Μετά από 32 χρόνια, ο Φάνης Χριστοδούλου, Γενικός Αρχηγός, «ψυχή» της τωρινής ομάδας του Πανιωνίου στη νέα μεγάλη προσπάθεια που καταβάλει, θυμάται τη μαγική βραδιά της κατάκτησης του Κυπέλλου, στις 10 Απριλίου 1991 απέναντι στον ΠΑΟΚ στο ΣΕΦ.
Όμως κυρίως έχει κάθε λόγο να δηλώνει αισιόδοξος ότι όλα μπορούν να γίνουν και πάλι πολύ όμορφα.
Αναλυτικά, όσα αναφέρει στην ιστοσελίδα του Πανιωνίου:
-Να κάνουμε ένα flash back στη μαγική βραδιά της 10ης Απριλίου 1991;
Αυτό το Κύπελλο ήταν η επιβράβευση της δουλειάς που είχε κάνει ο Πανιώνιος, με τον Τζούροβιτς. Επικρατούσε πολύ καλό κλίμα στην ομάδα, είχαμε ελευθερία κι εντός αλλά κι εκτός γηπέδου κι αυτό είχε φτιάξει τη ψυχολογία μας. Μας είχε τύχει η προετοιμασία για τον τελικό σε μια δύσκολη εποχή όπως είναι το Πάσχα. Λόγω της εποχής, έπρεπε να τηρήσουμε το έθιμο, να φύγουμε από την Αθήνα. Ο Τζούροβιτς ήθελε να κάνουμε προετοιμασία. Έγινε μια… ψιλομανούρα αλλά τελικά τον πείσαμε.
-Πως τον πείσατε;
Του είπαμε το εξής: «Άσε μας να φύγουμε δύο- τρεις ημέρες για Πάσχα και θα το πάρουμε το Κύπελλο. Όπως κι έγινε.
-Κι απέναντι σε έναν ΠΑΟΚ που ήταν Κυπελλούχος Ευρώπης λίγες μέρες πριν
Εκείνο το ματς το θέλαμε πάρα πολύ. Παίξαμε πολύ ψυχωμένα. Πολύ καλά στην άμυνα, είχαμε περιορίσει τα ατού του ΠΑΟΚ. Ίσως και ο αντίπαλος να είχε λίγο αποπροσανατολιστεί από την κατάκτηση του ευρωπαϊκού τροπαίου. Ήταν η συγκυρία ώστε να πάρει ο Πανιώνιος ένα τρόπαιο.
-Με λίγα λόγια η ελευθερία κινήσεων του Τζούροβιτς σας βοήθησε ψυχολογικά.
Η εμπειρία η δική μου λέει ότι ο παίκτης πρέπει να είναι ευτυχισμένος. Φτιάχνει η ψυχολογία του. Δεν τρώει την πίεση του αγώνα, να σκέφτεται μόνο αυτό και να τον κυριεύει το άγχος. Αν είσαι πιο χαλαρός γίνεται καλύτερο. Αυτό έγινε και στο Ευρωμπάσκετ του 1987, ήμασταν πιο χαλαροί. Δεν είχαμε την πίεση από τον προπονητή και λειτούργησε θετικά.
-Σε γενικές γραμμές όμως θα έλεγε κανείς ότι ήταν ένας τίτλος που δικαιούταν ο Πανιώνιος. Έτσι;
Φυσικά δικαιούμασταν τον τίτλο. Ο Πανιώνιος δικαιούταν κι άλλους τίτλους. Μπορώ να πω ότι δικαιούμασταν δύο πρωταθλήματα τα οποία κάποιες συγκυρίες, εξωγηπεδικές, δεν το επέτρεψαν. Είναι η νοοτροπία που έχουμε στην Ελλάδα με το δυνατό και τον αδύνατο. Ο Πανιώνιος ήταν ο αδύνατος, για την ακρίβεια ήταν ο «δυνατός- αδύνατος» κι αναφέρομαι στο ότι ενώ ήμασταν δυνατοί αγωνιστικά, στο οικονομικό κομμάτι δε μπορούσαμε να ανταγωνιστούμε άλλες ομάδες. Όμως από τη Νέα Σμύρνη δεν περνούσε κανείς, κι όταν περνούσε δεν ήταν εύκολα.
-Η επόμενη μέρα στη Νέα Σμύρνη μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου πως ήταν; Θυμάσαι την επίδραση στην καθημερινότητα.
Ναι, μαζεύτηκαν παιδιά στον Πανιώνιο. Πάντα είχαμε υποδομές και ταλέντα. Αυξήθηκαν τα παιδιά. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια κάμψη, όχι μόνο στον Πανιώνιο αλλά γενικά στις ακαδημίες, αλλά είμαι βέβαιος ότι θα επιστρέψουν. Τα τελευταία χρόνια η ομάδα δεν είχε καλή πορεία κι αυτό επηρρέασε τους πάντες αλλά πιστεύω ότι σύντομα θα αλλάξουν αυτά.
-Και βέβαια φέτος σε φώναξε και ο Βεργίνης να σηκώσετε μαζί το UNICEF TROPHY.
Ήταν πολύ ωραίο. Έχουμε δύο τρόπαια, ένα μεγάλο ας πούμε κι ένα μικρό. Πλάκα κάνω! Όλα τα τρόπαια είναι σημαντικά.