Γαλλία και Κροατία είναι σίγουρα το ζευγάρι του τελικού που λίγοι είχαν φανταστεί, πριν από την έναρξη, περισσότερο, αλλά και σίγουρα κατά τη διάρκεια του Μουντιάλ της Ρωσίας.
Δύο εθνικές ομάδες με λίγες ομοιότητες, δύο όψεις όμως του ίδιου νομίσματος, του τίτλου του παγκόσμιου πρωταθλητή. Η εμπειρία απέναντι στα νιάτα, η ιστορία ενάντια στο κατόρθωμα, η δημιουργία πριν από την μυϊκή δύναμη και την ταχύτητα. Δύο ομάδες με τον ίδιο στόχο. Η μέθοδος για την επίτευξη του όμως είναι ριζικά αντίθετη. Είναι ο τελικός των μεγάλων διαφορών, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά σε ανάλυσή της η ισπανική εφημερίδα Marca. Δύο διαφορετικά μονοπάτια μέχρι το τελευταίο παιχνίδι στη Μόσχα.
Το ταξίδι των «bleus» μέχρι το παιχνίδι της Κυριακής, αν κοιτάξει κάποιος πίσω, είναι τρομακτικό. Στο δρόμο τους ήταν η Αργεντινή του Μέσι σε έναν αγώνα γεμάτο αβεβαιότητα, η Ουρουγουάη των Σουάρες και Καβάνι (απών σε εκείνο το παιχνίδι) και τελικά το τρομερό Βέλγιο, η ομάδα που προκάλεσε τη μεγαλύτερη αίσθηση στο τουρνουά.
Η Κροατία έκανε εξαιρετική επίδειξη απέναντι στην Αργεντινή στους ομίλους, αλλά στη συνέχεια χρειάστηκε πέναλτι και παρατάσεις για να φτάσει στον πρώτο τελικό της Ιστορίας της. Πρώτα ήταν η Δανία, στη συνέχεια η Ρωσία, αλλά και στις δύο περιπτώσεις χρειάστηκαν τα πέναλτι. Στα ημιτελικά με την Αγγλία, η Κροατία χρειάστηκε και πάλι την παράταση για να προχωρήσει.
Δύο διαφορετικές γενιές: Η Κροατία καθοδηγείται από δύο μέσους με ηλικία άνω των 30 ετών. Τον Λούκα Μόντριτς (32 ετών) και τον Ιβάν Ράκιτιτς (30). Και φυσικά, ο 32χρονος ήρωας του ημιτελικού, Μάριο Μάντζουκιτς. Κάπως έτσι θα μπορούσε να συνεχίσει κάποιος, με τα 33 χρόνια του Σούμπασιτς, τα 29 των Λόβρεν και Βίντα... Μία εθνική ομάδα με αρκετά μεγάλο μέσο όρο ηλικίας.
Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει στη Γαλλία, όπου κανένας από τους τέσσερις αμυντικούς της, δεν είναι πάνω από 25 ετών, ενώ κάποιοι άλλοι μόλις… αρχίζουν την καριέρα τους, όπως στην περίπτωση του 19χρονου, Κιλιάν Μπαπέ.
Η Γαλλία πρόκειται να παρουσιαστεί στον τρίτο τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου στα έξι τελευταία Μουντιάλ. Για την Κροατία από την άλλη, είναι η πρώτη φορά. Η φορά που πλησίασε περισσότερο για να παίξει έναν τελικό ήταν το 1998 όταν η Γαλλία την απέκλεισε στα ημιτελικά. Τα δύο εκείνα γκολ του Λιλιάν Τιράμ, εξακολουθούν να βασανίζουν τους Κροάτες, που είχαν προηγηθεί με τον σημερινό πρόεδρο της ομοσπονδίας τους, Νταβόρ Σούκερ. Η ρεβάνς θα μπορούσε να ...σερβιριστεί στο καλύτερο δυνατό πιάτο, με τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Αν κάτι ξεχωρίζει στην Κροατία περισσότερο, είναι η μεσαία γραμμή της. Ράκιτιτς και Μόντριτς αποτελούν τους προμαχώνες της, πνευματικοί και πραγματικοί ηγέτες στο γήπεδο. Από την άλλη στην Γαλλία, θα βρει κάποιος τους ασταμάτητους Πογκμπά, Καντέ και Ματουϊντί. Φυσική υπεροχή, που βεβαίως είναι αλήθεια ότι συνοδεύεται από τεχνική, αλλά με κύριο έργο σε αυτό το Μουντιάλ να καταστρέψει το παιχνίδι του αντιπάλου.
Η Γαλλία γενικά έχει πλούτο παικτών που θα ζήλευε κάθε προπονητής. Όχι μόνο οι 23 που βρίσκονται στη Ρωσία, αλλά και άλλοι, που βλέπουν την διοργάνωση από το σπίτι. Η Κροατία αντίθετα, πέρα από τους Κόβατσιτς και Κράμαριτς, δεν βασίζεται σε μεγάλα ονόματα που επιτρέπουν διαφοροποίηση στον αρχικό σχηματισμό, χωρίς να γίνει αισθητή η αλλαγή. Ποιος ξέρει, ίσως εκεί να βρίσκεται ένα από τα κλειδιά του τελικού.
Επίσης δεν είναι μυστικό ότι η Γαλλία έχει πολλούς πιο γνωστούς ποδοσφαιριστές, με μια υψηλότερη αξία στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ένδεκα που ξεκίνησαν στον ημιτελικό για Γαλλία και Κροατία παρουσιάζουν μία διαφορά 400 εκατομμυρίων ευρώ (τιμές που καθορίζονται από τη ιστοσελίδα transfermarkt.de), μιας και εκείνοι της Κροατίας κοστολογούνται 230.000.000 ευρώ, ενώ η αξία αυτών της Γαλλίας, φθάνει στα 638.000.000 ευρώ.