθμό και δίνουν αρκετά παραπάνω μέτρα στον αντίπαλο. Αυτό από τη μία είναι απολύτως λογικό, καθώς έπαιζαν για την πρόκριση στην επόμενη φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Το παράλογο είναι πως θα μπορούσαν να είναι λιγότερο παθητικοί όταν βρίσκονται σε αυτή την κατάσταση.
Έλλειψη ποιότητας σε λύσεις από τον πάγκο
Από τη μία, η Αργεντινή θα υποφέρει ένα χρειαστεί να αντικατασταθεί κάποιος από την αμυντική της γραμμή. Εξάλλου, οι Φόιτ, Μοντιέλ και Πετσέλα δεν είναι ποδοσφαιριστές... παγκόσμιας κλάσης, ενώ ο Ταλιαφικό δεν διανύει και την καλύτερη αγωνιστική του σεζόν με τα χρώματα της Λιόν.
Στον αντίποδα, οι «μπλε» θα έχουν το ίδιο πρόβλημα με τη μεσαία αλλά και επιθετική της γραμμή. Ο Φοφανά δεν έχει την απαιτούμενη εμπειρία, ο Βερετού τίμιος μεν, όχι για το υψηλότερο επίπεδο δε, ενώ οι Κόλο Μουανί και Τουράμ δεν μπορούν να συγκριθούν με τους Εμπαπέ και Ντεμπελέ.
Σίγουρα, όλα τα παραπάνω «μειονεκτήματα» είναι μία καταγραφή όλων όσων είδαν τα μάτια μας στα προηγούμενα παιχνίδια των δύο ομάδων. Ωστόσο, όταν πρόκειται για έναν τελικό και μάλιστα Παγκοσμίου Κυπέλλου, όλα θα είναι (η μπορούν να εξελιχθούν) διαφορετικά. Πιθανότατα, όμως, αν μία από τις δύο ομάδες καταφέρει να εκμεταλλευτεί τόσο τα θετικά της στοιχεία, όσο και τα αδύναμα σημεία του αντίπαλου, μπορεί να σηκώσει ακόμη μία φορά το βαρύτιμο τρόπαιο, αυτή τη φορά στον ουρανό της Ντόχα!